45
indi qan axan çuxur görünürdü, qan isə ayaqlarla süzülərək axırdı. Vonqun səkkizinci şəkilə
laqeyd yanaşmasına bütün əsaslar vardı, çünki orada təsvir olunan məhkumun öldüyü açıq-aşkar
idi – salamat adamın başı bu şəkildə çiyninə düşməz. «Məndə olan məlumatlara əsasən, bütün
əməliyyat cəmi saat yarım davam edib», – Vonq təntənəli surətdə dedi. Kağız yenidən dördqat
büküldü və qara rəngli dəri bumajnik onu tüstü burumlarıyla birgə udmaq üçün timsah ağzı kimi
açıldı. «Yəqin ki, indi Pekin dəyişib. Sizə belə primitiv şeylər göstərdyiym üçün təəssüf edirəm,
qalan sənədləri cibdə gəzdirmək olmaz, onlar izahat tələb edir, bilməyən anlamaz…» Səs elə
uzaqdan gəlirdi ki, elə bil, göstərilən şəkillərin davamıydı, sanki, ədabaz bir elm xadimi
mühazirə oxuyurdu. Və nəhayət, bəlkə də, əksinə, əvvələn, Biq Bill Brunzi qışqırmağa başladı
:
«See, see, rider”»
1
və həmişəki kimi, ən barışmaz elementlər eyni qrotekst kollajında qarışmağa
başladı, ancaq onları – reallığa həddindən artıq kobud müdaxilənin bütün hallarına qarşı olan bu
trankvilizatorları
2
hələ arağın və Kant kateqoriyalarının köməyilə bir-birinə bitişdirmək lazım
idi. Demək olar ki, həmişə belə olur: gözlərini yumub geriyə qayıdırsan və bir dəstə bağlı kartın
içindən seçdiyin başqa bir gecənin yupyumşaq dünyası. «See, see, rider», – daha bir meyit – Biq
Bill oxuyurdu, –
see cat you have done”
2
.
(–
114)
15
Və onun yadına, tamamilə təbii olaraq, Sen-Marten kanalındakı gecə və isveçrəli bir
həkimin evində filmə baxmaq təklifi (min franka) düşdü. Elə bir şey yox idi, sadəcə, mərkəzi
ölkələrdən olan bir kinooperator xəlvəti şəkildə özünü asmağın bütün təfərrüatlarını çəkə
bilmişdi. İki saatlıq səssiz film idi. Ancaq əla çəkilmişdi, keyfiyyətinə söz ola bilməzdi. Haqqını
baxandan sonra da ödəmək olardı.
Qərar vermək və «yox» demək, sonra isə isveçrəli həkimin rəfiqəsinin rəfiqəsi olan haitili
zənci qızla birlikdə rədd olub getməkdən ötrü lazım olan dəqiqələr asılma səhnəsini təsəvvür
etmək və qalxıb – başqa nə cür ola bilərdi ki? – qurbanın tərəfində olmaqçün ona bəs etdi.
Asılan kim olursa-olsun, buna heç bir söz ola bilməz (məsələnin incəliyi də elə bunu ona başa
salmaqdan ibarətdir), əgər o, kameranın hər şeyi bütün xırda detallarınadək (gələcəkdəki
dilentantları razı salmaq naminə ağız-burnunun əyilməsini, bədəninin titrəməsini) qeydə
alacağını bilsəydi… «Mənə hər nə olsa da, heç vaxt Etyen kimi laqeyd olmaram, – Oliveyra
düşündü. – Məsələ burasındadır ki, misli görünməmiş bir fikir mənə qalib gəlir: insan tamam
1
Бах, бах, атлы. (инэ.)
2
Транквилизатор – горху ялейщиня сакитляшдириъи васитя
2
Бах, бах, эюр нейлядин. (инэ.)
46
başqa bir şey üçün yaradılmışdır. Deməli… Onun köməyinə arxalanaraq çıxış yolu axtardığı
vasitələr necə də acizdir». Ən pisi oydu ki, o, Vonqun şəkillərinə ona görə sakitcə baxa bilirdi ki,
işgəncə verilən başqalarıydı, onun atası deyildi və bu Pekin əməliyyatı qırx il bundan qabaq
olmuşdu.
– Bir düşünün, – Oliveyra Fats Uollerin əvəzinə Ma Reyniyə qulaq asmaq üstündə
Ronaldla dalaşıb onun yanına qayıdan Bəpsə müraciət etdi, – ağlasığmazdır, necə olur ki, biz bu
qədər yaramaz ola bilirik. Görəsən, İsa peyğəmbər yatmazdan qabaq yatağında uzanıb nə
fikirləşirmiş, hə? Bir anın içində gülümsəyən insan ağzı qıllı hörümçəyə dönüb dişləyə bilər.
– Oho, – Bəps dedi. – Yoxsa,
Delirium tremens
1
. Yuxuda görmək belə qorxuncdur.
– Hər şey başdansovdudur, bala, hər şey e-pi-der-mis səviyyəsində qəbul olunur.
Maraqlıdır: uşaq vaxtı evdə elə hey böyüklərlə – nənəmlə, bacılarımla, bütün geneoloji
sələflərimlə cırmaqlaşırdım; bilirsən niyə? Boş-boş şeylər üstündə, həm də ona görə ki, qadınlar
üçün onların məhəlləsində baş verən istənilən ölüm, ya da özləri dedikləri kimi, istənilən əcəl
cəbhədəki istənilən hadisədən, zəlzələdən, on minlərlə adamın öldürülməsindən və sairədən daha
əhəmiyyətlidir. Hərdən özünü axmaq yerinə qoyursan, elə axmaq ki, təsəvvür edə bilməzsən.
Bəps, sən Platonu, kilsə xadimlərini və klassiklərin hamısını başdan-ayağa oxuya bilərsən, dərk
olunandan artığını bilərsən, ancaq bir də görürsən ki, ağlasığmaz dərəcədə axmaqlaşmısan:
başlamısan savadsız anana ilişməyə və əsəbiləşməyə ki, nə var-nə var yazıq qadın qonşuluqda
yaşayan hansısa bədbəxt bir rusun, ya da kiminsə bibisi qızının ölümünə görə həddindən artıq
həyəcan keçirir. Sənsə Bab-əl-Məndəbədə baş verən zəlzələdən, yaxud Vardar-İnq rayonuna
hücumdan bəhs edərək onun zəhləsini tökürsən, istəyirsən ki, zavallı qadın İran ordusunda üç
qoşun növünün ləğv edilməsinə görə əzab çəksin, halbuki bu onunçün tam mücərrəd bir şeydir…
– Take it easy, – Bəps dedi. –
Have a drink, sonny, don’t be such amurder to me
1
.
– Əslində isə, məsələ aydındır: göz görmür, ürək bulanmır… Lütfən deyin, qoca qarılara
bizim üfunətli puritan kretinizmi yedirməyə nə lüzum var? Bu gün mən özümü heç də yaxşı hiss
etmirəm, əzizlərim. Yaxşısı budur, evə gedim.
Ancaq isti eskimos xalısından və Qreqoroviusun hələ Sibillanı sorğu-sual etməsinin
seyrindən (uzaqdan, demək olar ki, laqeyd görünürdü) ayrılmaq o qədər də asan deyildi.
Nəhayət, aralandıqda özünü elə hiss etdi ki, elə bil, bir vaxtlar özünü əsl kişi kimi müdafiə etmiş
qoca ölümcül xoruzu yolmuşdu, sonra «Blue Interlude»” mövzusunu tanıyıb rahat nəfəs aldı. Bu
val bir zamanlar Buenos-Ayresdə yaşayarkən onda da vardı. Artıq orkestrin tərkibini də
xatırlamışdı, bilirdi ki, bu orkestrdə Benni Karter və deyəsən, Çyu Berri çalırdılar. Ancaq Teddi
Uilsonun sadə, lakin çox çətin solosu başlayanda qərara gəldi ki, tamaşanın axırınadək qalsın.
1
Сайыглама (лат.)
1
Бурада: веъиня алма. Йахшысы будур ич, язизим, инъитмя мяни. (инэ.)