İslam memarlığı v
ə inşaat
MÜSƏLMAN DÜNYASINDA ġƏHƏRSALMA
İdarə altındakı şəhərlərin nizama düşməsi,
xalqın dincliyə çatması üçün daim alimlərlə
görüş, bu barədə ağıllı adamlarla məsləhətləş.
“Nəhcül-Bəlağə”
Təbiətlə mühitin qarşılıqlı təsiri, dünya
quruluşunun mahiyyətini əks etdirir. Təbiətdə
insanın mənəvi və estetik tələblərinin reallaşması
yalnız təbiətdə gedən prinsipləri dərk edərək, ilin
fəsil dəyişməsini qəbul edib nəzərə alarkən
mümkündür.
İslamdan əvvəl şəhərlərə, onun tərkib his-
səsi olan bina və qurğulara, sanitariya, mühəndis
vasitələrinə yer seçilməsi, onların salınması
haqqında bir çox alimlər öz fikirlərini söyləmişlər.
Həmin fikirlər bu gün də həm elmi, həm də
təcrübi əhəmiyyətini itirməmişdir.
E.ə. 16-13-cü illərdə Yuli Sezarın və
imperator Avqustun mühəndisi və memarı Mark
Vitruvi Pollian texniki elmlərin ensiklopediyası-
traktatı olan “Memarlığa dair on kitab”ında şəhər
yerlərinin seçilməsi və planlaşdırılmasını göstər-
mişdir. Bununla əlaqədar o deyir: “Mühəndis-
inşaatçı savadlı olmalı, bacarıqlı şəkil çəkməli,
həndəsəni öyrənməli, hərtərəfli tarixi bilməli,
diqqətlə fəlsəfəyə qulaq asmalı, hüquq məsələlə-
rini, astronomiya və göy cisimləri haqqında
qanunları bilməlidir”.
İnşaatçının geniş biliyə malik olması müva-
fiq elmi nəzəriyyə ilə əlaqələndirilir. Məsələn,
şəhərlərin və yaşayış mənzillərinin yerinin seçil-
məsi, istiqaməti və planlaşdırılmasının bir tərəfini
insan fiziologiyasını nəzərə alaraq səhiyyə mülahi-
zələriylə, digər tərəfdən isə meteorologiya və iqlim
şəraiti ilə təyin edir. Pollian tikinti materiallarını
öyrənmək üçün geologiya-mineralogiyanı,
həmçi-
nin botanikanı bilməyi təklif edir, teatr inşaatını
yaxşı bilməyi öyrədir. Çünki, akustika və musiqi
nəzəriyyəsinin qanunlarını bilmədən teatr binasını
layihələndirmək və tikmək mümkün deyil.
İnsanın sağlamlığı və uzunömürlülüyü bi-
nanın harada və necə tikilməsindən asılıdır.
Göründüyü kimi həm eradan əvvəlki, həm də orta
əsr müəllifləri insan yaşayışı üçün yerin düzgün
seçilməsinin əhəmiyyətini qeyd etmişdir. Yeri gəl-
mişkən, şəhərlərin planlaşdırılmasına nəzər salaq.
Böyük tarixçi İbn Xəldun hesab edirdi ki,
şəhər həyatı ilə mənəvi rahatlıq arasında sıx əlaqə
sivilizasiyanın zəruri təminatıdır.
İslamın gəlişi yeni tələbləri ödəmək üçün
cəmiyyətin qat-qat yüksəlməsinə səbəb oldu.
Mənzilqurma sənəti bu camaatın hamısının xey-
rinə olan, məişətlərinin təminini asanlaşdıran,
mənəviyyatın inkişafını sürətləndirən, ümumi
mənafeyini müdafiə edən bir elmdir.
Orta əsr Azərbaycan memarları dünya şə-
hərsalma və memarlıq irsinə çox önəmli və oriji-
nal pay vermişlər. Bu qatqının əsas bölümünü
Azərbaycan ərazisində olan çoxlu şəhərsalma və
memarlıq abidələri təşkil edir. Uluslararası əlaqə-
lərdə bu qatqıya dəyərli qatlar artıran saysız sənət-
karlarımız Azərbaycan memarlığının mövqe və
gücünü daha qabarıq üzə çıxarmışlar.
9-cu əsrin sonu – 10-cu əsrdə Yaxın Şərqdə
şəhərlər güclü inkişaf mərhələsi keçirir. Bu dövrün
özəlliklərindən biri şəhərlərin ölçücə böyüməsidir.
İslamın Azərbaycanda yayıldığı ilk çağlarda
şəhərlərin inkişafı və tikinti fəaliyyəti müvəqqəti
dayansa da, sonradan regionda gedən ümumi
inkişaf prosesindən kənarda qalmadı və Şərqin baş
karvan yolları üstündə yerləşən Azərbaycan
şəhərləri bu dövrdə xeyli böyüdü. İstehsal və tica-
rətin genişlənməsi, uluslararası əlaqələrin çoxal-
ması həmin şəhərlərin ərazicə böyüməsinə,
quruluş inkişafına səbəb olmuşdu.
İslamın yayılması ilə Azərbaycanda yeni
tipli tikililər – məscid, mədrəsə, karvansara, ha-
mamlar meydana gəlir. Sənətkarlığın və ticarətin
artırılması şəhərlərin inkişafına təkan verir.
Səlcuqlar dövründə urbanizasiyanın sürətli
tempi ilə bağlı Azərbaycan şəhərlərinin ölçülərinin
daha da böyüməsi, onların əhalisinin və sosial-
iqtisadi önəminin artması, eləcə də planlaşma və
bədii memarlıq quruluşunun daha da bitkinləşməsi
prosesi gedir. Təbriz, Naxçıvan, Gəncə, Həmədan,
Şamaxı kimi iri ticarət, mədəniyyət mərkəzləri ol-
muş şəhərlər 10-12-ci əsrlərdə daha sürətlə inkişaf
etmişdi. Təbriz və Naxçıvan gözəlliyinə görə
Xilafət paytaxtı Bağdadla müqayisə olunurdu12-
13-cü əsr şəhərlərinin daha da inkişafı Azərbaycan
mədəniyyəti və incəsənətinin çiçək-lənməsi ilə
əlaqədardır. Azərbaycanda şəhərsalmanın inkişaf
zirvəsi Elxanilər çağına düşür. 13-cü əsrin
İslam memarlığı v
ə inşaat
13
ortalarında Azərbaycan, tərkibinə “Ceyhun
sahillərindən Misir qapılarınacan, Dərbənddən
İran körfəzinəcən” geniş ərazi – Xorasan, Fars,
İraq, Qafqaz, Anadolu daxil olan iri Elxani
dövlətinin siyasi-inzibati və mədəni mərkəzi olur.
Elxanilər dövründə Azərbaycanda şəhərsalma
sahəsində böyük işlər görülür, irəliləyişlər baş
verir. Bu zaman bir sıra şəhərlər (Marağa, Təbriz,
Salmas, Ucan, Bakı, Dərbənd) dirçəlir və
genişlənir, yeni şəhərlər (Qutluq Balıq,
Mahmudabad, Sultanabad, Sultaniyyə) salınır..
Naxçıvanın mərkəzində məscid
Çox sürətlə böyüyən və inkişaf edən Təbriz
bütün Yaxın Şərqin baş şəhərinə çevrildi. 1403-cü
ildə ispan səfiri Klavixo Təbrizdə 200 min ailənin
(təqr. 1 mln. əhali) yaşadığını bildirmişdi. Təbriz
bu zaman Avropanı Asiya ilə birləşdirən ticarət
yollarının baş qovşağı – dünya bazarı olmuşdu.
14-cü əsrdə Təbrizdə olduqdan sonra onu “dünya-
nın ən varlı və ən böyük şəhəri”, “ticarət üzrə
dünyanın bütün şəhərlərinin ən məşhuru və ən
yaxşısı”, “ticarətdə sanki bütün dünyaya bərabər”
sayan Avropa səyyahları (Pordenone, Maundevil-
son və b.) Təbrizin ticarətdən götürdüyü gəlirin
çox olduğunu vurğulamışlar.
Qazan xanın şəhərsalma tədbirlərindən
sonra Təbriz çoxfunksiyalı orta əsr iri paytaxt
şəhərinin bütün həyat proseslərini təmin edən
bitkin planlaşma-məkan quruluşu aldı. Bu zaman
Təbrizin altı baş qala qapısının hər birinin önündə
ticarət mərkəzi yaradılmışdı. Bunlar bir-biri ilə,
eləcə də şəhərin mərkəzi bazarı ilə birləşirdi. Təb-
rizin bu dövrdə müsəlman dünyasında oynadığı
böyük mədəni funksiya onun quruluşunda Rəşi-
diyyə adlı elmi-tədris mərkəzinin yaranmasına
səbəb oldu. Paytaxtın bir sıra inzibati və ticarət
funksiyalarını öz üzərinə götürən Qazaniyyə indiki
anlamda Təbrizin peyk şəhəri idi.
Elxanilər dövrünün Təbrizi plan-məkan qu-
ruluşunun bitkinliyi, funksional həllin uyğunluğu
ilə orta əsrlərin nadir şəhərsalma hadisəsidir.
İstehsalın yüksək durumu, pul təsərrüfatı, kamil su
təchizi sistemi, olduqca geniş iqtisadi əlaqələri və
böyük şəhərsalma inkişafına görə Təbriz Xilafətin
nəhəng şəhərlərini də geridə qoydu. Ticarət-
istehsalat mərkəzlərinin əlverişli və məqsədli
yerləşməsi, ortasında geniş açıq məkan – böyük
meydan olan inzibati-ictimai mərkəzin formalaş-
ması Təbrizdə bitkin şəhərsalma sistemi yaradırdı.
İri kompleks və ansamblların bütün şəhər ərazisi
boyunca (çevrəsi 30 km) səmərəli paylanması
onun kompozisiya-məkan quruluşuna funksional
nizam və tarazlıq vermişdi.
14-cü əsrin əvvəllərində Təbriz çoxfunksi-
yalı, mürəkkəb planlaşma strukturu almış, bu baxı-
mdan poliosentrik – çoxmərkəzli çağdaş şəhərlərə
yaxınlaşmışdı.
Elxanilər dövründə Təbrizdə əldə edilmiş
zəngin şəhərsalma təcrübəsi sonralar bütün ətraf
ölkələrə yayılmış, türk alimi H.Z. Ülkənin dəqiq
müşahidəsinə görə Əmir Teymur və Şah Abbas
dörlərinə “ideal və proqram” vermişdir.