Davlat univеrsitеti qayd raqami Tasdiqlayman o ‘quv ishlari bo‘yicha prorektor

Mavzuga doir tayanch tushunchalar:
Geosiyosiy makon, Turon, rivojlanish joyi, rimlend, xartlend, "tellurokratiya", "talassokratiya", Messianlik harakati, g’arbchilik harakati, slavyanofilchilik harakati, ekosiyosat, demosiyosat, kichik yarim oy, katta yarim oy, demografik omillar.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:

1. 
   Rusdagi geogsiyosiy davrlar va ularning xususiyatlari?
   
2. 
   Messianlik, g’arbchilik va slavyanofilchilik harakatlarining maqsadi?
   
3. 
   Zamonaviy atlantizm qanday maqsadga xizmat qiladi?
   
4. 
   Yevropa va Amerika o’rtasida qanday strategik ziddiyat mavjud?
   
5. 
   Yevroosiyochilikning negizida qanday g’oya yotadi?
   
6. 
   Duginning geosiyosiy qarashlarining mohiyati nimada?
   
7. 
   Savitskiy geosiyosiy konsepsiyasining mohiyati nimada?
   

5-Mavzu: YANGI DAVR GEOSIYOSIY NAZARIYALARI VA MAKTABLARI.
REJA:

1. 
   Ikkinchi jahon urushi yakunlari va uning Yevropa davlatlari mavqeiga ta‘siri.
   
2. 
   Yevropani birlashtirish g’oyasining ob‘yektiv zaruriyatga aylanishi.
   
3. 
   Yangi atlantizm, uning asosiy ko’rinishlari. Mondializm g’oyalari.
   

1. Ikkinchi jahon urushi yakunlari va uning Yevropa davlatlari mavqeiga ta‟siri.
1939 - yilning 1- sentabrida boshlangan ikkinchi jahon urushi 1945 - yilning 2 - sentabrida tugadi. Olti yil davom etgan bu urushda dunyoning 61 ta davlati ishtirok etdi. Ularda dunyo aholisining 80 foizi yashar edi. Harbiy harakatlar 40 ta davlat hududida olib borildi. Yo’qotishlar 65 - 70 mln kishini tashkil etardi. Urush davrida fashistlar Genrmaniyasi, Yaponiya va Italiya tor - mor etildi. Buyuk Britaniya va Fransiya esa zaiflashib qoldi. AQSH esa dunyoning eng qudratli ikkita davlatidan biri bo’lib qoldi. Sovet davlati ham mislsiz talofatlar ko’rgan bo’lsada harbiy jihatdan qudratli mamlakatga aylandi.
Urushdan keyingi davrda insoniyat yangi muammolarga duch keldi. Ular asosida AQSH va SSSR o’rtasidagi siyosiy va mafkuraviy ziddiyatlar yotardi. Ikkinchi jahon urushidan so’ng ular qudratli davlat sifatida jahon siyosatiga ulkan ta‘sir ko’rsatdi. 1945-yildan 1991-yilgacha davom etgan ―Sovuq urush‖ davrida o’zaro qarama - qarshilik misli ko’rilmagan qurollanish poygasiga olib keldi, natijada ommaviy qirg’in qilishning yangi turlari yaratildi.
G’oliblari bo’lmaydigan bunday raketa - yadroviy urushning bema‘niligini umumiy tushunish qarama - qarshi tomonlarni yangi jahon urushiga olib keluvchi yo’llardan chekinishga undadi.
XX asrning ikkinchi yarmida ishlab chiqarish kuchlari behad o’sdi. Ilmiy texnikaviy inqilob inson hayotining hamma tomonlariga ulkan ta`sir etuvchi beqiyos kashfiyotlarga olib keldi. Transport vositalari va aloqa vositalarining rivojlanishi barcha xalqlarni yagona umuminsoniy hamjamiyatga birlashtirdi. Jahon hamjamiyati, jahon jamoatchilik fikri kabi tushunchalar odatiy jumlaga aylandi va dunyoning bo’linmasligi, insoniyat birligi va uning xavfsizligi kabi tushunchalar keng tarqaldi.
Yangi davrdagi tub o’zgarishlar globallashuv jarayonining kuchli rivojlanishi bilan bog’liqki, uning asosiy belgilari ikki jahon urushlari orasida namoyon bo’la boshladi. Ikkinchi jahon urushidan so’ng globallashuv jarayonini jahon ahamiyatiga ega ikki muhim omil – Birlashgan Millatlar Tashkilotining tashkil etilishi va mustamlaka imperiyalarning inqirozi ta‘minladi. BMT va uning ixtisoslashgan tashkilotlari iqtisodiyot, madaniyat va ijtimoiy siyosat sohasida jahon miqyosida hamkorlikni kengaytirdi va chuqurlashtirdi. Mustamlakachilikning bartaraf etilishi jahon bozori doiralarini kengaytirdi va xalqlar hamda qit‘alar o’rtasidagi hamkorlik uchun ulkan imkoniyatlar ochdi.
Globallashuv jahon xo’jalik aloqalarini baynalmillashtirish sharoitlarida ishlab chiqarish kuchlarini rivojlantirish, butun insoniyatning madaniy va ijtimoiy darajasini ko’tarishda namoyon bo’ldi. Bu jarayon davlatlararo va davlatlar ustidan turuvchi birlashma hamda muassasalarni yaratish, xalqaro mehnat taqsimotini chuqurlashtirish, ishlab chiqarish va ilmiy kooperatsiyani rivojlantirish bilan bog’liq keladi. Globallashuvning o’ziga xos belgisi transmilliy korporatsiyalaming (TMK) tezkor o’sishida ko’rinadi, ular butun jahon iqtisodiyotini o’z ta‘sir doirasiga olgan.
Biroq globallashuv jarayoni ziddiyatli holda rivojlanmoqda, jamiyatning eski ijtimoiy - iqtisodiy modelining og’riqli buzilishlariga uchramoqda, ko’pgina mamlakatlarda o’tkir ijtimoiy mojarolarga olib kelmoqda.
Globallashuv faqat eng ko’p foyda olishga intiluvchi xalqaro kapital bilan o’z lagerlarida xo’jalik hayoti, ijtimoiy - huquqiy va siyosiy tizimni tartibga soluvchi davlatning milliy manfaatlari o’rtasida mojaroga olib keldi.
TMK ning rivojlanishi mustaqil suveren davlatlarning barpo bo’lishida o’z aksini topgan boshqa ob‘yektiv jahon jarayonining faollashuviga ohb keldi. BMT tashkil topgan 1945-yilda unga 51 davlat a`zo edi, hozir ular safi 190 dan ziyod. Bu davlatlar globallashuvning salbiy ta`siriga qarshi turishga intiladi va o’z milliy manfaatlarini himoya qiladi. Ular o’z iqtisodiy va ijtimoiy rivojlanishi yo`lida qulay sharoitlar yaratish yo`lini izlaydi va xo’jalik hamda siyosiy mo’ljal bo’yicha mintaqaviy birlashmalarni yaratadi. Shu munosabat bilan mintaqaviy integrasiya jarayoni shakllanadi, bunda davlat guruhlari o’z an`analari, manfaatlari va geopolitik sharoitlariga muvofiq holda o’z rivojlanish yo`lini qaror toptirishga intiladi. Shunday qilib, globallashuv, integratsiya va milliy suverenitet hozirgi zamonning yagona jahon jarayonidagi tarkibiy qismlaridir.
1945 - yil 6 chi va 9 - avgustda AQSH harbiy - havo kuchlari bombardimonchilari Xirosima va Nagasaki shaharlariga atom bombasi tashladi. Bu, bemisl qudratli yangi ommaviy qirg’in quroli edi. Xirosimada 90 ming, Nagasakida esa 75 ming tinch aholi halok bo’ldi. Ikkala shahar to’liq vayron etildi, yuz minglab kishilar radioaktiv nurlanishga duchor bo’ldi, nurlanish kasalligi ularni sekin va azobli o’limga olib keldi. Bu, AQShning urushdan so’nggi dunyoga yakkahokimlikka da‘vosi edi. Mazkur voqea «sovuq urush’ boshlanishiga turtki bo’ldi.
Rasman «sovuq urush’ning boshlanishi 1946 - yil 5 - martda sobiq Buyuk Britaniya bosh vaziri U.Cherchillning Fultondagi amerika universitetida so’zlagan nutqida e‘lon qilindi. U.Cherchill «sharqiy kommunizm’ bilan kurash uchun ingliz - amerika harbiy inttifoqini tashkil etishga chaqirdi. U urushdan so’ng totalitarizm ta‘siriga tushib qolgan Sharqiy Yevropani erkin demokratik G’arbdan ajratib turuvchi
«temir parda’ haqida so’zladi. Natsizmga qarshi birlashgan Yevropa endi SSSRning o’ziga qarshi birlashdi.
«Sovuq urush’ - Sharq va G’arb mamlakatlariga nisbatan (1945 – 1991 yy.) qarama - qarshilik, bir - biriga dush - manlik, o’zaro ishonchsizlikni ifodalovchi bosqich.
Biroq Sovet xavfi oldidagi qo’rquv soxta bo’lib, asosga ega emas edi. Sovet Ittifoqi urush paytida ko’p talafot ko’rgan bo’lib, yangi qarama - qarshilikka jur`at etmasdi. G’arb davlatlarining hukmron doiralari bundan yaxshi xabardor edi. Buning ustiga 1949-yilgacha AQSH atom bombasiga monopol hukmron bo’lib, uni qo’llash haqidagi birgina do’q - po’pisaning o’zi har qanday tajovuzkorlikni to’xtatish uchun yetarli edi.
Gap bunda emas edi. G’arb mamlakatlarining o’zida aholi o’zgarishlarni kutardi. Osiyo va Afrika siyosiy erkinliklar berilishini talab etmoqda edi. Cherchill aslida mavjud ahvolni saqlab qolishga chaqirdi.
Yadro quroli «sovuq urush’ vositasi bo’ldi. AQSH uni ishlab chiqarish va bu sohadagi tadqiqotlar ustidan xalqaro nazorat o’rnatish rejasini ishlab chiqdi. Bu reja 1946-yilda BMTga taqdim etildi va u istalgan mamlakatda bunday tadqiqotlarni tekshirish huquqini ko’zda tutdi. SSSR bu rejani inkor qildi va 1949 yilda o’z atom bombasini ilk bor sinovdan o’tkazdi. Shundan boshlab «sovuq urush’ yadroviy qurollanish poygasi darajasiga ko’tarildi.
1947-yil 5-iyunda AQSH davlat kotibi Jorj Marshall Garvard universitetida so’zlagan nutqida G’arbiy Yevropani tiklash uchun moliyaviy yordam ko’rsatishni taklif qildi. Amerika hukmron doiralari iqtisodiyoti vayron etilganligi va rivojlanishga mablag’ yo’qligi bilan xarakterlanuvchi bu mintaqani xavfli vaziyatdan chiqarishga qaror qilishdi.
«Marshall rejasi’ bo’yicha uni amalga oshirishda 16 ta Yevropa davlati ishtirok etadigan bo’ldi. Amerika moliyaviy yordamini Yevropa iqtisodiy hamkorligi tashkiloti (YEIHT) taqsimladi. 1948 - yildan 1952 - yilgacha bu tashkilot orqali G’arbiy Yevropa mamlakatlariga 17 milliard dollar berildi. Bu mablag’lar mazkur mintaqada urushdan keyingi tiklanishda muhim rol o’ynadi. «Marshall rejasi’ Yevropa mamlakatlari iqtisodiy tizimi tuzilmasini saqlashga imkon yaratdi. Lekin shuni unutmaslik kerakki bu yordamni hamma davlat ham ola bilmasdi. Faqatgina xalqaro maydonda AQSH ni qo’llab quvvatlaydigan, olib borayotgan ichki va tashqi siyosati AQSH manfaatlariga mos keladigan davlatlargina bu yordamni olishdi.
AQSH Potsdam konferensiyasi qarorlarini buzgan holda G’arbiy Germaniyada hukumat tuzish va unda pul islohotini o’tkazish haqida maxfiy muzokaralar o’tkazdi. AQSH va G’arb davlatlari Sovet Ittifoqining Germaniya hududidan barcha okkupatsiya qo’shinlarini olib chiqib ketishni ko’zda tutuvchi tinchlik shartnomasini tayyorlash va umumgerman organlarini tuzish haqidagi takliflarini rad etdi.
Bu hol Sovet qo’shinlari tomonidan Berlinga kirish yo’llarini qurshab olinishiga va 1948 yilgi «Berlin inqirozi’ga olib keldi. «Berlin inqirozi’ amerika diplomatiyasiga Yevropada o’z harbiy mavjudligini kuchaytirish uchun muhim sabab bo’ldi. 1949 - yil 4 - aprelda Vashingtonda 12 davlat vakillari Shimoliy Atlantika shartnomasiga (NATO) imzo chekishdi. Bu davlatlar AQSH, Kanada, Belgiya, Buyuk Britaniya, Daniya, Fransiya, Islandiya, Niderlandiya, Italiya, Norvegiya, Portugaliya, Lyuksemburg edi. 1952-yilda shartnomaga Gretsiya va Turkiya, 1955- yilda G’arbiy Germaniya qo’shildi.
NATO amalda Yevropa integratsiyasi yo’lidagi ilk qadam bo’ldi. Uning faoliyati chegarasiz Yevropani yaratishga yo’naltirildi. Milliy suverenitet eskirib qolgan tushuncha deb e‘lon qilindi va u «atlantizm’ bilan almashtirilishi, ya‘ni g’arb qadriyatlari va demokratiyasini muhofaza qilishning umumiy manfaatlariga bo’ysundirilishi lozim edi.
Sovet Ittifoqi ham Sharqiy Yevropada harbiy - siyosiy blokning tashkil etilishiga olib keluvchi javob choralarini ko’rdi. Bu o’rinda urush o’chog’ini yoquvchi Amerika haqidagi mafkuraviy konsepsiyalar ishga solindi.
G’arbiy Germaniyaning NATO ga qabul qilinishi Sharqiy Yevropaning barcha mamlakatlari, ayniqsa, gitlerchilar tajovuzidan zarar ko’rgan davlatlarda xavotir uyg’otdi. Shu bois Sovet Ittifoqiga ularning rahbarlarini mazkur yurtlar xavfsizligini kafolatlay oladigan harbiy ittifoq tuzishga ishontirish qiyin bo’lmadi. 1955 - yil 14 - mayda Albaniya (1962 - yilda shartnomada ishtirok etmay qo’ydi, 1968 yilda undan chiqdi), Bolgariya, Chexoslovakiya, GDR, Vengriya, Polsha, Ruminiya va Sovet Ittifoqi vakillari Varshavada do’stlik, hamkorlik va o’zaro yordam haqidagi shartnomaga imzo qo’ydi. Varshava shartnomasi davlatlari ulardan birortasiga qurolli hujum bo’lgan holda o’zaro harbiy yordam ko’rsatishga kelishib olishdi.
Varshava shartnomasi – 1955 - yil 14 - mayda Bolgariya, Vengriya, GDR, Polsha, Ruminiya, SSSR, Chexoslovakiya va Albaniya o’rtasida do’stlik, hamkorlik va o’zaro yordam haqida tuzilgan shartnoma bo’lib, ishtirokchi davlatlar xavfsizligini ta‘minlashni o’z oldiga maqsad qilib qo’ygan. Varshava shartnomasi tashkiloti (VSHT) NATO ga qarama - qarshi ravishda tashkil etilgan. 1991- yilda faoliyatini tugatgan.
Varshava shartnomasi davlatlari qurolli kuchlarning birlashgan qo’mondonligini tashkil etdi, uning shtabi Moskva shahrida bo’lgan. Varshava shartnomasi ilgarigi barcha ikkiyoqlama shartnomalarni almashtiruvchi yangi harbiy - siyosiy ittifoqqa aylandi. Endilikda dunyo ikki harbiy blokka parchalandi va «sovuq urush’ jahon miqyosiga yetdi.