195
etməyə işin sonunu görməyə imkan vermədi. Nə
cənnət, nə də cəhənnəm haqqında düşünə bildim.
Nadanlıq məni Səninlə müxalifətə günahkarlığa sövq
etdi.
GÜNAHIN E’TİRAF OLUNMASI
Pərvərdigara! Ana bətnində olduğum vaxt hərtərəfli
şəkildə lütf və ehsanından bəhrələndim. Öz inayətinlə
məni murdar nütfədən kamil insan şəklinə gətirdin.
Mənə ehtiyac duyduğum beyin, ürək, göz, dil kimi
əzalar əta etdin. Dünyaya sağlam gəlişim üçün anamın
cisminə qüvvə verdin. Onun sinəsindəki südü,
mehriban ana ağuşunu, məhəbbətlə dolu ata qəlbini
Sən qərar verdin. Mənə yaşayış üçün zəruri olan bütün
vasitələri Sən yetirdin.
Pərvərdigara, bütün ötən yaxşılıqlar məni o qədər
arxayınlaşdırdı ki, nə qədər günah etsəm də
bağışlanacağımı zənn etdim.
Amma indi Sənin lütfünlə ayılmışam və öz kimliyimi
görürəm. Bütün vücudumla Sənə üz tutub günahlarımı
e’tiraf edirəm: «zələmtu nəfsi.» Anlayıram ki,
günahların bu sayaq e’tirafı bir növ tövbə və Sənə
doğru qayıdışdır.
İmam Baqir (ə) buyurur: «And olsun Allaha,
günahlarını e’tiraf etməyən kəs nicat tapmaz».
269
«And
olsun Allaha, xalqa yalnız iki xasiyyət lazımdır:
ne’mətləri e’tiraf etsinlər ki, artsın, günahları e’tiraf
etsinlər ki, bağışlansın».
270
269
«Biharul-ənvar», 6-cı cild, səh-36.
270
«Kafi», 2-ci cild, səh-426.
196
Həzrət Əli (ə) buyurur: «Günahını e’tiraf edən kəs
tövbəkar hesab olunur».
271
«Günahın e’tirafı onun
şəfaətçisi, günaha görə üzr istəmək onun tövbəsidir».
272
«Təzkirətul-avliya» kitabında nəql olunur ki, İmam
Sadiq (ə) buyurmuşdur: «Əvvəli qorxu, sonu üzrxahlıq
olan hər bir günah bəndəni Allaha yaxınlaşdırır. Əvvəli
xudbinlik, sonu xudpəsəndlik olan hər bir ibadət
bəndəni Allahdan uzaqlaşdırır».
GƏNC GÜNAHKARIN E’TİRAFI
Mənsur ibn Əmmar deyir:
Bir gecə küçədən keçərkən bir evdən belə bir münacat
eşitdim: «Pərvərdigara! Sənə qarşı itaətsizlikdən yox,
şeytana və nəfsimə aldandığımdan günah etmişəm.
Nəticədə Sənin qəzəbinə gəlmişəm». Bu sözləri eşidib
Qur’andan bir ayə oxudum: «Ey iman gətirənlər!
Özünüzü və əhli-əyalınızı elə bir oddan qoruyun ki,
onun yanacağı insanlar və daşlar, xidmətçiləri isə
Allahın buyruqlarını yerinə yetirən daşqəlbli və sərt
təbiətli mələklərdir». («Təhrim» surəsi, ayə 6). Mən bu
ayəni oxuduqdan sonra həmin gəncin naləsi ərşə
ucaldı. Səhəri gün həmin qapıdan keçərkən bir qoca
arvadın ağlayaraq yanındakılara belə dediyini eşitdim:
«Gecələr Allah qorxusundan ağlayan bir oğlum var idi.
Gecə o, münacat oxuyarkən küçədən keçən bir şəxs
əzab ayəsi oxudu. Oğlum da fəryad çəkib dünyasını
dəyişdi».
271
«Mustədrəkül-vəsail», 12-ci cild, səh-116.
272
«Ğürərul-hikəm», səh-195.
197
Yaxınlaşıb dedim: «Ana, o ayəni mən oxudum və
oğlunun dünyadan getməsinə səbəb oldum, olarmı
onun qüslünü mən verim?» Qarı razılaşdı. Oğlanın
üzündən örtüyü qaldırdıqda sinəsində yaşıl xətlə
yazılmış bir yazı gördüm: «Biz bu bəndəyə tövbə suyu
ilə qüsl verdik».
273
Mə’şuqdən özgəyə açma sirrini,
Dağda-daşda gəzmə qiblə yerini.
Bil, mə’şuq incisə eşqə düşəndən
Naləylə fəryadla çətin gedə qəm.
Elə ki, qırıldı əllər ətəkdən,
Hicran alovunda qovrular bədən.
Pərvanə görüşçün gözlər gecəni,
Şəm’ olmasa, nalə olar həmdəmi.
Çün şə’mə vermişdir nə ki, sirri var
Başqası nə bilsə olası aşkar.
Asmışam boynumdan bəndəlik ipin,
O bir olan ağam mehriban, həkim.
Sordum eşq odundan varmı bir əlac,
Buyurdu ki, vüsal ağrıya möhtac.
TÖVBƏKAR GÜNAHKARIN AQİBƏTİ
Bir gün tanınmış abid Yusif ibn Hüseyn məclisdə
moizə edirdi. Günahkarlığı ilə tanınmış Əbdül-Vahid
ibn Zeyd də bu məclisdə iştirak edirdi. Yusif dedi:
«Mehriban Allah günahkarları özünə doğru elə də’vət
edib ki, sanki onlara möhtacdır». Bu sözlərdən
tə’sirlənən Əbdül-Vahid yerindən dik qalxıb fəryad
273
«Ənisül-ləyl», səh-233.
198
edərək birbaşa qəbiristanlığa üz tutdu. Həmin gecə
Yusifə yuxuda belə nida olundu: «Günahkar cavanı
tap». Üç gün Əbdül Vahidi gəzən Yusif, nəhayət, onu
qəbirisatanlıqda tapdı. Üzünü torpağa qoyub ağlayan
Əbdül-Vahid
Yusifi
görüb
«üç
gündür
səni
göndəriblər, indi gəlirsən» - dedi və gözlərini əbədi
olaraq yumdu!
«Allahummə mövlayə kəm min qəbihin sətərtəhu və
kəm min fadihin minəl-bəlai əqəltəhu və kəm min
isarin vəqəytəhu və kəm min məkruhin dəfə’təhu və
kəm min sənain cəmilin ləstu əhlən ləhu nəşərtəhu».
(«Pərvərdigara, ey mənim mövlam! Yol verdiyim nə
çox çirkinliyi örtmüsən, nə çox ağır bəlaları məndən
kənarlaşdırmısan, məni nə çox büdrəmələrdən hifz
etmisən, məni nə çox xoşa gəlməyən işlərdən müdafiə
etmisən, layiq olmadığım nə çox tə’rifləri xalq arasında
yaymısan.»).
Cümə axşamı gecənin qaranlığında bəndənin dua və
tövbə halında “Ey mənim Ağam, ey mənim Mövlam”
çağırmasının başqa bir mənzərəsi var. Həzrət Musa (ə)
öz münacatında belə ərz etdi: “Ehtiyac içindəyəm və
xəzinəndə olmayan bir şey məndədir.” Həzrət
Musadan (ə) soruşuldu ki, o nədir? Həzrət Musa (ə)
belə ərz etdi: “Sənin kimi Allahım var.”
274
Çirkinliklərin örtülməsi böyük nemətlərdən və Allahın
öz bəndəsinə olan əsl ehsanlarındandır. Əgər Allah-
Taala dünyada pis əməllərin üstünü örtürsə Qiyamətdə
274
Ənisül-ləyl, 239.
Dostları ilə paylaş: |