Azərbaycan Mədəniyyətində Ata Babalar Sözləri



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

134

Ölü dağı çǝkilǝr, diri dağı çǝkilmǝz. 

Ölü yerdǝ qalmaz. 

(Ölü kǝfǝnsiz qalmaz). 

Ölü kimdir ki, gorun söyǝn kim ola?! 

Ölü kimi yatır. 

Ölü gör nejǝ ölüdür, Əzrail dǝ halına ağlayır. 

Ölü jǝhǝnnǝmǝ, tǝki mollaya pul olsun. 

Ölüb ağlayanı yoxdur. 

Ölüb ölümdǝn qayıdıb. 

Ölüdǝn pay umur. 

Ölüdǝn şeytan da ǝl çǝkib. 

Ölüyǝ dǝ yiyǝ lazımdır, diriyǝ dǝ. 

Ölülǝr elǝ bilir ki, dirilǝr halva yeyir. 

Ölüm var ki, hǝyat qǝdǝr dǝyǝrli, hǝyat var ki, ölümdǝn dǝ bǝdtǝrdir. 

Ölüm var ölüm kimi, ölüm var zülüm kimi. 

Ölüm qaş ilǝ göz arasındadır. 

Ölüm-dirim bizim üçündür. 

Ölüm haqdan, kǝfǝn Mǝmmǝd Cǝfǝr bǝydǝn. 

Ölüm haqdır. 

Ölümdǝn başqa hǝr  şeyǝ çarǝ var. 

Ölümǝ  gedǝn gǝldi, pula gedǝn gǝlmǝdi. 

Ölümǝ çarǝ yoxdur. 

Ölünü vaxtında ağla, el gǝlǝr tünlük olar. 

Ölünü özbaşına qoysan, şıllaq atar kǝfǝni jırar. 

Ölünün vǝsiyyǝti özü ilǝ gedǝr. 

Ölünün dalınja danışmazlar. 

Ölünün dalınja salat çǝkir. 

Ölürsǝ yer bǝyǝnsin, qalırsa el bǝyǝnsin. 

Ölüsü bir gün, şivǝni min gün. 

Ölüsü olan kiridi, yasa gǝlǝn kirimǝdi. 

Ölüsü ölǝn bir gün ağlar, dǝlisi olan hǝr gün. 

Ölçmǝmiş biçmǝ. 

Ömrün bǝrǝkǝti yaxşı ǝmǝl ilǝdir. 

Ömrünǝ qǝbalǝ alıb. 

Ömür bir iynǝdir, sapı çox qısa. 

Ömür boyu lampa qayırdım, hǝlǝ dǝ qaranlıqda qalmışam! 

Ömür vǝfasızdır, bizi tǝrk edir. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

135

Ömür qarısa da, könül qarımaz. 

Ömür deyir qojalmışam, ürǝk deyir: - Yaşa hǝlǝ! 

Ömür edǝn yaşa dolar. 

Ömürlǝr örtülüdür, hǝm qojaya hǝm javana. 

Öpürsǝn öz ǝlini öp. 

Ördǝk ǝtin, qaz ǝtin, yeyǝn bilǝr lǝzzǝtin. 

Ördǝyi bağlamağa, ipǝk gǝrǝk, yar ilǝ oynamağa ürǝk gǝrǝk. 

Ördǝyi su ilǝ qorxutmazlar. 

Ördǝk gǝlib qaz olmaz, gǝlin gǝlib qız olmaz. 

Ördǝk öldü – qaz qaldı, sim qırıldı – saz qaldı. 

Ördǝkdǝn qaz yerişi tǝlǝb elǝmǝk olmaz. 

Örkǝn nǝ qǝdǝr uzun olsa, yenǝ dǝ doğanaqdan keçǝjǝk. 

Örkǝn üstǝ darı sǝrib. 

Örǝpǝ qoyunun nǝ ǝti olar, nǝ yunu. 

Örtülü bazar, dostluğu pozar. 

Örüşündǝ otla. 

(Örüşündǝn çıxma). 

Ötüb keçǝn ömürdür, qojalan insan! 

 

 

 

 

Padşah uzaqda, allah yuxarıda, kimǝ deyǝsǝn dǝrdini?! 

Padşah xǝzinǝsi dǝ altı şahılıq qıfıla möhtajdır. 

Padşahın ayağı dǝyǝn yerdǝ yeddi il ot bitmǝz. 

Padşahın da dalınja danışarlar. 

Padşahın da rǝiyyǝtǝ işi düşǝr. 

Padşahın söhbǝtinin ǝvvǝli – dirilik, axırı – ölüm. 

Pay bölǝnǝ pay qalmaz. 

Pay bölǝnin yüzdǝ biri jǝnnǝtǝ gedǝr. 

Pay verdi, dalınja gǝldi. 

Pay dolu gǝlǝr, dolu gedǝr. 

Pay payı döyǝr, çıxardar. 

Pay paylayan payından olar. 

Paydan pay ummazlar. 

Paydan uman pay vermǝz. 

Payın qabağı pay olar. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

136

Payın jǝnnǝtdǝ. 

Payını yalqız yeyǝn payını dişi ilǝ tutar. 

Payını payımın üstǝ qoy, ya altından ye, ya üstündǝn. 

Payız jamışı qaçağan olar. 

Payızın suyu kasıbın boğazına tǝngdir. 

Palaza bürün, elǝ ilǝ sürün. 

Palan –palan, mǝnǝ dǝ palan?! 

Palçığa batan arabanı öküz çıxardar. 

Papaq elǝ – işimizi bilǝk. 

Papaq isti soyuq üçün deyil, namus üçündür. 

Papaq altında igidlǝr yaşar. 

Papaqçının könlü olsa, bir dǝridǝn doqquz papaq tikǝr. 

Papaqçının papağı olmaz. 

Papağı tülkü dǝrisindǝn, xǝbǝri yox gerisindǝn. 

Papağımız günǝ yandı. 

Papağın yerǝ girsin! 

Papağını qoy qabağına, fikirlǝş. 

Papağını mǝsjidǝ atsalar, gedib götürmǝz. 

Papağının zağarası gedib. 

Para qurtardı, dükan bağlandı. 

Para istǝmǝ mǝndǝn, buz kimi soyuyuaram sǝndǝn. 

Paran vardır – jümlǝ alǝm qulundur, paran yoxdur – dar küçǝlǝr 

yolundur. 

Paran ujuz isǝ, özün bahalı ol. 

Paslı dǝmirdǝn qılınj olmaz. 

Paxıl adam aj janavardan pisdir. 

Paxıl artsa, qurd artar. 

Paxıl olma, qüssǝn olmasın. 

Paxıla tanrı vermǝz, versǝ dǝ qarnı doymaz. 

Paxılın axırı olmaz.  

Paxılın goru jǝhǝnnǝmdir. 

Paxılın gözü doymaz. 

Peyğǝmbǝr ǝvvǝl öz janına dua edib. 

Peyinin adı «Çǝmǝngül». 

Peyininǝ bax – bostan at. 

Pendir yeyǝn su axtarar. 

Pendir-çörǝk sǝlamǝtdir. 

---



 Copyright 2003, Şǝhriyar Rǝhnǝmayan vǝ Vǝhid Gǝrusli 

137

Peşiman şeytandır. 

Peşkǝşin axırı dǝrvişǝ çatar. 

Pǝzǝvǝngin axırı dǝrviş olar. 

Pǝlǝngǝ ǝt yemǝyi, keçiyǝ ot yemǝyi öyrǝtmǝzlǝr. 

Pǝnjşǝnbǝnin gǝlişi, çǝrşǝnbǝdǝn bǝllidir. 

«Pǝnjşǝnbǝnin» nöqtǝlǝrini düzürdüm... 

Pǝhrizini gözlǝmǝyǝn azarını uzadar. 

Pöşǝngin axırı torbakeş olar. 

Piyada atlıya gülǝr. 

Piyada züvvardır. 

Piyada gedǝndǝn at almağı öyrǝnmǝ. 

Piyadanın atlı ilǝ nǝ yoldaşlığı?! 

Pir mǝnimdir, kǝramǝtini bilirǝm. 

Pişik arxasını yerǝ vurmaz. 

Pişik atası xeyrinǝ siçan tutmaz. 

Pişik balası özünü anasının döşündǝ gizlǝdǝr. 

Pişik balasını istǝdiyindǝn yeyǝr. 

Pişik bǝrkǝ düşǝndǝ, dırnağı ilǝ pǝlǝng gözü çıxardar. 

Pişik bǝslǝmǝyǝn – siçan bǝslǝr. 

Pişik evdǝn çıxanda, siçanlar baş qaldırar. 

Pişik yeyǝni, aslan qusdura bilmǝz. 

Pişik yerǝ öyrǝnǝr, it adama. 

Pişik kimi yeddi janı var. 

Pişik miyo-miyonu anasından öyrǝnǝr. 

Pişik miyoldamasın, toyuq taqqıldamasın. 

Pişik ölüb, siçanların bayramıdır. 

Pişik siçanı marıtdayan kimi marıtdayır. 

Pişiyǝ dedilǝr: 

- 

Atan yaxşıdır, anan? 

Dedi: 

- 

Nǝ bu, nǝ o, miyo-miyo. 

Pişiyin ağzı birǝ salanda, dönǝr üzünü jırmaqlar. 

Pişiyi bağlayıb çörǝk yeyǝnlǝrdǝndir. 

Pişiyi bir vursan – dinmǝz, iki vursan – dinmǝz, axırda üz-gözünü 

jırmaqlar. 

Pişiyi çox sıxışdırma, pǝlǝngǝ dönǝr. 

Pişiyin ağzı ǝtǝ çatmaz, deyǝr: - İy verir! 

---