Əfrasiyab Bədəlbəyli. İzahlı monoqrafik musiqi lüğəti
23
operanın birinci tamaşasına Qurban Primovdan başqa heç bir tarçı gəlmədi.
Odur ki, m
ən tamaşanın başlanmasına iki saat qalmış bu çatışmamazlığı
t
əcili surətdə aradan qaldırmalı oldum: tarçılar dəstəsinin çalacağı musiqi
parçalarını skripkaçılar partiyasına əlavə etdim”
11
.
Muğamat dəstgahlarının şöbə və guşələrindən ibarət olan tərkibi və
bu t
ərkib daxilində həmin şöbə və guşələrin ardıcıllığı məsələsi ilə əlaqədar
olaraq davam ed
ən fikir ayrılığının səbəblərini bilmək üçün hər şeydən
əvvəl Üzeyir Hacıbəylinin “Azərbaycan xalq musiqisinin əsasları” elmi
əsərindəki “Tarixi məlumat” fəslinə müraciət edilməlidir. Burada
Ü.
Hacıbəyli öz ifadəli mühərrir-yazıçı qələminə xas olan bədiilik və maraqlı
t
əşbihlər ilə muğamatın əsrlər boyu nə kimi və nə səbəbdən daimi olaraq
d
əyişikliklərə məruz qaldığını canlı və əyani surətdə izah edir.
O
yazır: “… Yaxın Şərq xalqlarının musiqi mədəniyyəti XIV əsrə
yaxın özünün ən yüksək inkişaf mərhələsinə çatmış, on iki sütunlu və altı
qüll
əli bir “bargah” (dəstgah) şəklində vüqarla yüksəlməkdə idi. Onun
zirv
əsindən dünyanın dörd tərəfinə: Əndəlisdən Çinə və Orta Afrikadan
Qafqaza q
ədər möhtəşəm bir mənzərə açılmışdı. Həmin bu “musiqi
m
ədəniyyəti sarayının” inşasında ensiklopedist və qədim yunan musiqi
n
əzəriyyəsini yaxşı bilən Əbu-Nəsr Farabi kimi alim-memar, Avropada
Avitsenna
adı ilə məşhur mütəffəkkir alim Əbu Əli ibn-Sina, Əl-Kindi və
başqaları iştirak etmişlər.
Bu musiqi “
bargahı”nın zahirən möhkəm surətdə isnad etdiyi 12 sütun
– 12
əsas muğamı, 6 qüllə isə – 6 avazatı təmsil edirdi. 12 əsas muğam
bunlar idi:
Üşşaq, Nəva, Busəlik, Rast, İraq, İsfahan, Zirəfkənd, Bözörg,
Z
əngulə, Rəhavi, Hüseyni və Hicaz.
XIV
əsrin axırlarında baş verən ictimai-iqtisadi və siyasi
d
əyişikliklərlə əlaqədar olaraq, bu möhtəşəm “musiqi bargahında” fəlakətli
çatlaqlar
əmələ gəldi ki, bunun nəticəsində həmin “bargahın” sütunları və
qüll
ələri söküldü, özü isə uçulub dağıldı.
Yaxın Şərq xalqları həmin uçub dağılmış “musiqi binasının” dəyərli
“qırıntılarından” istifadə ilə buna özlərinin də məqam-tikinti” materialını
11
Узеир Гаджибеков. “От Лейли и Меджнун” до “Кер оглы”. “Бакинский рабочий”,
16 марта 1938 г., № 61
Mü
əllifdən
24
qataraq, h
ər kəs özlüyündə, öz xalqı üçün səciyyəvi olan üslubda, özünün
xüsusi “musiqi m
əbədini” bina etdi. Bu işdə təbiidir ki, 12 klassik muğamın
adları və eləcə də bu muğamların özləri böyük dəyişikliklərə məruz qaldılar:
bel
ə ki, əvvəllərdə müstəqil muğam sayılan musiqi, – indi bəzi xalqlar
musiqisind
ə – muğamın bir şöbəsinə çevrildi, ya da əksinə: əvvəlləri şöbə
adlanan hiss
ə indi müstəqil bir muğam oldu. Eləcə də eyni ad daşıyan
muğam və onun şöbələri ayrı-ayrı xalqlarda başqa-başqa məfhumu ifadə
etm
əyə başladı. Zamanın və hadisələrin sarsıdıcı təsirinə qarşı mətanətlə
duran yegan
ə muğam – “Rast”dır. Bu muğamın özülü o qədər möhkəm və
əsası o qədər məntiqlidir ki, o, daşıdığı adın mənasına tamamilə uyğun gəlir:
Rast – y
əni düz, dürüst, düzgün. Qədim musiqişünaslar “Rast”ı muğamların
anası adlandırmışlar. O, nəinki daşıdığı adı və öz səsdüzümünün kökünü,
h
ətta öz tonikasının (mayəsinin) ucalığını da zəmanəmizə qədər mühafizə
edib
saxlamışdır. “Rast” muğamı Yaxın Şərq xalqlarının hamısında eyni
t
ərtibdə olub, tonikasının ucalığı da eynidir. Bu tonika kiçik oktavanın “sol”
notundan ibar
ətdir”
12
.
“Rast”
muğamının kök quruluşunun Yaxın Şərq xalqları musiqisində
ümumi
olması haqqında Üzeyir Hacıbəylinin müddəası tamamilə düzgündür
v
ə buna heç söz ola bilməz. Lakin bu ümumilik “Rast”ın, Üzeyirbəy qeyd
etdiyi kimi,
yalnız səsdüzümünün kökü, tonikasının ucalığı kimi cəhətlərinə
aid edilm
əlidir. Çünki tərtibi, quruluşu, səsdüzümü, kökü və mayəsinin
ucalığı etibarı ilə bu qədər ümumi sayılan “Rast”ın dəstgah tərkibinə
g
əldikdə, xüsusilə onun şöbələrinin ardıcıllığına aid ayrı-ayrı təfərrüatı
n
əzərə alsaq, burada artıq böyük bir fərq, müəyyən ayrılıq və xüsusiyyət
olduğunu görərik.
H
əm də bu ayrılıq cəhətlərini nəinki ayrı-ayrı xalqların “Rast”
muğamını bir-birilə müqayisə etdikdə, hətta Azərbaycanda təxminən eyni
tarixi dövr
ə mənsub olan məktəblərin musiqi praktikasında da müşahidə
etm
ək mümkündür. “Rast” dəstgahının tərkibi (yəni hansı şöbə və
guşələrdən ibarət olması) və eyni zamanda bu şöbə və guşələrin ardıcıllığı
üzr
ə olan ayrılıq aşağıdakı cədvəllərdən aydın görünür:
12
Узеир Гаджибеков. Основы азербайджанской народной музыки, səh. 10-11.