133
Müttəfiqlər isə Türkiyənin artıq döyüşə girməsi lazım oldu-
ğ
unu düşünürdülər. Müharibənin daha qısa bir müddətdə başa
çatması üçün Türkiyənin müharibəyə girməsi çox əhəmiyyətli
idi. Qeyd etmək lazımdır ki, hələ müharibə illərində müttəfiq
dövlətlərin toplaşdığı elə bir konfrans olmamışdır ki, orada
Türkiyənin hərbi əməliyyatlara qatılması müzakirə edilməsin.
Kasablanka konfransında Ruzvelt ilə Çörçill arasında Türki-
yənin də müharibəyə qoşulması şərti ilə Balkan cəbhəsinin
açılması haqqında razılaşma əldə olunmuşdu. Çörçill müzakirə
olunmuş məsələni Türkiyə rəhbərliyinə açıqlamaq üçü 1943-cü
il yanvarın 31-də Adana şəhərində Türkiyə prezidenti smət
nönü ilə görüşdü. Bu görüşdə Türkiyənin 1943-cü ilin sonuna
qədər müharibəyə qoşulmasını istədikləri bildirilmişdi. Buna
cavab olaraq Türkiyə tərəfi Sovet dövlətindən ehtiyat etdik-
lərini və Türkiyənin müharibəyə qoşulması üçün türk ordu-
sunun gücləndirilməsinə ehtiyac olduğunu bildirmişdi. Çörçill
bildirmişdi ki, müharibədən sonra SSR Türkiyəyə hücum etsə,
onlar lazım olan tədbirləri görəcəkdir. O biri tərəfdən də
Amerika və ngiltərə Türkiyənin ehtiyac duyduğu qədər ona
hərbi texnika verəcəkdir. Bütün bunlara baxmayaraq, Türkiyə
rəhbərliyi müttəfiqlərin Türkiyəyə əsaslı bir zəmanət ver-
mələrini istədi.
1943-cü ilin noyabrında dövlət başçılarının Tehran kon-
fransında Sovet tərəfi Türkiyənin müharibəyə qoşulmasında
israrlı oldu. 1943-cü ilin dekabrın 4-6-da Ruzvelt və Çörçill
Qahirədə nönü ilə görüşdülər. Türkiyə bu dəfə müttəfiq döv-
lətlərin təzyiqinin qarşısında geri çəkilməli oldu və nönü
müharibəyə başlamaq qərarını qəbul etdiyini bildirdi. Eyni za-
manda nönü belə bir şərt irəli sürdü ki, Türkiyə müdafiə üçün
lazım olan silah və hərbi sursatı almayınca müharibəyə
girməyəcəkdir. Müttəfiqlər bu şərti qəbul etdilər və 1944-cü
ilin yanvar-fevral aylarında türk və ingilis hərbi heyətləri
Ankarada görüşdülər. Ancaq görüşlər fevralın sonunda kəsildi
və ingilislər bunu belə əsaslandırdılar ki, Türkiyənin istəyi çox
134
böyükdür. Görüşlərin yarımçıq kəsilməsi müttəfiqlərin Türkiyə
ilə müünassibətlərini pisləşdirdi. Belə bir vəziyyət Türkiyəni
rahatsız etməyə başladı. Odur ki, 1944-cü ilin mayında Türkiyə
tərəfi Sovet dövləti ilə yaxınlaşmağa təşəbbüs etdi. Lakin Sovet
dövləti hər hansı bir yaxınlaşmanın ilkin şərtinin Türkiyənin
müharibəyə girməsi olduğunu bildirdi.
1944-cü ilin yayında Almaniyanın hərbi vəziyyətinin son
dərəcə ağır olduğunu qətiləşdirən Türkiyə müttəfiq dövlətlərlə
münasibətlərini düzəltmək üçün avqustun 2-də Almaniya ilə
diplomatik münasibətlərini kəsdi. 1945-ci il yanvarın 3-də isə
Yaponiya ilə diplomatik münasibətlərini kəsərək fevralın 23-də
onlara müharibə elan etdi. Bütün bunlara baxmayaraq Türkiyə
1945-ci ilə türk-sovet münasibətlərinin gərginləşməsi qayğıları
ilə daxil oldu. Sovet dövləti artıq Türkiyə ilə bağlı iddialarını
diktə etməyə başlamışdı. Belə ki, 1945-ci ilin 4-11 fevralında
keçirilmiş Krım konfransında Stalin Türkiyə ilə münasibətlərə
yenidən toxundu. Stalin boğazlar haqqında Montre konvensiya-
sının Sovet dövləti üçün əlverişsiz şərtlərlə bağlandığını və
dünyada qüvvələr nisbətinin dəyişdiyi bir zamanda bu kon-
vensiyanın köhnəlmiş olduğunu bəyan etdi. Amerika boğazlar
üzərində Türkiyə hakimiyyətinə xələl ğətirəcək heç bir də-
yişikliyə tərəfdar deyildi. nğiltərə isə müstəqilliyi baxımından
Türkiyəyə zəmanət verilməsinin zəruri olduğunu açıqladı.
Konfrans boğazlar məsələsinin xarici işlər nazirlərinin müzaki-
rəsinə verilməsi və məsələ ilə bağlı Türkiyənin məlumatlandı-
rılması haqqında qərar qəbul etdi.
Krım konfransından sonra Sovet dövləti 1945-ci il martın
19-da bitərəflik və bir-birinə hücum etməmək haqqında 1925-ci
il türk-sovet müqaviləsini ləğv olunduğunu bildirdi. SSR bu
hərəkətini dünyada yaranmış əsaslı dəyişikliklərlə əlaqələn-
dirərək, müqavilənin yeniləşməsinə ciddi ehtiyac olduğunu
bildirdi.Türkiyə 1945-ci il aprelin 4-də Sovet dövlətinə günün
tələblərinə uyğun yeni bir müqavilə imzalamağa hazır olduğu-
nu bildirdikdə, Sovet dövləti boğazlarda ona tam üstünlük
135
verilməsi, Qars və Ərdahanın geri qaytarılmasını istədi. Bu
gözlənilməz bir tələb idi və nönünün başçılığı altında toplaşan
hökumət bu tələbi qətiliklə rədd etdi.
Müharibədən sonrakı ilk illərdə Türkiyədə əsas daxili prob-
lem iqtisadiyyatın sağlamlaşdırılması idi. Hökumətin büdcə
kəsirini ödəmək üçün apardığı siyasət inflasiyaya, qiymətlərin
bahalaşması və xarici ticarət əməliyyatlarının azalmasına
gətirib çıxarmışdı. Türkiyənin ixrac etdiyi kənd təsərrüfatı
malları Avropa bazarında rəqabətə dözə bilmirdi. Buna görə də
Türkiyə hökuməti bir sıra islahatlar keçirmək qərarına gəldi.
Ə
halinin əmək münasibətlərini qaydaya salmaq üçün Əmək
nazirliyi yaradıldı. şçilərin sığortası haqqında qanun qəbul
edildi. Siyasi partiyaların və həmkarlar təşkilatlarının yaradıl-
masına icazə verildi. TBMM 1945-ci ildə Torpaq islahatı
haqqında qanunu təsdiq etdi. Qanunda ehtiyacı olan hər bir
kəndliyə torpaq verilməsi nəzərdə tutulurdu. Dövlətə və yerli
orqanlara məxsus becərilməyən torpaqlar yenidən bölüş-
dürülərək kəndlilərə verilməli idi. Torpaq islahatı 1947-ci ildən
həyata keçirilməyə başladı. Respublika dövründə ilk dəfə
olaraq ölkə qapıları xarici kapital üçün açıq elan edildi.
1947-ci ildə ingilislər Amerika hökumətinə bildirdilər ki,
onlar daha Türkiyə və Yunanıstana hərbi və iqtisadi yardım
göstərmək iqtidarında deyillər. Bu yardımın dayandırılması və
ingilis qoşunlarının bölgədən çıxarılması bu ölkələr üzərində
SSR -nin nəzarətinə gətirib çıxarardı. Bu da Aralıq dənizində
strateji vəziyyəti köklü şəkildə dəyişirdi. 1947-ci il martın 12-
də ABŞ prezidentinin konqresə göndərdiyi məktubda deyilirdi
ki, Türkiyə və Yunanıstanı kommunist təhlükəsi hədələyir və
həmin ölkələrin hökumətlərinə 400 milyon dollar həcmində
yardım göstərilməlidir. Konqres prezidentin xahişini təmin
etdi. Hər iki ölkədə bu yardım sosial-iqtisadi sahəyə xərclən-
mədi. Bu yardım hər iki ölkədə ABŞ-ın nəzarəti altında hərbi
məqsədlərin maliyyələşdirilməsinə yönəldi. Türkiyənin “Tru-
men doktrinası” ilə ABŞ-dan hərbi yardım alması Sovet
Dostları ilə paylaş: |