Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı
281
sonra:
Əlhəmdulilləhi Rabbil Aləmin –
deyər və bir anlıq durar, sonra:
Ərrahmənir Rahim –
deyər və bir müddət dayanar və yenə:
Məəliki
Yəvmuddin –
deyər və surə bitənə qədər bu şəkildə oxuyardı. Peyğəmbərin
bütün oxuyuşları belə idi. Ayət başlarında durar və ayəni sonrakı ayə ilə
bitişdirməzdi
779
.
)
(
Hərdən - Peyğəmbərin : “
Məliki Yəvmuddin -
tərzində də oxuyardı. Bu
qiraət də
Məəliki Yəvmuddin
kimi Mutəvatir dərəcəsindədir”
780
.
Abdullah İbn Əbu Aufə rəvayət edir ki, bir nəfər Peyğəmbərin yanına
gələrək dedi: “Yə Rəsulullah! Qurandan bir şey öyrənməyə gücüm çatmır
(yadda saxlaya blmirəm). Mənə (namazda) kifayət edəcək qədər Qurandan bir
şeylər öyrət”. Peyğəmbər: “
Subhənəllah, Vəlhəmdulilləh, Və Lə İləhə İlləllah,
Vallahu Əkbər, Vələ Həulə Vələ Quvvətə İllə Billəh –
Allah, pak və
nöqsansızdır, ona həmd edirəm, Ondan başqa ibadətə layiq İlah yoxdur, O
böyükdür və güc və qüvvət sahibi yalnız Odur...”
781
.
Rifəa İbn Rafi rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Allahın sənə əmr
etdiyi tərzdə dəstəmaz al, sonra şəhadəti (Azan) oxu, ayağa dur və təkbir gətir.
Əgər əzbərində Quran varsa oxu, Yoxsa:
Əlhəmdulilləh - Allahu Əkbər - Lə
İləhə İlləllah
” de. Sonra dedi: “Əgər bundan bir şey əskiltsən namazdan
əskiltmiş olarsan”
782
.
لوق
((
نيمآ
))
ماملأا فلخ
İMAMIN ARXASINDA “AMİN" DEMƏK
779
Tirmizi 2927, Həkim 2910, Əbu Davud 4003, Əhməd 26583, 26625, əl-Albani “Səhih”.
780
əl-Albani “Sifətus Salətu Nəbiy” 96.
781
Əbu Davud 832, Nəsəi 924, İbn Hibban 1810, 1808, 1809, əl-Albani “İrva” 303.
782
Əbu Davud 861, əl-Albani “Səhih”.
Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı
282
)
(
Əbu Hureyrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “İmam –
Ğeyril
Məğdubi Aleyhim Vələddallin -
deyincə siz də: “
Amin
” deyin. Kimin (Amin)
sözü mələklərin (Amin) sözü ilə üst-üstə düşərsə onun keçmiş günahları
bağışlanar”
783
.
Əbi Rafi deyir ki, Əbu Hureyrə Mərvən İbn Həkəm üçün Azan verirdi və
şərt qoydu ki, (namazda)
Vələddalin –
ilə onu ötməsin. Hətta səfə daxil
olduqda bilsin. Mərvən
Vələddallin –
dedikdə Əbu Hureyrə: Amin, dedi və
səsini uzatdı. O: “Yer əhlinin Amini, göy əhlinin Amini ilə üst-üstə düşərsə
bağışlanar”
784
.
.
Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “İmam “
Amin
”
deyəndə, siz də ”
Amin
” deyin! Bilin ki, kimin “
Amin
” deməsi mələklərin
“
Amin
” deməsi ilə üst-üstə düşərsə, onun keçmiş günahları bağışlanar”
785
.
Əbu Hureyra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “Sizdən biriniz
“
Amin
” deyəndə göydəki mələklər də ”
Amin
” deyirlər, əgər bu sözlər eyni
vaxtda deyilərsə, (
Amin
) deyən adamın keçmiş günahları bağışlanar”
786
.
783
Buxari 780, Müslim 410, Əbu Davud 935, 936.
784
Beyhəqi “Sünən Kubra” 2554, əl-Albani “Movdu Və Zəif Hədislər Silsiləsi” 952.
785
Buxari 780.
786
Buxari 781, əl-Albani “Səhih Tərğib” 514.
Səhih Dua Və Zikirlər Kitabı
283
Vail İbn Hucra rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “İmam (
Vələddali
)
oxuduğu zaman “
Amin
” deyər və səsini yüksəldərdi
787
.
Vail İbn Hucra rəvayət edir ki, Peyğəmbərin arxasında namaz qıldım.
Səsli olaraq “
Amin
” dedi. Sonra sağına və soluna salam verdi. Hətta mən onun
yanağının bəyazlığını gördüm”
788
.
ماملإا ىلع ُحتفلا
İMAMA (UNUTDUQDA) KÖMƏK ETMƏK
Musəvvər İbn Yəzid əl-Məlikiy rəvayət edir ki, Yəhyə Peyğəmbərin
namaz qıldığı zaman bir ayəni tərk etdi və oxumadı. Bir kişi: “Yə Rəsulullah!
Filan, filan ayəni tərk etdin” dedi. Peyğəmbər: “Mənə xatırlatsaydın?” deyə
buyurdu. İbn Ömər rəvayət edir ki, Peyğəmbər namaz qıldığı zaman
qiraətdə unutdu və namazı başa çatdırdıqda Ubeyydən soruşdu: «Sən bizimlə
namaz qıldın?».O «Bəli» deyəndə bir daha soruşdu: «Onda bəs mənə kömək
etməyə (unutduğumu mənə xatırlamağa) sənə nə mane olurdu?»
789
.
ءيش هبان نمل حيبستلا
ةلاصلا يف
NAMAZDA SƏHF EDƏNƏ “SUBHƏNƏLLAH” DEMƏK
)
(
Əbu Hureyrə rəvayət edir ki, Peyğəmbər buyurdu: “
Təsbih –
Sübhənəllah -
kişilər üçün,
Təsfiq – Əl Çırpmaq -
isə qadınlar üçündür”
790
.
787
Əbu Davud 932. 933, əl-Albani “Səhih”.
788
Əbu Davud 933, 934, əl-Albani “Həsən Səhih”.
789
Əbu Davud 907, əl-Albani “Həsən”.
790
Buxari 1203, 1145, Müslim 422, 982, Əbu Davud 940, İbn Məcə 1034, 1035, Tirmizi 369, Nəsəi 1207 -1210,
İbn Hibban 2262, 2263, Əhməd 7283.