Ərəb dilində bağlayıcılar və onların ayəti-kərimələrdə işlədilməsinin leksik- qrammatik xüsusiyyətləri
79
bağçalar, (növbənöv) meyvələr və ot-ələf yetişdirdik. Bütün bunlar sizin və
heyvanlarınızın istifadəsi üçündür. )
Müəllif ilk öncə bu ayəti-kərimdə işlədilmiş isimləri, sonra feilləri və nəhayət,
köməkçi nitq hissələrini sadalamaqla ərəb ədəbi dilində nitq hissələrinin isim, feil və
“harf” olmaqla üç yerə bölündüyünü göstərir. “Harf” istilahı ilə köməkçi nitq
hissələrini nızırdə tutur.
12
Әrəb dilində bağlayıcılardan və onların leksik-qrammatik xüsusiyyətlərindən
bəhs edərkən qeyd edir ki, qrammatik mənaya xidmət göstərən bağlayıcılar tabelilik
və tabesizlik əlaqələri əsasında söz, söz birləşmələri və cümlələrin əvvəlində, eləcə
də ortasında istifadə olunur.
Bağlayıcılar نايبلا فطع və
فطع
قسنلا
kimi mənaca iki qismə ayrılır. Әvvəlcə
فطع
نايبلا
istilahı “bəyan etməyə meyl etmə” mənasına uyğun gəlir və bağlayıcılar
özü burada ayrıca bir qrammem kimi iştirak etmir. Burada فطع termini bir növ
appozitiv xarakterli söz birləşmələrini leksik-cəhətdən bir-birinə bağlamaq
məqsədini güdür.
فطع
نايبلا
dedikdə ərəb dilində təyin rolunda çıxış edərək
təyinlənənlə uzlaşan təyini söz birləşməsi yaradan appozitiv söz birləşmələri nəzərdə
tutulur. Məşhur sovet şərqşünası B. M. Qrande bu tip birləşmələri bağlayıcısız, yəni
“приложение соединительное разъяснительное”
13
məhfumu ilə ifadə edərək
onları appozitiv ismi birləşmələrə aid etsə də, təyinin isimlə və sifətin digər mənaca
növləri ilə ifadə olunmuş birləşmələrin eyni olmadığını vurğulayaraq göstərir ki,
təyinlənəndən sonra gələn isim qrupu əsasən izafət formasında olaraq təyin etdiyi
sözlə yalnız hala görə uyğunlaşır;
كوخأ ينءاج
ديز
- Qardaşın Zeyd yanıma gəldi.
Müəllifin fikrincə, insanın qardaşı çox ola bildiyindən məhz Zeyd adlı qardaşın
gəldiyi nəzərdə tutulur. Digər bir nümuməyə müraciət edək:
Aləmlərin Rəbbi Allaha həmd olsun!
دمحلا
لله
بر
نيملاعلا
!
Burada
بر
نيملاعلا
ifadəsi الله sözünün təyini rolunda çıxış edir. Bu qəbildən olan
söz birləşmələrinin tərəfləri arasındakı uzlaşma əlaqəsi bəzi hallarda müəyyənlik və
kəmiyyətə görə baş verir. Söz birləşmələrinin tərəfləri arasındakı qrammatik
bağlılıq, təbii ki, məna cəhətdən olur və tabe sözlərə aid edilir.
Bu növ söz birləşmələrində təyin edən söz tabeedici olmaqla yanaşı digər
tabeedici sözlərdən fərqli və oxşar cəhətlərə malikdir.
12
21 -29 تايلاا ، سبع ةروس
13
Гранде В. М. Курс арабской грамматики в сравнительно-историческом освещение.
Издательство Восточной литературы, Москва, 1963, стр. 34-349
Süsən Yusif qızı Aslanova
80
Məlumdur ki نايبلا فطع təyinolunan sözlərin aydınlaşdırılması və ya xüsusi
şəkildə vurğulanması baxımından “həqiqi təyinə” bənzəsə də, ondan onunla
fərqlənir ki, təyinin digər növü olan sintaktik keçid xarakterli “səbəbi təyin” bitişən
əvəzliklərlə də işlənə bildiyi halda,
لطع
نايبلا
xarakterli təyinlər əsasən təyin etdiyi
isimlə bağlı fəxri ad, ləqəb, təxəllüslə eyni mənalı söz birləşməsi deyil, ayrı-ayrı
mənalı iki sinonim söz yaradır.
Әrəb dilində appozitiv xarakterli bu növ söz birləşmələri xarakterli bu növ söz
birləşmələri ərəb dilində təyin kimi işlədilən əlavə isimlərlə (لدبلا), xüsusən onun bir
növü olan
لكلا
لامتشا
ya
لدب
نم لكلا
لكلا
növü ilə qarışdırıla bilir ki, yeri gəldikdə bu
fərqli cəhətlər açıqlanacaqdır.
Әrəb dilində sintaktik uzlaşma məsələsinə bir qədər fərqli yanaşılmalıdır.
Məsələ ondadır ki, ənənəvi ərəb dilçiliyinə görə ərəb dilində cümlədəki bütün adlar
fleksiya əlamətlərinin dəyişməsinə görə iki yerə bölünür: a) “idarə olunanlar”
(تلاومعم), yəni təsiredici qrammatik amillərin nəticəsində təsir altında olanlar; b)
“uzlaşanlar” (عباوت), yəni öz fleksiyalarına görə digər sözlərlə uzlaşanlar. Deməli,
ərəb dilində, ərəb dilçilərinin fikrincə, idarə olunan söz bu və ya digər leksiyanı
əsasən idarəedici söz qismində çıxış edən “təsiredici amilin” fəaliyyəti nəticəsində
qəbul edir. Buna قباطت “uzlaşma” deyilir.
“Uzlaşma” anlamına uyğun gələn qrammatik kateqoriyada isə əlaqələr fərqlidir.
Bu kateqoriyada sözlər bu və ya digər hal fleksiyasını “idarəedici amilin”təsiri
altında olan digər sözün qrammatik formasına uyğun qəbul edir. Buna görədir ki,
عباوت termini “ardıcıllar”, “müşayət edənlər”, “uzlaşanlar”, “başqasının izi ilə
gedənlər” kimi səslənir. Әrəb qrammatikləri “tabe olanlar” qəbilindən olan sözlərin
beş növünü qeyd edir: تعن( atributiv əlavəli), فوحلاب فطعلا (bağlayıcılı birləşdirici
əlaqə), ديكاتلا (qüvvətləndirici əlavə), لدبلا ( əvəzedici əlavə),
لفطع
نايبلا
(izahedici
əlavə), ةفص və ya تعن terminləri ilə isə ərəb dilçiləri özündən əvvəlki mənaca tam
uzlaşan söz və ya söz birləşməsini adlandırırlar və bu növ birləşmələr توعنص و تعن
bölməsində açıqlanır. Onların fikrincə, yalnız ةفص , yaxud تعن önündəki sözü tam
təsvir və xarakterizedə bilər, digər dörd əlavə isə həmin sözlə ancaq birləşə, onu
qüvvətləndirə, əvəz, yaxud izah edə bilər.
Әrəb dilində tabe sözlərə
فطع
قسنلا
tabesizlik bağlayıcıları da daxildir. İdarə
olunan sözlər تلاومعم isə qrammatik amilin idarəedici təsiri altında olan sözlərdir ki,
buraya bütün isimlər və feilin indiki-gələcək zamanı daxidir. İdarə olunan sözlər
تلاومعم
ةلاصلااب
“birbaşa idarəolunanlar” və
تلاومعم
ةيعبتلاب
“idarəçi sözlər vasitəsilə
idarə olunanlar” kimi iki qismə ayrılır. Birincilərə fail, nəib-fail, mübtəda, xəbər,