126
İ B L İ S
Camaat huri
1
Samaana ruhani və dini məsələlər üzrə
böyük nüfuz sahibinə baxan kimi baxırdılar. Zira, günahların
səbəbləri, cənnət, cəhənnəm və qır qazanı haqqında heç kim
ondan çox bilmirdi.
Onun işi Şimali Livanın kəndlərini gəzmək və moizələr
oxumaqla camaatın nəfsini günahlardan çəkindirmək və iblisin
qurduğu tələlərdən onları xəbərdar etməkdən ibarət idi. İblis
hurinin ən qatı düşməni idi və Samaan gecə-gündüz onunla
müharibə aparırdı.
Fəllahlar
2
huri Samaana hörmət edir, onun moizə və dua-
larının müqabilini böyük həvəslə qızıl və gümüşlə ödəyirdilər;
yığılan məhsulda da Samaanın öz payı vardı.
Payız günlərinin birində huri Samaan səhralıqdan
keçərək ucqar bir kəndə doğru yollanarkən qəfildən həzin bir
inilti eşitdi. Ətrafına boylanaraq baxanda yolun kənarında, otun
üzərində uzanılı halda çılpaq bir kişi gördü. O, ağır
yaralanmışdı, yarasından hələ də qanın sızdığını görmək olur-
1
Livanlılarda müqəddəs ata.
2
Livan kəndliləri.
127
du. “Mənə yazığın gəlsin, – deyə yaralı yalvardı, – məni xilas
elə, ölürəm!”
Huri Samaan qətiyyətsiz şəkildə yaralıya baxdı və öz-
özünə fikirləşdi: “Yəqin quldurdur, yoldan keçəni soymaq istə-
yib, əvəzində özü zərər çəkib... Onun artıq son nəfəsidir, məni
onun yanında görsələr elə biləcəklər ki, mən öldürmüşəm onu”.
O öz yoluna davam etmək istəyəndə yaralı bir də
dilləndi:
“Tək qoyma məni burda, sən getsən, mən yəqin
öləsiyəm”.
Huri Samaan yenə düşündü, yaralıya kömək etmək istə-
mədiyini anlayınca sarsıldı və rəngi ağarmış halda dodaqları
əsə-əsə öz-özünə: “Bu, yəqin kimsəsiz dağlarda sərgərdan
gəzən dəlilərdən birisi olacaq,” – deyə pıçıldadı. “Onun yarası
dəhşətlidi. Mən nə edə bilərəm axı? Qəlblərin həkimi bədən
xəstəliklərini sağalda bilməz”.
Yoluna düzəlmək istəyəndə yaralı dağı-daşı əridə biləcək
səslə çağırdı: “Yaxın gəl, biz səninlə uzun zamandan bəri dost
olmuşuq. Sən huri Samaan, müqəddəs atasan, mən isə nə
quldur, nə də ki, dəliyəm. Qoyma məni bu kimsəsiz yerdə
ölüm, yaxın gəl, mən sənə kim olduğumu deyəcəm”.
Huri Samaan can verənə yaxınlaşıb ona sarı əyildi. O,
qarşısında tanış olmayan, ziddiyyətli bir sifət gördü. Bu üzün
cizgilərində sanki ağılla biclik, eybəcərliklə gözəllik, məkrlə
yumşaqlıq birləşmişdi. O dikələrək səndirlədi: “Sən kimsən?”–
deyə soruşdu. Can verən zəif səslə cavab verdi: “Qorxma, mə-
nim atam, biz səninlə çoxdan dostuq. Kömək elə mənə qalxım,
yaxındakı bulağa çatdır məni. Yaralarımı yu və öz yaylığınla
bağla”.
128
Huri çığırdı: “De görüm, axı sən kimsən? Mən səni tanı-
mıram, yadıma da gəlmir ki, səninlə hardasa görüşmüş olam”.
Yaralı xırıldadı: “Yaxşı bilirsən, mən kiməm. Min dəfə
görmüsən məni. Canından əzizəm sənə mən”.
Huri qeyzlənərək söylədi: “Ax səni yalançı! Ölüm aya-
ğında adam yalan danışmamalıdı. Mən sənin idbar sifətini heç
zaman görməmişəm. Deməsən sən kimsən, səni elə beləcə qanı
axa-axa qoyub gedəcəm. Öl, cəhənnəm ol”. Yaralı dikələrək
hurinin gözlərinə diqqətlə baxdı və onun dodaqlarında bic tə-
bəssüm oynadı; yumşaq, sakit və dərin səslə: “Mən – İblisəm”,
– dedi.
Bu sözləri eşidəndə huri Samaan dəhşətə gələrək elə
çığırdı ki, səsi bütün vadiyə düşdü. Yalnız indi can verənin
kənd kilsəsinin divarından asılmış, qiyamət gününü əks etdirən
şəkildəki demonları xatırlatdığını sezməyə başladı.
“Allah qəsdən mənə sənin cəhənnəmlik sifətini göstərdi
ki, mən daha çox nifrət edim sənə! Səni görüm lənətə gələsən!”
– deyə qışqırdı.
İblis söylədi: “Tələsmə, müqəddəs ata, vaxtı da boş-boş
söhbətlərlə alma. Yaxşısı budur, yaxın gəl və mənim yaralarımı
sarı, nə qədər ki, həyat tamamilə tərk etməmişdir bu bədəni” .
Huri cavabında: “Hər gün Allahın prosvirasına
1
toxunan
əl sənin cəhənnəm tullantılarından yaradılmış bədəninə toxun-
mayacaq! Öl, əbədiyyətin dili və bəşəriyyətin ağzı ilə lənətlən-
miş məxluq. Öl, zira, sən əbədiyyətin düşməni və bəşəriyyətin
qənimisən”.
1
Kilsədə ibadət vaxtı yeyilən fətir. Xristian təsəvvürlərinə görə İsanın
bədəni.
129
İblis ağrı içində hərəkətə gəlib, dirsəkləndi və cavab
verdi: “Sən nə danışdığını bilmirsən və ruhunu nə boyda
günahla yüklədiyinin fərqində də deyilsən. Bir qulaq as mənim
hekayətimə. Mən bu kimsəsiz vadilərdə gəzişdiyim zaman bir
dəstə mələyə rast gəldim. Məni amansızcasına əzişdirdilər.
Əgər onlardan birinin iti qılıncı olmasaydı, mən onların
hamısının axırına çıxa bilərdim. Amma bir silahsız silahlıya
qarşı nə edə bilər ki?”
İblis bir anlığa susdu, sinəsində qaralan yarasını əli ilə
örtüb sözünə davam etdi: “Silahlı mələk – deyəsən o, Mikayıl
idi – mahir döyüşçü idi və əgər mən yerə yatıb özümü ölülüyə
vurmasaydım, məni öldürməyənə qədər əl çəkməyəcəkdi”.
Huri gözlərini göyə tutub təntənəli bir şəkildə söylədi:
“Eşq olsun Mikayıla ki, bəşəriyyəti mənfur düşməndən xilas
elədi”!
İblis etiraz etdi: “Mənim bəşəriyyətə qarşı düşmənçiliyim
sənin özünə qarşı düşmənçiliyindən böyük deyil. Sən Mikayılı
tərifləyirsən. Hansı ki, onun sənə heç bir xeyiri dəyməyib.
Məni bu ağır dəqiqələrimdə lənətləsən də, bil ki, sənin
firavanlığının və səadətinin səbəbi mən olmuşam və indi də
mənəm. Sən mənim xeyirxahlığımı dansan da, mənə minnətdar
olmaq istəməsən də, həmişə mənim sayəmdə dolanmısan.
Məgər sən indi o qədər varlısan ki, daha heç nəyə ehtiyacın
yoxdur? Məgər bilmirsən ki, sənin arvadının və çoxsaylı
uşaqlarının çörəyi kəsilə bilər mən ölsəm? De görüm onda nə
edəcəksən? Nə işlə məşğul olacaqsan, mənim adım belə
qalmasa? İyirmi beş ildir ki, sən bu dağlarda gəzir, insanları
mənim tələlərimdən agah edirsən; camaat isə sənin bu
moizələrinin müqabilini qızılla, tarlalarının məhsulu ilə ödəyir.
Dostları ilə paylaş: |