Mir Cəlalın ”Təzə şəhər" romanı haqqında danışanları
isə tamam roman nəzəriyyəsinin bəzi ünsürləri maraqlan
dırmışdır. Bunlar inkarolunmaz elementlərdir, lakin yazıçı
nın bədii məqsədi - pinsipini "tutmaq" daha vacibdir. Bü
tün sosial, siyasi məsələlərin həlli insan əxlaqı ilə ölçülür
və tənzimlənir. Sovet rejiminin mahiyyətilə varsaq və bu
kontekstdən kənar çıxmağa haqqımız yoxdur və əksinə
olarsa, yazıçını danmaq kimi bir şeydir. O vaxt norma,
qayda, qanun, qadağa, tələb və s. anlayışlar güclü idi, bər-
qərarlığını qoruyurdu və insanı ideala, ədalətə, xoşbəxtli
yə və sairə səsləyirdi, ruhlandırırdı. Onu da xatırlamağa
dəyər ki, normaların, prinsiplərin dərc olunmuş məcmuu
əxlaq kodeksini təsbit edirdi. Belə ki, tabelik, yaxud müs
təqilliyin iyerarxiyası mübahisəli situasiyalarda, norma və
tələblərin münaqişəyə rəvac verilməsi zamanı aydın nəzə
rə çarpırdı. Qüvvədə olan normalar: əsasən rəhbərlik prin
siplərində və istehsalat prinsiplərində gücünü göstərirdi,
davranışın hansısa xüsusi tərəfini tənzimləyirdi: vətənpər
vərlik və beynəlmiləlçilik, yorulmadan işləmək, kollektivçi
lik və s. prinsipləri şərtləndirirdi. Bu nöqteyi-nəzərdən ro
manda personajların ictimai şüurunda xalqa gərəkli, fira
van, rahat yaşayıb işləməsi üçün təzə şəhərin, onun isteh
salat müəssisələrinin tikintisi əsas sosial-mənəvi motivdir.
Mir Cəlal artıq zəngin həyat yolu keçmiş, maraqlı roman
lar, povestlər yazmış bir yazıçı idi və qarşısına "oçerk yaz
maq" məqsədini qoymamışdır; bu sonuncu iddia absurd
dur mənim qənaətimcə. Ən böyük rəhbər şəxslər fəhlələr
lə insani davranır, istehsalatı ümumdövlət işi hesab edir,
tapşırılan xidməti vəzifələrini vicdanla yerinə yetirirlər. Be-
loborodov, Mirzəyev, Fazilov, Əhmədov simasında bu gö-
_______________________
272
----------------------------------------
rünür. Çünki, onlarda ictimai şüur daha üstündür, nəinki
şəxsi marağa yönələn şüur. Onlardakı əxlaqı şüurun struk
tur elementləri bir-birinə qarşılıqlı tabelilik münasibətlərin
də qurulmuşdur.
Əsərdə fərdi əxlaqi şüurun spesifikliyi vardırsa da, hər
bir obrazın mühakiməsində, söhbətində, yaxud dialoqun
da bir ümumilik, yəni birtiplilik də yox deyildir. Amma bü
töv yanaşanda bu şüur keyfiyyət tamlığı kimi xarakterizə
edilməlidir. Məlumudur ki, sosialist tipli əxlaqi şüur əsas
prinsiplərə, məsələn: kommunizm işinə sədaqət, kollektiv
çilik, əməksevərlik və s. prinsipləri əsas götürürdü. Belə
halda Mir Cəlal özündən "Amerika kəşf etməliydimi?” , elə
cə də xüsusilə, istehsalatdan yazan digər ədiblər?! Bunun
üçün obrazlardakı fərdi təcəssümlərin az-çox müxtəlifliyi
nə baxmayaraq, onlarda normaların tabeliyinin əsas xətlə
ri eyni xarakterli təsiri bağışlayır və bu cür də olmalıdır.
Əxlaqi şüurun quruculuq işinə hədsiz sədaqəti qəhrəman
ların sevgi, ailə qurmaq kimi ciddi və zəruri işlərə qoşul-
mağa da imkan vermir. Əlbəttə, yazıçı qarşısına qoyduğu
ədəbi qayəni kənara qoyub, bol-bol bu sahələrə səhifələr
verməməliydi.
Əgər əvvələ qayıtsaq, iri həcmli roman olan "Abşe-
ron"da Tahir-Lətifə xətti də elə bir gen-bol yer almamışdır.
Buna baxmayaraq Mir Cəlal Reyhan-Davud xəttini unut
mur və burada müəllif mentalitetimizi gözləyir. Hətta rus
Mixailov da gənclərin məhəbbət əhval-ruhiyyəsinin real
laşmasında rolunu görür. Reyhanı hətta qardaşı oğluna
yoluxmaq üçün gələn Məmməd Qaraqaşlı da görüb xoşla
yır və ürəyindən keçir ki, Davuda yaraşan qızdır. Ötəri ün
siyyət olsa da, həssas Məmməd Qaraqaşlı Davuda deyir:
_______________________
2 7 3
----------------------------------------
"Qardaş oğlu, mən səni özgə bilmirəm. Səndən gizli bir
sirrim də yoxdur. Reyhan xoşuna gəlirsə, ürəyiniz bir-biri
nizi tutubsa, xeyir işini ləngitmə, ləngitməyə gəlməz! Gö
tür-qoy eləmə. O sənə, sən ona layiqsən, özü komsomol
çu yoldaşın, özü sənət sahibi, özü staxanovçu, sabah-biri
gün kimyaçı, özü də çiçək kimi təmiz, mərifətli, gözəl! Sə
ni də istəməməyinə şəkk şübhə yox".
Bu iqtibasa diqqət yetirsək, məsləhətin, subyektin ma
hiyyətində komsomol dəyanəti, əməksevərlik də kənarda
qalmır. Bu, o deməkdir və o dövrün yeniyetmə nəslin də
yadındadır ki, işləmək və oxumaq prinsipinin aşılanması
bağça yaşından başlayırdı. Bir həqiqətdir ki, işləyən isteh-
salatçılar maddi təminatını alırdılar. O da reallıqdır ki, istər
kənd təsərrüfatı, istərsə sənayeyə subyektiv, şəxsi maraq
lardan rəhbərlik edənlər camaatı maddi, mənəvi sıxıntılara
düçar edirdilər...
Romanda bu məsələ düzgün qoyulmuşdur və sosial-
siyasi və maddi-mənəvi ideyaya çevrilmişdir. Hətta rəhbər
adamlar kabinetlərində görünmürlər, daima hərəkətdə, is-
tehsalatçıların yanında olurlar...
Romanın poetikasında, təbii ki, bizim irəli sürdüyümüz
tezisdə obrazların əxlaqi şüurunun statik "kəsiyini" görü
rük, onların hərəkətində, fəaliyyətində, tələbatında əsas
funksional mexanizmlər sırasında mühümü, neçə-neçə
əsərlərdə özünə yer almış sərvətə meyillilik və məişət sap-
maları hisslərini görmürük. Analitik yanaşmadan uzaq onu
deyərdik ki, Mir Cəlal yeni bünövrəsi qoyulan, gələcəkdə
əhalinin yaşayış məskəninə çevriləcək Təzə şəhərin əxla-
qi-dini təmizliyini gözləmişdir, necə deyərlər, bünövrədə
daş əyri qoyulursa, o bina uçulacaqdır. Birinciyə - sərvətə
______________________ 2 7 4 --------------------------------------
meyilliyə qayıdaq. Əsas rəhbər şəxslərdən - obrazlardan
başlayaraq onların həyatlarının məqsədəuyğunluğu əxlaq
larına hopmuş mənəvi sərvətləri, eyni zamanda ümumiy
yətlə, insan şüurunu, iradəsini, hisslərini özünə tabe edən
sərvət meylinin nə olduğunu yazıçı ortaya qoymuş və gə
ləcək rəhbər şəxsləri xüsusilə təmizliyə çağırmışdır. Ro
manda bunun bədii həllinin fonunda qəhrəmanların adi
həyatda, yaxud məişətdə özlərini tamamilə: öz peşələrinin
sirlərinə yiyələnməyə, elmi-texniki problemlərin həllində
yaradıcı axtarışlara nail olmağa, gəncləri arxalarınca apar
mağa, dövlətin tapşırıqlarına sözsüz əməl etməyə və
mümkün qədər rifah halını yüksəltməyə meyillilik məqsədi
güdülmüşdür.
Romanda habelə ictimai nüfuz qazanmaq, yaxud, ixti
yar sahibi əldə etmək hallarının da müşahidəçisiyik. Bu
sadaladıqlarımızın mahiyyətində isə əxlaqi sərvət fenome
ni dayanır. Hər bir bədii əsərdə müasirlik durur, baxmaya
raq 100-200-300...illər keçir; müəllifin bədii proqnozlaşdır-
ması, intuisiyası qarşıya çıxır. "Təzə şəhər" romanının ən
böyük bir dəyəri də məhz yarım əsrdən sonra rəhbər şəxs
lərdən, məmurlardan, hətta yaradıcı-pedaqoji vəzifə tutan
lardan cılız əxlaqi şüurun güclü sərvət toplamaq hərisliyi
nin şahidliyə çevrilməsidir. Bəli, əsərin də canlı, ömrü var
və öz əbədiliyini saxlayır. Mirzəyev, Əlizadə, Əhmədov,
Beloborodov, Atakişi - bu obrazlar xalq, dövlət malına ha
ram əli uzatmırlar, halbuki imkanları vardır. Şəxsiyyət ola
raq onlar həyat fəaliyyətində ən ali əxlaqi sərvəti: insanla
ra xidmət etmək, xalqın gələcək həyat tərzini yaxşılaşdır
maq yollarını tapmaq, yeni nəsilə nümunə olmaq və ilaxırı
düşünürlər. Eyni zamanda öz peşə və idarəetmə qabiliy-
______________________ 2 7 5 --------------------------------------
Dostları ilə paylaş: |