360
nöqtəsini öpüb boynunu yalaya-yalaya əliylə qavradığı iri döş-
lərə enərək qadınının dirilik şərbətini əmməyə başladı. Laranın
döşünün o qara giləsini dodaqları arasına aldı. Hədsiz eyforiya
içində boğulan Laranın gözləri qaranlıq səmadakı ulduzlara
sataşdı. Və xatırladı ki bu onun ulduzları görəcəyi son gecə-
dir. Son sevişməsidir. Və son orqazmı. Hər ikisinin. Bu kə-
dərli xoşbəxtliyin müşayiəti ilə onlar dünya ilə vidalaşırdılar.
Laranın həzin iniltisi qaranlıq meşənin dərinliklərinə yayıla-
raq onun sakinlərinin yuxusunu qaçırırdı. Uzaqlardan eşidilən
bayquşa bənzər bir səs onun iniltisini müşaiyət edirdi. Uşaq
vaxtı danışılan bayquşun bədbəxtlik gətirdiyinə dair inancı
xatırladı Mavi. Həyətlərinə hər bayquş qonduğunda anasının
necə səksəkəyə düşüb qorxduğunu və uşaqları qorxmasın deyə
heç nə olmayıbmış kimi davrandığı vaxtları xatırladı. O qədər
bədbəxt və kasıb bir ailə idilər ki, bir bayquş belə rahatlıqla
onların kefini qaçıra bilərdi. Bir bayquş, nə qədər zərərli ola
bilərdi? Kədərli xatirə onu narahat etdi. Kefsizləşdi. Ölümü
xatırladı. Sanki eyni anda eyni şeyi düşünmüş və bunun on-
ların son gecələri olacağını xatırlamış və kədərlənmişdilər.
Ölüm düşüncəsinin onların kefini qaçırdığı bu anlarda Mavi
hiss etdi ki yerdə gicitkənə bənzər bir bitki o hər dəfə irəli-geri
getdikcə onun dərisinə batır və ətini qıcıqlandırır, gicişdirirdi.
Bu gicişmənin ona xüsusi bir həzz verdiyini və ağrının onu
düşüncələrindən yayındırdığını hiss edib əliylə bitkini qav-
rayıb kökündən qopardı və Laranın budlarına vurmağa baş-
ladı. Bitkinin yarpaqlarındakı maddələr dəriyə dəydikcə onu
yandırır və qaşındırırdı. Lara qışqırdı və onun səsi uzaqlarda
hansısa mehriban bir dələnin yuxusunu qaçırtdı. Bir an sonra
o hiss etdi ki bu gicişmə ona qeyri-adi bir zövq verirdi. Bitkini
Mavinin əlindən aldı və var gücüylə onun ay işığının parlatdı-
ğı sinəsinə vurdu və təkrar vurdu. Bədənləri yaranmış ağrını
azaltmaq üçün endorfin ifraz edir və bu endorfin dənəcikləri
beyindəki opiat reseptorları ilə birləşib morfi ya kodein təsiri
bağışlayaraq onları quş kimi yüngül hiss etdirib iztirablarından
azad edirdi. Ağrı mərkəzini dəyişdirərək onlar düşüncələrinin
361
diqqətini yayındırırdılar. Eynilə Mavinin barda özünü döy-
dürərək düşüncələrdən xilas olma cəhdi kimi. Yanmış və qı-
zarmış bədənlərindəki ağrını dindirmək üçün sanki buludlar da
öz son jestlərini göstərərək ağlamağa başladılar. Meşə, gecə,
ulduzlar və buludlar – bütün təbiət onları yola salırdı və sanki
nələrisə başa düşmüş kimiydilər. Bədənlərinə dəyən kiçik ya-
ğış damcıları onları bihuş etdi və təbiətin bu gözlənilməz hə-
diyyəsinə gülməyə başladılar. Gülüşləriylə onlar buludlara bir
növ təşəkkür edirdilər. Yağış sürətlənməyə başladıqca onlar da
sürətləndi. Bir-birlərinin bədənindən süzülən yağış damcıları-
nı yaladılar. Elə onda birdən fərqinə vardılar ki, yağış damcıla-
rı şəffaf yox mavi idi. Və bütün bədənləri maviyə bulanmışdı.
Tanrıların onları izlədiklərindən əmin oldular.
Laranın bütün bədəni gərildi və gərilən ayaqları məngənə
kimi sıxdı dizləri arasındakı Mavini. Bədənləri heç qopma-
yacaqmış kimi bir anlıq bir-birinə kilidləndi, gərildilər və
paralel orqazm. Bütün bədənləri boşaldı. Ruhları buludların
üstünə qalxıb ekstaz içində boğuldu və Afrodita onlar üçün
qədəh qaldırdı. İnilti səslərinin yerini təngnəfəsləri aldı və
Mavi asi ruhlu qadının üstünə yıxıldı. Sanki tanrılar tanrısı
Zeus onların sevincini qeyd edirmişcəsinə əsasını buludlara
çırpdı və zil qaranlıq meşəni dərinliklərinə qədər aydınladan
güclü bir ildırım çaxdı.
Geri dönüş yolunda meşədən anlaşılmaz qəribə səslər eşi-
dir kimi oldular, geri dönüb şübhəylə baxdılarsa da heç nə
görmədilər. Daha sonra Lara qaranlıqdan onları izləyən mavi
bir pələng gördüyünü dedisə də Mavi ona inanmadı. Uzaq-
laşdıqdan sonra təkrar dönüb baxdıqlarında bir-neçə mavi
pələngin meşənin dərinliklərindən fosfor kimi parlayan mavi
gözlərlə sakitcə onları izlədiklərini gördülər. Onları saymağa
çalışdılar ancaq hər saydıqlarında pələnglərin sayısının art-
dığını görüb dəhşətə düşdülər. Vahiməylə qaçıb ordan uzaq-
laşdılar. Borqesin ruhu dolaşırdı meşənin dərinliklərində və
meşə, onlarla vidalaşırdı.
362
* * *
Bara geri döndüklərində içəridəki insanlar ölüm qorxusun-
dan uzaqlaşmaq üçün daha da artıq çılğınlaşmış kimiydilər.
Səs-küydən heç nə eşidilmirdi. Hərə bir tərəfdə oynayır, sevi-
şir ya da yüksək səslə qızğın mübahisələr edirdi. Sanki hamı
qorxusundan oynayırdı. Qorxusundan gəlib bu səs-küyün içinə
girmişdilər ki iç səslərini və ölüm qorxusunu eşitməsinlər. Kə-
narda yalnız oturanların hamısını bir-bir rəqsə qaldıran qısa
saç bir qız var idi. Onlara acıyır və yalnızlıqlarını bölüşürdü
sanki. Otağın bir küncündə Andrea, həmin o üsyankar uzun
qara paltolu oğlanı öpürdü. Bu keçici xoşbəxt yazıqların için-
dən keçib gedib hündür bar kətillərində oturub son içkilərini
aldılar. Lara aşa-aşa musiqi aparatının yanına gedib bir mu-
siqi seçdi sonra qayıdıb bütün pulunu barmenə verib qulağına
yüksək səslə qışqıraraq sabah səhər saat neçədəsə bu mahnını,
“Alabama Shakes” in “Savaşmaq istəmirəm” adlı mahnısını
yüksək səslə oxutmasını istədi. Barmen başıyla razılaşdı. Mavi
saatı eşidə bilməyib Laradan soruşdu. “12-də” deyə cavabla-
dı Lara “sənlə eyni saatda, amma ayrı otaqlarda”. Mavi bütün
sərxoşluğuyla özünü ələ alıb “Lara, bəlkə biz sa..” deyə nəsə
deməyə çalışdısa da Lara onun sözünü yarım kəsdi, “Yox. Bu
barədə artıq heçnə danışmaq istəmirəm. Bəlkə sabah ölməyib
gözləyək deyirsən? Yox. Bura qədər gəlib çıxmışamsa, burdan
geri dönüş yoxdur. Çünki nələr olacağını bilirəm və təkrar hər-
lənib fırlanıb bura qayıdacağımı da bilirəm. Mavi, yadına sal,
bu həyatda nə seçim ediriksə edək peşman olacıq, bizi sadəcə
ölüm xilas edə bilə..”. Sözünü bitirməmiş əlindəki bardaq yerə
düşüb sındı. Sərxoşluqdan artıq ayaqda dura bilmirdi. Az qa-
lırdı ki yerə yıxılsın, Mavi onu tutub qoluna girdi. “Bəlkə biz
sabah birlikdə intihar edək deyəcəkdim, amma yaxşı, madam
ki israr edirsən, ayrı-ayrı olar”. Qarşısındakı bayaqdan sifariş
vermiş olduğu iki kiçik içki qədəhindən birini Laraya verdi və
dedi: “Qurtuluşumuzun sağlığına!”. Qədəhi başlarına çəkdilər.
İkisi də artıq demək olar ki ayaq üstə yıxılırdılar. “Yatmaq istə-
Dostları ilə paylaş: |