dillərində də (qırğız, uyğur, cığatay və s.) ümumişlək söz olması faktı da təsdiq
edir.
―Kotan‖ kəlməsi linqvistik baxımdan Qafqaz mənşəli olmasa da, coğrafi areal
baxımından, şübhəsiz ki, Qafqaz mənşəlidir və bilavasitə Azərbaycan türklərinə
məxsusdur. Təsadüfi deyil ki, V. V. Radlov və L. Z. Budaqov kimi görkəmli
türkoloqların lüğətlərində həmin termin məhz Azərbaycan dili materialı kimi
təqdim olunmaqdadır.
Bütün bu deyilənlərə Firudin Ağasıoğlunun aşağıdakı sözlərini də əlavə etmək
lazımdır:
"Əkinçilik mədəniyyətindən xəbər verən kotan sözü erməni, gürcü dillərində
qutan, Dağıstan dillərində kutan Ģəklində iĢlənir. Q. A. Klimov bu sözün bəzi Ġran
dillərində və suriya dilində də olduğunu nəzərə alıb, onun türk dilləri vasitəsi ilə
Qafqaz arealına yayıldığını ehtimal edir”.
Leksik bazasında (müxtəlif fonetik variantlarda) ―kotan‖ kəlməsi olan
xalqların əhatə etdikləri coğrafi arealı gözdən keçirsək, onun Şimali Qafqazda
Çeçenistan və İnquşetiyadan tutmuş Dağıstana, Güney Qafqazda Azərbaycandan
Gürcüstan və Ermənistana (Qərbi Azərbaycana), ümumilikdə isə Qafqazdan İran
və Anadoluya qədər uzandığını görə bilərik. Maraqlıdır ki, Kür-Araz mədəniyyəti
məhz həmin arealı əhatə etmişdir.
Kurqan mədəniyyəti
Azərbaycanın Son Eneolit - Erkən Tunc dövrü əhalisinin ayrılmaz
atributlarından biri də kurqanlardır. Bütün qədim müəlliflər türklərin öz ölülərinin
məzarlarının üzərində qum və ya daş kurqanlar ucaltdıqlarını söyləmişlər. Eyni hal
qədim şumer mədəniyyətinə də xasdır. Maraqlıdır ki, yer üzündə ən qədim kurqan
qəbirlərinin izlərinə məhz Azərbaycan ərazisində rast gəlinmişdir. Söhbət Son
Eneolit dövründən və Ağstafa rayonu ərazisindən gedir. Maraqlıdır ki, sözügedən
abidə özündə protoşumer mədəniyyəti ilə analoji mədəniyyətin izlərini
daşımaqdadır. Tarixçi alim Nəcəf Müseyiblinin sözlərinə görə, XX əsrin 80-ci
illərində Azərbaycanda, Ağdam rayonu ərazisində, aran Qarabağda Son Eneolit
dövrünə aid Leylatəpə məskəni tədqiq edilərkən, buradan digər yerlərdən tapılan
və eyni dövrə aid olan maddi mədəniyyət nümunələrindən keyfiyyət baxımından
fərqlənən saxsı qablara rast gəlinmişdi. Buradan tapılan, dulus çarxında
hazırlanmış yüksək keyfiyyəli qablar Mesopotamiyadan tapılmış Əl - Übeyd
mədəniyyəti ilə eynilik təşkil etməkdə idi. Sonralar eyni bölgədə bənzər
mədəniyyətin izləri Çinartəpə, Şomutəpə və Abdal Əziztəpə abidələrdən də üzə
çıxarıldı:
“Leylatəpə və digər analoji abidələrin tədqiqi nəticəsində Güney Qafqaz
üçün yeni mərhələ olan və Son Eneolit dövrünə uyğun gələn mədəniyyət ortaya
çıxmıĢ oldu. XX əsrin 80-ci illərində analoji mədəniyyətin izlərinə Gürcüstan
ərazisindəki Beri Kldeebi abidəsində də rast gəlindi.
2004 - 2005-ci illərdə Bakı – Tiflis - Ceyhan neft və Bakı – Tiflis -
Ərzurum qaz kəmərlərinin keçdiyi marĢrut boyunca aparılan arxeoloji qazınılar
zamanı Ağstafa rayonu ərazisində daha bir neçə Leylatəpə tipli abidə aĢkar
edilərək tədqiq edildi. Bu, sözügedən marĢrutun 409-kilometrindəki Poylu 1 və
Poylu 2, eləcə də 438-ci kilometrindəki Böyükkəsik 1 və Böyükkəsik 2 qədim
məskənləri idi.
Bu dövrə qədər bütün Güney Qafqaz, o cümlədən Azərbaycan ərazisində
Eneolit dövrünə aid xüsusi məzar yerlərinə rast gəlinməmiĢdi. TapılmıĢ bütün
məzarlar yaĢayıĢ yerlərinin döĢəmələrinin altında və ya evlərin həyətində idi. Yəni
Eneolit dövrü insanları ölüləri bilavasitə öz evlərində basdırardılar.”
Nəcəf Müseyiblinin bildirdiyinə görə, Son Eneolit dövrünə aid olan kurqan
qəbirlər böyük maraq kəsb etməkdədir. Bu kurqanlar 2004 –cü ildə, neft və qaz
kəmərlərinin 432-ci kilometrində, Ağstafa rayonu ərazisində, Soyuqbulaqdan bir
kilometr aralıda təsbit edilib. Bir vaxt çox sayda kurqanın bulunduğu böyük bir
sahədə onların yalnız bir hissəsi qorunmuşdur. Onların sayı otuza qədərdir:
“Elmi ədəbiyyata Soyuqbulaq kurqanları kimi düĢən bu kurqanlar təkcə
Qafqazda deyil, eyni zamanda bütün dünyada məlum olan ən qədim kurqanlardır.
Onların tarix səhnəsinə çıxıĢı yerli əhalinin dini dünyagörüĢündə baĢ verən
dəyiĢikliklər ilə bağlı olmuĢdur.”
Tarixçi alim Q. Qoşqarlı da eyni mövzuya toxunaraq yazır ki, 2004-2005-ci
illərdə Bakı-Tiflis-Ceyhan neft və Bakı-Tiflis-Ərzurum qaz kəmərlərinin marşrutu
boyunca aparılan arxeoloji qazıntılar zamanı son Eneolitdən orta əsrlərə qədərki
geniş bir dövrü əhatə edən otuzdan artıq qədim yaşayış və məzar yeri tədqiq
edilmişdir. 2002-2003-cü illərdən fərqli olaraq qazıntılar daha çox ən qədim
maldarlıq və əkinçilik mədəniyyətlərinin izlərinə sahib Kür boyu ərazilərdə
aparılırdı:
―Sözügedən marĢrut üzrə aparılan qazıntılar zamanı tapılan xronoloji
baxımdan ən qədim məskənlər Eneolit dövrünə aid məskənlər olmuĢdur ki, onlar
Böyük Kəsik 1, Böyük Kəsik 2, Poylu 1, Poylu 2 və Ağılı Dərədən üzə çıxmıĢdır.
Bunların içərisində daha geniĢ tədqiqatlar Böyük Kəsik 1 ərazisində aparılmıĢdır.
Bu bölgənin ġomutəpə və Leylatəpə mədəniyyətləri ilə eynilik təĢkil edən mədəni
qata sahib olduğu məlum idi. Fəqət yeni qazıntılar buradakı Əl-Übüeyd və erkən
Uruk mədəniyyəti ilə eyni olan mədəni təbəqələr barədəki biliklərimizi daha da
artırmıĢ oldu.”
Tarixçi alim F.Quliyev isə yazır:
“Ağstafa rayonunun Böyük Kəsik qəsəbəsində 1,5 kilometr aralıda 60-70
metr radiusunda çox sayda saxsı qab qalığı tapılmıĢdır. Bu qalıntılar yer səthindən
80 santimetr aĢağıda yerləĢən mədəni təbəqədən aĢkar edilmiĢdir. Tapılan
keramika nümunələri bir neçə tipə bölünür. Onlar küp, nimçə, su qabı və müxtəlif
qablardır. Buradakı keramika ilə Uruk keramikası arasındakı eynilik etnik
birlikdən xəbər verməkdədir.”
Məlumat üçün bildirək ki, ―Əl-Übeyd mədəniyyəti‖ adı ilə məşhur olan
mədəniyyət qədim Mesopotamiyanın, yəni bugünkü İraq ərazisində, Dəclə və Fərat
cayları arasında Nuh tufanından öncə yaşamış insanların yaratdıqları və tufan
zamanı onu yaradanlarla birlikdə məhv olmuş mədəniyyətin adıdır. ―Erkən Uruk
mədəniyyəti‖ kimi tanınan mədəniyyət isə tufandan sonra Mesopotamiyaya
köçərək orada böyük bir sivilizasiyanın əsasını qoymuş xalqın - şumerlərin
yaratmış olduqları zəngin mədəniyyətin adıdır. Tədqiqatçılar Əl-Übeyd