166
ayaqqabı mənim üçün sizin dünyanızdan daha
əzizdir... Ayaqqabını yamamaqdan xoşum gəlir və bu
işi eyib saymıram. Əgər əlimdə hakimiyyət olsa,
istəyərəm ki, haqqı bərpa edib batini aradan qaldırım».
HƏZRƏT SÜLEYMANIN (Ə) TƏVAZÖKARLIĞI
Həzrət Süleyman (ə) o qədər cah-cəlallı, əzəmətli idi
ki, tayı-bərabəri yox idi. Amma belə bir məqam sahibi
özünü o qədər təvazökar aparardı ki, hətta qarışqa da
onu mühakimə edib haqqını istəyərdi.
Bir gün Süleyman əlinin üstündəki qarışqanı yerə
qoydu. Amma Süleyman o qədər təvazökar idi ki,
qarışqa ona e’tiraz edib dedi: «Bu xudpəsəndlik nədir?
Məgər bilmirsən ki, mən də sənin kimi Allah
bəndəsiyəm? Sənin nə üstünlüyün var ki mənimlə belə
rəftar edirsən?»
Qarışqanın
sözləri
Süleymanı
mütəəssir
etdi.
Düşündü ki, qiyamət günü bu sayaq mühakimə edilsə
çətin olacaq. Bu fikirlərdən ayrıldıqdan sonra özünə
gəlib əmr etdi ki, qarışqanı onun hüzuruna gətirsinlər.
Süleyman dedi: «Nə üçün belə qəzəblə e’tiraz etdin?»
Qarışqa belə cavab verdi: «Mənim bədənim zəifdir. Sən
məni tutub yerə atanda bədənim əzildi, narahat oldum.
Bu rəftarına görə də e’tiraz etdim». Süleyman həmişəki
təvazökarlıqla dedi: «Mən bu işi pis niyyətlə
etməmişəm, sənə verdiyim əziyyətə görə üzr
istəyirəm».
Bəli, misilsiz əzəmətə malik Süleyman ən zəif bir
varlığı bilmədən azacıq incitdiyi üçün üzr istəyir!
Qarışqa deyir: «Mən səni bağışladım. Bir şərtlə ki,
dünyaya şəhvət və nəfs istəkləri ilə üz tutmayasan,
167
sərvəti insanlara sərf etmək üçün istəyəsən, israfa yol
verməyəsən, ləzzətlərə uyub milləti unutmayasan,
kömək istəyənlərə öz yardım əlini uzadasan». Qəlbi
zəiflərə mərhəmətlə dolu olan Süleyman qarışqanın
şərtlərini qəbul etdi, qarışqa da Süleymanı bağışladı.
Ariflər özünə salmamış nəzər,
Baxışları daim fələkdə gəzər.
Böyüklük sayılmaz görkəm, danışıq,
İmandır insana verən yaraşıq.
Özün kiçildəni, Allah ucaldar,
Özün böyük bilən özün aldadar.
Həqiqəti görən keçir «mən»indən,
Ucalır göylərə qopur tənindən.
Məğrurda, lovğada gəl axtarma din,
Üsyankar bəndəyə taleh də bədbin.
«Allahummə
və
əs’əlukə
sualə
məniştəddət
faqətuhu»
(«Pərvərdigara! Səndən ehtiyacı son həddə çatmış
şəxs kimi istəyirəm.»)
HƏQİQİ MALİK ALLAHDIR
Dua oxuyan şəxs duanın bu hissəsini oxuyarkən, ayə
və rəvayətlərin yardımı ilə bəsirət gözünü açaraq iki
həqiqəti
müşahidə
etməlidir:
əvvəla,
mehriban
Allahdan savayı mütləq malik, feyz mənbəyi,
bağışlayan, ehtiyacsız və qəni yoxdur; ikincisi, insanın
və digər mövcudların vücudu fəqirlik və ehtiyacdan
başqa bir şey deyildir. Qəni və ehtiyacsız olduğu halda
varlıq aləmini ərsəyə gətirən, hər bir mövcudun
168
ehtiyacını ödəyən Allahdır. Heç bir mövcudda Onunla
qarşılaşmaq gücü yoxdur və hamı zatən Onun
qüdrətinə təslimdir. Kainatı bir «ol» kəlməsi ilə
yaradan və «olma» kəlməsi ilə də aradan götürə biləcək
varlıq Odur. Əgər O, ehtiyacsız və hamı Onun
rəhmətinə möhtacdırsa, nə üçün varlıq aləmini bu
rəhmətə bürüməməlidir?! İnsan hansı əsasla Onun
rəhmətindən ümidsiz olmalıdır?! O, Xaliq, Rəzzaq,
Müsəvvir, Vədud, Rəhim, Kərim, Ğəfur, dirildən və
öldürəndir. Onun heç bir işdə şəriki yoxdur və heç bir
yaranmış bir an olsun belə, Ondan ehtiyacsız deyil. O,
bütün dünya əhlinin maliki, bütün mövcudların
tərbiyəçisidir.
Dünya malına başı qatılıb Ona möhtaclığını hiss
etməyənlər var. Amma bu hisslər şeytani bir haldır və
bu qəflət ağacının meyvələri çox acı olasıdır. Bu bəsirət
gözü kor olan qafillər Allah hüzurunda durub,
ehtiyaclarını izhar etməkdən məhrumdurlar. Bu zərəri
ödəmək mümkünsüzdür. Bu insanlar səhradakı
heyvanlar tək yalnız maddi ehtiyaclar ardınca qaçır və
ilahi fəzilətlərdən məhrum olurlar. Qur’ani-Kərim o
mütləq qəni, nəhayətsiz feyz sahibi, bütün kamal
sifətlərinin toplandığı zat haqqında buyurur:
«Göylərin və yerin hökmü Allaha məxsusdur. Allah
hər şeyə qadirdir».
226
«Göylərin, yerin və onların arasında olan hər bir
şeyin ixtiyarı Allahın əlindədir və axır dönüş də
Onun hüzurunadır».
227
226
«Ali-İmran» surəsi, ayə 189.
227
«Maidə» surəsi, ayə 18.
169
«Göylərin və yerin hökmü Onun əlindədir. Dirildən
də öldürən də Odur. O hər şeyə qadirdir».
228
«Göylərin və yerin hökmü Allahın əlindədir. O,
istədiyini bağışlayar, istədiyinə də əzab verər. Allah
bağışlayan və rəhm edəndir».
229
«Fatir» surəsinin 15-ci ayəsində insan haqqında
buyurulur: «Ey insanlar! Siz Allaha möhtacsınız. Allah
isə möhtac deyildir və hər cür şükrə tərifə layiqdir.
Doğrudan da, insanın bütün vücudu ehtiyacdan
ibarətdir. Yaranmaqda, yaşamaqda, xeyir qazanmaqda
və zərəri dəf etməkdə onun nə qüdrəti vardır?! İnsanı
yaradan, yaşadan, onu xeyrinə çatdırıb zərərdən
uzaqlaşdıran şəxs qadir olan Allahdır. Bir belə ehtiyacı
olan insan nə üçün xalis qəlblə, cümə axşamı Allahın
dərgahına üz tutub fəryad etməməlidir ki: «Allahummə
və əs’əlukə sualə məniştəddət faqətuhu».
İnsan üçün ən gözəl və ən faydalı hal dua halıdır.
İnsan zatən fəqir olduğunu anlayıb, Allaha əl açmalı,
qəlbən nalə çəkib öz məhbubunu çağırmalıdır.
Bir qəlbdə O varsa, qəmə nə hacət,
O kəs ağlasın ki, etməz itaət.
Əlbət, sənsiz könül zülmətə məhkum,
Körpə nalə çəkər olmasa qəyyum.
Biganədir Səni uzaqda görən,
Ağlamaz üzünü Sənə döndərən.
Sözsüz, divanədir eşqdən xəbərsiz,
Aşiqə divanə söyləmə yersiz.
228
«Hədid» surəsi, ayə 2.
229
«Fəth» surəsi, ayə 14.
Dostları ilə paylaş: |