127
Yadımdan çıxmışdı ki, o bölgəyə heç bir qadını
buraxmırlar. Uşaqlara baxdım, öz işləri ilə məşğul idilər,
gedib-gəlir, sanki onu görmürdülər. Çox təəccübləndim.
Məsələ adi görünmürdü. Bir qədər yaxınlaşıb nəzakətlə və
çox ehtiyatla dedim: «Xanım, biz kişilər olan yerdə sizin
zəhmət çəkməniz lazım deyil».
Üzü mənə sarı deyildi. Düz dayanıb buyurdu: «Məgər
siz mənim qardaşımın yolunda zəhmət çəkmirsiniz?!»
Birdən İmam Hüseyn (ə) yadıma düşdü və gözlərim
yaşla doldu. Allah mənə lütf etdi ki, məsələnin nədən
ibarət olduğunu tez anladım. İxtiyarım əlimdə deyildi və
nə deməli olduğumu bilmirdim. Xanım üzünü çevirmədən
buyurdu: «Bizə kömək edənlərə, əlbəttə ki, biz də kömək
edərik».
Dostları ilə paylaş: 
