27
Bu məktəbdə uĢaqlara məktəbə gəldiyi gündən savad
təlimi öyrədilirdi. Savad təlimi ―Çərəkə” əsasında öyrədilir və
iki mərhələdə həyata keçirilirdi.
Birinci mərhələdə - uĢaqlara hərfin Ģəkil forması
öyrədilirdi. Bu zaman hərfin, sözün əvvəlində, ortasında və
axırında gəldiyi zaman üç cür yazıldığı öyrədilirdi.
Ġkinci mərhələdə - hərflərin sədası (tələffüzü) qaydaları
öyrədilirdi. Savad təlimindən sonra “Quran”ın oxusuna baĢ-
lanılırdı. Oxu fərdi Ģəkildə aparılırdı. ġagirdin oxu surətinə,
oxuduğunu nağıletmə və s. bacarıqlara yiyələnməsi əsas
götürülürdü, 6-7 ay, bəzən də bir ildən sonra uĢaqlar ―Gülüs-
tan‖, ―Büstan‖ əsərlərini, eləcə də qəhrəmanlığa dair bədii
əsərlər, əxlaq tərbiyəsinə aid materiallar da oxuyurdular.
Mirzə ġəfi Vazeh təhsilini mədrəsədə almıĢdır. O,
Gəncədə müəllimlik fəaliyyətinə məktəblərdə Ģəriət dərsləri
aparmaqla baĢlamıĢdır.
Çar hökuməti Zaqafqaziyada qəza və gimnaziya
məktəblərinin açılmasına icazə verdikdən sonra M.ġ.Vazeh
Tiflis Ģəhərinə (1840) köçmüĢ, orada gimnaziya məktəbində
Azərbaycan dili müəllimi iĢləmiĢdir.
M.ġ.Vazeh gimnaziya məktəbləri üçün ―Kitabi-türk‖
(1852) adlı bir dərslik də yazmıĢdır.
Bu dərslik 230 səhifədən ibarət olmaqla, sadə, oxunaqlı
dildə yazılmıĢ, Ģagirdlərin bilik və yaĢ səviyyəsi nəzərə
alınmıĢdı. Kitab üç fəsildən ibarət olmuĢdur:
Birinci fəslin əvvəlində nəsihət və hikmətamiz sözlər,
fəslin sonunda isə məzhəkə və hekayələr verilmiĢdir.
Ġkinci fəsil Ģagirdlərin lüğət ehtiyatını zənginləĢdirən söz
və cümlələrə, dilin üslubunun öyrədilməsinə xidmət etmiĢdir.
Üçüncü fəsildə “Qarabağnarnə‖, ―Dərbəndnamə‖ əsər-
lərindən parçalar verilmiĢ, Füzulinin qəzəllərinin öyrədilməsi
nəzərdə tutulmııĢdur. Dərslik pedaqoji baxımdan keyfiyyətli
iĢlənmiĢdi. Dərslik 1856-cı ildə “Tatarskiy bukvar” adı ilə 2-ci
dəfə çap olunmuĢdur.
Mirzə ġəfi Vazeh pedaqoji fəaliyyət dövrlərində Azər-
28
baycan dilində metodik vəsaitlərin hazırlanmasının ilk təĢəb-
büskarlarından biri olmuĢdıır. O, ―Azərbaycan-rus lüğəti”
adlı dərslik yazmıĢdır. Görkəmli maarifçi kitablarında “Qa-
rabağnamə‖, ―Dərbəndnamə‖, ―Leyli və Məcnun‖ əsərlərin-
dən təlim-tərbiyə əhəmiyyətli parçalara geniĢ yer vermiĢdir.
Ümumiyyətlə, Azərbaycanda yeni tipli məktəblərin sayı
çoxaldıqca təhsil ocaqları kənd əhalisinə də xidmət edirdi. Bu
baxımdan məktəblərdə təhsil iki istiqamətdə aparılırdı.
Birinci istiqamətdə - olan məktəblərdə təlim-tərbiyə ərəb
və fars dilində aparılırdı. Bu məktəblərə dövlət nəzarət etmir-
di. Məktəblər ruhani, «mirzə» hazırlayırdı. Belə məktəblər
Azərbaycanın Bakı, ġamaxı, ġəki, Quba və s. Ģəhərlərində və
bəzi kəndlərində fəaliyyət göstərirdi.
Ġkinci istiqamətdə - fəaliyyət göstərən məktəblərə dövlət
nəzarət edirdi. Bu tədris ocaqları dövlət idarələrində müəy-
yən vəzifələrdə iĢləmək üçün tərcüməçi və pedaqoji kadrlar
hazırlayırdı. Məktəblərdə təlim-tərbiyə iĢləri özünəməxsus
tədris planı, proqramlar, dərslik və dərs vəsaitləri əsasında
təĢkil olunurdu.
Bu məktəblərin tədris proqramlarında, əsasən, vətənə,
xalqa sevgi, qəhrəmanlıq və eləcə də xalq ədəbiyyatının nü-
munələri (bayatı, atalar sözü, tapmaca, laylalar və s) öz ək-
sini tapmıĢdır. XIX əsr məktəb sənədlərindən məlumdur ki,
Azərbaycanın bir sıra Ģəhərlərində(Təbriz, Bakı, Gəncə,
Naxçıvan, ġuĢa, Quba) fəaliyyət göstərən məktəblərdə ba-
carıqlı və istedadlı müəllimlər ııĢaqların təlim-tərbiyəsi ilə
məĢğul olurdular. Bu zaman Ģairlik və yazıçılıq qabiliyyəti
olan müəllimlər öz Ģagirdləri üçün dərs vəsaiti hazırlayıb, tədris
prosesində istifadə edirdilər. Bu kitabçalar dərsliyi əvəz edirdi.
Görkəmli maarifçi F.Köçərli yazrdı: ―Molla Yusif Mis-
gəri Seyid Yəhya Badkubəyin açdığı yeni tipli məktəbində
(bu məktəb Bakının köhnə «Kömürxanalar» deyilən sahə-
sində fəaliyyət göstərmiĢdir) təhsil almıĢ, yüksək istedada ma-
lik olduğuna görə müdərris adını almıĢ, Qubaya qayıdıb orada
29
məktəb açmıĢ və müəllimliyə baĢlamıĢdır. Molla Yusif Misgəri
―Bəyanül-əsrar‖ adlı kitabın müəllifidir”. Bıı məktəbdə uĢaqlar
ilk dəfə Azərbaycan dilində təhsil alırdılar.
Azərbaycanda maarifin inkiĢafında yeni bir dövr baĢ-
layırdı. Maarifçilər, elm xadimləri, Ģair və yazıçılar xalqın sa-
vadlanması qayğısına qalır, yeni tipli məktəblər “darül-təh-
sil‖-elm evi, ―məktəbi sibyan‖-yeniyetmələr məktəbi, “üləma
məktəbi”-elmlər məktəbi və s. açılmasını təklif edirdilər. Bu
məktəblərdə dünya mədəniyyətinin nailiyyətlərindən istifadə
edib, xalqın adət-ənənəsini inkiĢaf etdirmək istəyi var idi.
Məlumdur ki, XIX əsrdə Azərbaycan xanlıqlarında
(Təbriz, Gəncə, Qarabağ, ġəki, TalıĢ, Dərbənd, Quba və s.)
feodal pərakəndəliyi dərinləĢir, iqtisadi vəziyyətdə durğunluq
yaranır, xalqın maddi vəziyyəti gündən-günə ağırlaĢır, bazar
və ticarət tənəzzülə uğrayırdı. Artıq xanlıqların müstəqil
yaĢamaq imkanları azalırdı. Xanlıqların belə ağır Ģəraitə
düĢmələrindən, çəkiĢmələrindən xalq əziyyət çəkirdi, xalqın
olan-qalan var-dövləti talan olurdu, məktəblər bağlanırdı.
Azərbaycanın qabaqcıl dövlət xadimləri (Fətəli xan,
Molla Pənah Vaqif və b.) xalqı müdafiə etmək üçün Rusi-
yanın tərkibinə daxil olmağı yeganə yol saydılar. 1801-ci ildə
Bakı, Quba, TalıĢ, 1804-cü ildə Gəncə, Qarabağ, 1805-ci ildə
ġamaxı, 1806-cı ildə Dərbənd və s. xanlıqların səfirləri
Rusiya hökumətilə birləĢmək haqqında danıĢıqlar apardılar.
Xanlıqların Rusiya hökumətinin əlinə keçməsindən narahat
olan Ġran Ģahlığı, Rusiyaya hərb elan etdi və Qarabağın
Gülüstan kəndində Rusiya və Ġran hökumətləri arasında
“Gülüstan” (1813-cü ildə) müqaviləsi bağlandı. Bakı, Gəncə,
Qarabağ, ġəki, ġirvan, TalıĢ, Quba, Dağıstan xanlıqlarından
Ġran hökuməti əl çəkdi. “Türkmənçay” (1828-ci ildə) sülh
müqaviləsində Naxçıvan və Ġrəvan xanlıqlarının Rıısiya
hökumətinin təsiri altında qalmağı təsdiq olundu. Türk-
mənçay sülh müqaviləsindən sonra Araz çayının axarı boyu
Azərbaycanın torpağı iki yerə bölündü. Arazın cənub hissəsi
Dostları ilə paylaş: |