________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
41
düşüncəsinə qədər gələn yol M.F.Axundov, C.Məmmədqulu-
zadə, H.Cavid, S.Vurğun yaradıcılığında üzülmür. Dövr dəyi-
şir, yazıçıların adları və təxəllüsləri başqalaşır, mövzu və ideya
təzələnir, hətta ədəbi qəhrəman da yeniləşir, amma sənətin
cəmiyyətdəki əbədi rolu qalır. İsa Həbibbəyli bədii ədəbiyyatın
dəyərini onun ideyası və tərbiyəvi gücünün vəhdətində, habelə
sənətkarlıq səviyyəsində görür. Bəllidir ki, yeni epoxa ədəbiy-
yat adlı mənəvi irsi türk-müsəlman coğrafiyasında və milli-
mental obrazlı düşüncə sistemində görmək istəyir. Belə bir el-
mi qənaət İsa Həbibbəylinin C.Məmmədquluzadəni, M.Ə.Sabi-
ri, M.Şahtaxtılını, Ə.Hüseynzadəni, H.Cavidi və digərlərini
həmin coğrafiya və düşüncə sistemində dəyərləndirməsi təşəb-
büsünün nəticəsi kimi meydana çıxır.
Beləliklə, bizim çoxəsrlik və zəngin ədəbiyyat tariximiz
öz həqiqi kökləri və rişələri ilə görünür, hətta reallıq an-
layışının özü də dəyişir və türk-müsəlman dünyasının qlobal
problemlərini, bu müstəvidəki insanı və ideyanı əhatə etmiş
olur. Görkəmli alimin Nizami Gəncəvinin əsərlərindəki türk
sözlərindən xüsusi maraqla danışması, Azərbaycan Demokratik
Respublikasının himni barədə yazması, «Böyük ədib və
mütəfəkkir Əlibəy Hüseynzadə» adlı məqaləsini kitaba daxil
etməsi, professor Nizami Cəfərovun dörd cildlik «Türk xalqları
ədəbiyyatı» adlı tədqiqatını qiymətləndirməsi məqamları da
türk-müsəlman kontekstinə müxtəlif yönlərdən işıq salmaq,
aydınlıq gətirmək məqsədinə xidmət göstərir.
İsa Həbibbəyliyə görə, həm yazıçı sözünə, həm də tənqidçi
fikrinə inanmaq və bununla kimisə inandırmaq əlyazmaya, arxiv
materialına, tarixi fakta diqqət və həssaslıqla yanaşmaqdan
başlayır. Çünki bir əlyazma nümunəsi, naməlum qalan bir arxiv
sənədi, yaddan çıxan və əhəmiyyətsiz görünən bir fakt həqiqəti
başa düşməyə kömək edir. Bu mənada kitab Eynəlibəy Sulta-
Kamran Ялийев
_____________________________________
42
novun və M.Şəhriyarın doğum tarixlərinin dəqiqləşdirilməsi,
C.Məmmədquluzadənin, M.T.Sidqinin müxtəlif janrlarda olan
naməlum əsərlərinin aşkarlanması və çapı, M.Şahtaxtlının indiyə
qədər işıq üzü görməyən publisistika sahəsindəki nailiyyətlərinin
ortaya çıxarılıb nəşr edilməsi, sənətkarların nəsil şəcərəsinin
bərpası, Aşıq Ələsgərin yeni şeirlərinin tapılması və dərci çoxları
tərəfindən görülə bilməyən səmərəli işin aydın mənzərəsini
yaradır. Xatırladaq ki, ədəbiyyat tarixçiliyi uzun müddət Cəlil
Məmmədquluzadənin doğum tarixini 1866-cı il kimi qəbul
etmiş, hətta onun anadan olmasının 100 illiyi də bu tarixə
istinadən keçirilmişdir. İsa Həbibbəylinin axtarışları Mirzə Cəlili
üç yaş cavanlaşdırmış və indi artıq Cəlil Məmmədquluzadə
yalnız ədəbiyyatşünaslıq kitablarında və ziyalılar arasında deyil,
orta məktəb şagirdləri, ali məktəb tələbələri arasında da 1869-cu
ildə dünyaya gələn bir ədib kimi tanınır və tanıdılır. Deməli,
ədəbi-elmi fikirin də həqiqi gücü aşkar olunan materialın xalqın
malına çevrilməsində və insanların yaddaşına hopdurulmasın-
dadır. Bu, bir yaddaşın digər yaddaşa köçürülməsçinin gözə-
görünməz və incə mexanizmidir, eyni zamanda ikincisi birin-
cidən daha çətindir. İsa Həbibbəylinin gücü həm birincini, həm
də ikincini təmsil etməsində və buna nümunə olmasındadır.
Azərbaycan ədəbiyyatı klassiklərinin zəngin və çoxsahəli
yaradıcılığı, eyni zamanda onların hər birinin sənətkarlıq mə-
ziyyətləri öyrənildikcə hər dəfə yeni keyfiyyətlər aşkarlanır. İsa
Həbibbəyli də tədqiqat obyekti kimi seçdiyi sənətkarı öz ədə-
biyyatşünas sələflərindən fərqli şəkildə dəyərləndirməyə daha
çox səy göstərir və tədqiqatçının ədəbiyyata baxış bucağı, tut-
duğu mövqeyi tam şəkildə üzə çıxmış olur. Məsələ burasında-
dır ki, onun ədəbiyyatı dəyərləndirmək üsulunun bir tərəfi ilk
növbədə məsələyə bədii metod və ədəbi cərəyan səviyyəsində
yanaşması ilə bağlıdır. Kitabda Nizami Gəncəviyə elmi yanaş-
________________ Ədəbiyyatşünaslıq və ədəbiyyatşünaslar
43
ma meyarı bədii metodun üstünlüyünü qorumaqla səciyyələnir.
C.Məmmədquluzadə və M.Ə.Sabir irsindən əldə edilən yenilik-
ləri realizm ədəbi cərəyanının, o cümlədən tənqidi realizmin
prinsipləri və bu ədəbi cərəyandan doğan, milli düşüncəyə
əsaslanan müddəalar şərtləndirmiş olur. H.Cavid, Ə.Hüseynza-
də, A.Səhhət yaradıcılığına dair elmi tezislərin ən mühüm isti-
nad nöqtəsi romantizmin estetikasıdır. Məhəmmədtağı Sidqi-
nin, Eynəlibəy Sultanovun ədəbi-pedaqoji fəaliyyəti isə maarif-
çi realizimin tələbləri işığında qiymətləndirilir.
İsa Həbibbəylinin ədəbiyyatı dəyərləndirmə üsulunun
digər bir tərəfi isə onunla bağlıdır ki, alimin klassikaya münasi-
bəti bədii metod və cərəyan sərhəddində dayanmır, həmin sər-
hədləri aşaraq bir az da irəliyə gedir və əslində görkəmli tədqi-
qatçı bu növbəti gedişdə daha mükəmməl, daha fərqli görünür.
O, yaradıcılıqda ədəbi məktəb statusuna metoddan da, yara-
dıcılıq cərəyanından da daha böyük önəm verir. Həmin sirrin
mahiyyəti ondan ibarətdir ki, ədəbi məktəb əslində ümumi me-
tod və cərəyanla müqayisədə son dərəcə milli və özünəməxsus-
luqdur. Bu baxımdan tədqiqatçının hədəfi N.Gəncəvinin,
C.Məmmədquluzadənin, M.Ə.Sabirin, S.Vurğunun, həmçinin
«Mola Nəsrəddin» və «Füyuzat» jurnallarının adı ilə bağlı olan
ədəbi məktəblərdir, yaxud əksinə, ədəbi məktəb yaradan söz
ustalarının yaradıcılığıdır.
Akademik İsa Həbibbəylinin haqlı qənaətinə görə,
C.Məmmədquluzadə irsində tragikomediya və yeni nəsr, «Mola
Nəsrəddin» jurnalında və M.Ə.Sabir yaradıcılığında satiranın
bənzərsiz hədəfləri ilə birgə yeni janrlar – taziyanə, qırmanc,
satirik marş, bəhri-təvil, sual-cavab və s., H.Cavid və A.Səhhət
yaradıcılığında ədəbi ənənədən fərqli olan yeni romantik coş-
qunluq, sonet, türkü, marş kimi yeni poetik janrlar; «Füyuzat»
jurnalında və Ə.Hüseynzadə irsində romantizmə xas ümumtürk
Dostları ilə paylaş: |