Downloaded from KitabYurdu org
Yüklə 3,61 Mb. Pdf görüntüsü
|
259
Varlığımıza da əmin olmayacağıq yəni? Həm hə, həm də yox. Berkli deyirdi ki, gördüyümüz, eşitdiyimiz hər şey Tanrının gücünün təsiridi. Çünki Tanrı “daim üzə-üzə olduğumuz fikir və duyğuların bizdə yenidən olmasını təmin edərək hər an şüurumuzdadı”. Yəni bütün təbiət və bütün varlığımız Tanrıda mövcuddu. Mövcud olan hər şeyin səbəbi Odur. - Çox təəccübləndim. - Yəni məsələ “olmaq, ya olmamaq”da deyil. Sual həm də nə olmağımızdı. Doğrudan da ət və sümükdən ibarət insanlarıqmı? Dünyamız obyektiv gerçəklikdirmi, yoxsa bütün bu gördüklərimiz elə öz şüurumuzdu? Berklinin çək-çevir etdiyi məsələ maddi gerçəklik də deyildi. O, eyni zamanda “zaman” və “məkan”ın mütləq və maddi varlıq olub-olmadığı məsələsində də şübhəli idi. Bizim bir-iki həftəmiz Tanrının bir- iki həftəsilə eyni şey olmaya da bilər. Hər şeyi ehtiva edən bu ruhun Berkli üçün Xristianlıq Tanrısı olduğunu dedin. - Bəli, dedim. Bizim üçünsə... -Aha? - Bizim üçünsə “hər şeyin səbəbi özü olan” bu “ruh” Hildenin atası ola bilər. Sofi yerində donub qaldı. Sifəti sanki bir sual işarəsi idi. Başqa yandan da, sanki birdən-birə hər şey aydınlaşırdı. - Doğrudan buna inanırsan? - Başqa bir izah tapa bilmirəm. Başımıza gələnlərin yeganə izahı bu ola bilər. Orda-burda qabağımıza çıxan açıqcalar və başqa işarələr... Hermesin qəfildən danışmağa başlaması, mənim ağzımdan çıxan sözlər... - Mən...
- Sənə həmişə Hilde əvəzinə Sofi deməyim! Adının Sofi olmadığını bildiyim halda! - Nə danışırsan? Ağlın dumanlandı sənin! - Düzdü, sərsəmlədim. Odlu Günəşin ətrafında fırlanmaqdan başı gicəllənən bir planet kimi... downloaded from KitabYurdu.org
260
- Və bu Günəş Hildenin atasıdı, eləmi? - Elə də demək olar. - Deməli, o, bizim üçün Tanrıdı, hə? - Düzünü desəm, bəli. Amma buna görə o əxlaqsız utanmalıdı! - Bəs Hilde? - O, əsl mələkdi, Sofi. - Mələk?
- Bu “ruh” Hildeyə görünür. - Albert Knaqın Hildeyə bizdən danışdığını demək istəyirsən? -Yaxud bizdən yazdığını! Gerçəkliyi əmələ gətirən substansiyanı duya bilməyəcəyimizi öyrəndik. Ətrafımızdakı gerçəkliyin səs dalğalarından, ya kağız və yazıdan əmələ gəldiyini biləmmərik. Berkliyə görə, yalnız ruh olduğumuzu bilə billik. - Və Hilde əsl mələkdi... - Bəli, o, əsl mələkdi. Gəl, bu məsələyə nöqtə qoyaq. Ad günün mübarək olsun, Hilde! Birdən otağa mavitəhər işıq yayıldı. Bir neçə saniyədən sonra göy guruldadı və ev titrədi. Alberto fikrə getmişdi. - Evə getməliyəm, - Sofi dedi. Qalxıb qapıya tərəf getdi. Dolabın altında yatmış Hermes onun qapını açmasıyla oyandı. Sanki onun arxasınca: Hələlik, Hilde! - deyirdi. Pilləkənləri sürətlə enib özünü küçəyə atdı. Küçə bomboş idi. Yağış yağırdı. Asfalt yoldan bir neçə maşın keçdi, avtobus isə gözə dəymirdi. Böyük meydana qədər və oradan şəhərin küçələri boyunca yüyürdü. Qaça-qaça yalnız bir şeyi düşünürdü. Sabah ad günüdü. On beşinə başladığı bir vaxtda həyatın yuxu olduğunu bilmək necə də kədərli idi! Sanki bir milyon pul qazanmış, mükafatı almasına bir neçə saniyə qalmış bunun əslində yuxu olduğunu başa düşmüşdü. Sofi yaş stadionu da qaça-qaça keçdi. Birdən kiminsə ona tərəf qaçdığını duydu. Anası idi. Göydə dalbadal şimşək çaxırdı. Anası Sofini möhkəm qucaqlayıb deyirdi: downloaded from KitabYurdu.org
261
- Nə olub bizə, mənim balam? - Bilmirəm, - ağlayırdı Sofi. - Sanki hər şey pis bir yuxudu! Bjerkli ...ulu nənəsinin bir qaraçı qadından aldığı sehrli güzgü... Hilde Moller Knaq Lillesand kənarındakı köhnə kapitan evinin çardağındakı otağında oyandı. Saata baxdı. Hələ səhər saat altı olsa da, səma aydın idi. Günəş şüaları otağın bir divarını büsbütün işıqlandırırdı. Çarpayısından qalxıb pəncərəyə getdi. Gedəndə yazı masasının üstünə əyilib təqvimdən bir səhifə qopardı. 14 iyun, 1990, çərşənbə axşamı. Kağızı əzib zibilqabına tulladı. Təqvim indi 15 iyun, 1990-cı ili göstərirdi və sanki bu tarix ona gülümsəyirdi. Hələ yanvar ayında təqvimin bu səhifəsini açıb “15 yaş!” yazmışdı. 15 yaşının ayın 15-ə düşməsi xoşuna gəlirdi. Bir də heç vaxt belə olmayacaqdı. 15 yaş! Bu, onun yetkin həyata atılması deyildimi? Belə vacib bir gündə gedib yenidən yatmayacaqdı ki! Üstəlik, bu gün məktəbin son günüdü. Saat birdə kilsədə bir mərasim olacaq, vəssalam. Hələ bir həftəyə atası Livandan qayıdacaq, 24 iyunda evdə olacağına söz vermişdi. Hilde pəncərədən bağa, bağdakı kiçik körpü və qırmızı qayıq tərsanəsinə baxdı. Hələ kateri qayıq tərsanəsindən çıxarmamışdılar, amma köhnə qayıq suda, körpüyə bağlı durmuşdu. O qədər yağış yağandan sonra qayığa yığılmış suları boşaltmalı idi. Bura tamaşa edərkən yadına 6-7 yaşı olanda özbaşına qayığa minib fyordaj çıxdığı gün düşdü. Çıxandan sonra qayıqdan suya yıxılmış, üzə-üzə güclə sahilə çıxa bilmişdi. Yamyaş olandan sonra kolların arasından sürünə-sürünə keçib bağa gəlmiş, anası onu görəndə üstünə yüyürmüşdü. Qayıq və avarlar fyordda düşüb qalmışdı. Hələ də bu kimsəsiz qayıq, yanında suda üzən avarlarla yuxularına girirdi. Bunu həmişə utandırıcı bir hadisə kimi xatırlayırdı. Bağları nə barlı-bəhərli, nə də səliqəli idi. Amma yenə də Hildenin downloaded from KitabYurdu.org
Yüklə 3,61 Mb. Dostları ilə paylaş:
|