edilib. Bu ayədə onları istisna etmək cümlələr arasında uyğunluğu pozur.
Qeyd edək ki, təfsir alimi Razinin bu məsələyə münasibəti belədir: «Ayədə qeyd olunan
Ə
hli-Beyt ifadəsi peyğəmbərin (s.a.v.) zövcələrini də əhatə edir. Çünki ayələrin ardıcıl şəkildə
gəlməsi buna dəlalət edir. Peyğəmbərin (s.a.v.) zövcələrini istisna etmək və bu ayəni başqa
insanlara şamil etmək düzgün deyil. Həmin ayədə müraciətin kişi cinsində edilməsi «əhl» sözünə
və ya ərəb dilində kişi ilə qadına birlikdə müraciət edildiyi zaman kişi cinsinə üstünlük
verilməsindən irəli gəlir. Əgər müraciət qadın cinsində olsaydı bu ayə təkcə peyğəmbərin (s.a.v.)
zövcələrinə aid olar və Fatimə (r) Əhli-beytdən sayılmazdı. Əslində isə alimlər onun Əhli-
beytdən olması məsələsi ətrafında yekdil fikirdədirlər.
Beləliklə yuxarıda qeyd etdiklərimiz fikirlərdən belə nəticəyə gəlmək olar ki, Məhəmməd
peyğəmbərin (s.a.v.) zövcələri onun Əhli-beytindəndirlər. Bu Əhl əs-Sünnə və-l-cəmaənin
ə
qidəsidir və hər bir müsəlmanın əqidəsi belə olmalıdır. Sonda qeyd edək ki, Peyğəmbərin
(s.a.v.) Əhli-beyti onun zövcələri, övladları, əmiləri və onların oğullarıdır.
Ə
HL -BEYT N FƏ
Z LƏ
T
1. Abdullah bin Abbasa (r) istinadən Peyğəmbərin (s) belə dediyi rəvayət olunur: “Sizə
verdiyi ruziyə
görə
Allahı sevin. Allahı sevdiyiniz üçün mə
ni, mə
ni sevdiyiniz üçün isə
Ə
hli-beytimi
sevin”
(ət-Tirmizi, Mənaqib 4042, hədis həsən, qəribdir).
Bizi yaratdığına və bəxş etdiyi bütün nemətlərə görə Allahı sevməliyik. Allahı sevdiyimiz
üçün də Onun peyğəmbərini və ailəsini sevməliyik.
2. Səd bin Əbu Vaqqas (r) rəvayət edir ki,
«Sənə göndərilən elmdən sonra buna dair səninlə mübahisə edənlər olsa, onlara de:
“Gəlin biz də oğlanlarımızı, siz də oğlanlarınızı; biz də qadınlarımızı, siz də qadınlarınızı; biz
də özümüzü, siz də özünüzü çağıraq!”» («Ali- mran», 61) ayəsi nazil olanda, Rəsulullah (s)
Ə
lini, Fatiməni, Həsən və Hüseyni (r) yanına çağırdı və: “Allahım, bunlar mənim ailəmdir” –
buyurdu. (ət-Tirmizi, Təfsir «Ali- mran», 3002).
16
3. Ummu Sələmə (r) rəvayət edir ki, “Mən Rəsulullahın (s) evinin qapısının ağzında
oturduğum zaman bu ayə nazil oldu: “... Siz ey ev əhli! Allah sizdən çirkinliyi yox etmək və sizi
tə
rtə
miz (pak)
etmə
k istə
r!” («əl-Əhzab», 33). Evdə Rəsulullah (s), Əli, Fatimə, Həsən və Hüseyn
var idi. Rəsulullah (s) onları örtüklə bürüdü və: “Allahım, bunlar mənim Əhli-beytimdir, bunlardan
çirkinliyi yox et və
bunları tə
mizlə
”
– dedi. Mən dedim: “Ya Rəsulallah, mən Əhli-beytdən
deyiləmmi?” Dedi: “Sən onsuz da xeyir içindəsən. Sən Peyğəmbərin zövcələrindənsən” (ət-
Tirmizi, Mənaqib, 3870).
Hədisdəki incə məsələ Rəsulullahın (s) Ummu Sələməyə “Sən onsuz da xeyir içindəsən.
Sən Peyğəmbərin zövcəsisən” – deməsidir. Bunu iki cür şərh etmək olar:
1-ci məna: “Sən onsuz da xeyir içindəsən. Mənim Əhli-beytimdən olduğuna görə, örtüyün
altına girməyinə ehtiyac yoxdur”. Onun örtüyün altına salınmasının qarşısını alan Əlinin (r)
örtüyün altında olmasıdır.
2-ci məna: “Sən Əhli-beytimdən olmasan da xeyir içindəsən”. Çünki o, Peyğəmbərin (s)
zövcələrindəndir.
Alimlərin fikrinə görə birinci məna daha düzgündür. Çünki digər rəvayətlərdə peyğəmbərin
qadınlarının onun Əhli-beytindən olduqları bildirilir. Doğrusunu Allah bilir.
4. Ənəs bin Malik (r) rəvayət edir ki, “Siz ey ev əhli! Allah sizdən çirkinliyi yox etmək və
sizi tə
rtə
miz (pak)
etmə
k istə
r!” («əl-Əhzab», 33) ayəsi nazil olandan sonra Rəsulullah (s) altı aya
yaxın bir müddətdə hər namaza gedərkən Fatimənin (r) otağının qarşısından keçdikdə: “Namaza
gə
lin, ey ev ə
hli! Allah sizdə
n çirkinliyi yox etmə
k və
sizi tə
rtə
miz (pak) etmə
k istə
r!”
- deyərdi”.
(ət-Tirmizi, Təfsir «əl-Əhzab», 3204).
5. Aişə (r) rəvayət edir ki, “Rəsulullah (s) üzərində qara naxışlı bir parça olduğu halda
mənim yanıma gəldi. Bu zaman Həsən də gəldi. Onu örtüyün altına saldı, sonra Hüseyn gəldi, onu
da saldı, sonra Fatimə gəldi, onu da saldı. Sonra Əli gəldi, onu da saldı. Sonra dedi: “Siz ey ev
ə
hli! Allah sizdən çirkinliyi yox etmək və sizi tərtəmiz (pak) etmək istər” («əl-Əhzab», 33).
(Müslim, Fadailus-səhabə, 61/2424).
6. Yezid bin Həyyan rəvayət edir ki, “Bir gün Hüseyn bin Səbrə və Amr bin Muslim ilə
birlikdə Zeyd bin Ərqamın (r) yanına getmişdik. Oturarkən Hüseyn, Zeyd bin Ərqama belə dedi:
“Ey Zeyd, sən çox xeyirlə qarşılaşdın. Rəsulullahı (s) gördün, eşitdin, birlikdə döyüşlərdə oldun və
arxasında namaz qıldın. Beləcə neçə xeyirli işlər sənə nəsib oldu. Rəsulullahdan (s) eşitdiklərindən
bizə danış. Zeyd dedi: “Ey qardaşımın oğlu, vallahi yaşlandım, aradan çox il keçib, Rəsulullahdan
(s) eşitdiklərimdən bəzilərini unutmuşam. ndi rəvayət edəcəklərimi qəbul edin, susanda
danışmağa məcbur etməyin:
– Məkkə və Mədinə arasında “Xum” adlanan yerdə Rəsulullah (s) bir bulaq başında xütbə
verdi. Allaha həmd-səna etdikdən sonra belə buyurdu: “Ey insanlar! Mən ancaq bir bəşər övladı,
Rəbbimin elçisiyəm. Allah qarşısında cavab verəcəyim və Onun yanına qayıdacağım gün
yaxınlaşır. Sizə iki ağır şey tərk edirəm. Birincisi, Allahın hidayət və nur kitabı olan Qurandır.
16
Яlbanи, 3197; 2398. Иsnadы sяhиhdиr.