202
O qış Nəbini Zəngəzurda, Salvartıda görən olmadı.Telli Qara Salvartı
mağarasında düz bir il Nəbini gözlədi. Hərdən Kürd Əli onlara qatırla yemək-
içmək gətirir, kim yolunu azıbsa, kim kəndliləri incidirsə, Telli Qaraya deyir o da
dəlilərlə kəndlərə doluşur, bəyləri, hampaların, pristavların divanını verib geri
qayıdırdılar.
Hər dəfə bəylər şaiyə yayanda ki Nəbi ğldürülüb Telli Qara bir divanxanaya
soxulur, naçalnikdən, pristavdan birini boğazlayır, dustaqları buraxır, vergi
kağızlarını kəndlilərə paylayıb çıxıb gedirdi. Padşaha da bəylərdən namə üstündən
namə gedirdi ki, Nəbi bizi qırdı. Kəndlilər dönüb quldur-qaçaq olub, burada
yaşamaq mümkün olası iş deyil. Naçalniklər, pristavlar muma dönmüşdülər.
Kəndlilərlə danışanda ehtiyat edirdilər. Bəylər, hampalar da əvvəlki kimi meydan
oxuya bilmirdi.
Bir gün Zəngəzura hay düşdü ki, bəs padşah Nəbinin başına qiymət qoyub.
Doğrudanda bir həftə sonra qoburnatın məktubu naçalniklərə, pristavlara gəlib
çıxdı. Yazırdılar ki, hər kəs Nəbinin başını batırsa ona xəzinətdən yüz qızıl, yaxşı
da
bir qulluq veriləcək, lap elə naçalniklik.
Bunu eşidən bəylər, hampalar bir-birinə dəydi. Yığışıb tədbir tökdülər, nə qədər
baş sındırdılarsa bir mətləb hasil olmadı. Namərdlər Nəbini öldürmək üçün
başladılar girəvə gözləməyə. İndi bunlar burada qalsın, görək Nəbi neynədi.
.
ġAHHÜSEYNĠN NƏBĠNĠ ÖLDÜRMƏSĠ
Böyük adamlar çox zaman avara, səfeh, lazımsız adamların əlilə ölüb,
öldürürlər.
Şekspir.
Bəli, Nəbi Arazın o tayında bir ilə yaxın qaldı. Burada Nəbi dəmirçi Ayrapetin
evinə düşmüşdü. Ayrapet qohum-tanışa demişdi ki, bəs qonağım nalbənddir. El-
camaatdan da kimin atı nallanmalı idisə sürürdü Ayrapetin qapısına.
Bir gün Nəbi kefsizləmişdi. Yadına Həcər, anası, qaçaq yoldaşları düşmüşdü.
Qürbətdə Nəbinin kefi həmişə aşağı olardı. İndi də uzun müddətli ayrılıq onu lap
kövrəltmişdi. Elə bu vaxt Ayrapet gəldi ki, həmədənli Azay qırx atlısı ilə qapını kəsib.
Deyir atlarımızın nalı tökülüb, qonağına de, bizi yola salsın. Nəbu Ayrapetə dedi:
-Get de sabah nal kəsməlidir, bəyə layiq nal yoxdur.
Bir az keçmiş Nəbi gördü həyətdə qalmaqal var. Dişarı çıxıb baxdı ki, bəyin atlıları
düşüblər yazıq Ayrapetin üstünə. Qatıblar kişini şallağın qabağına. Qan vurdu
Nəbinin beyninə, yaraq-yasağını götürüb verdi özünü töyləyə. Boz atın tərginə qalxıb
çıxdı düşmənin qabağına.
Azay bəy belə baxanda gördü, Nəbi Boz atın belində özünü irəli verib atlılardan
birini, ikisini o dünyaya vasil elədi. Azay bəy özünü itirdi, istədi aradan çıxsın.
Eşitmişdi ki, Nəbi arxadan güllə atmır, amma Nəbi kəsdi onun başının üstünü.
-Nəbi bəy, uşaqlar bir qələtdir eləyiblər, keçin günahımdan, - deyə Azay bəy
başladı yalvarmağa.
203
Bəyin adamları Nəbi adını eşitcək ta bayaq aradan çıxdılar. Azay bəy sağa baxdı,
sola baxdı gördü ətrafda heç kəs yoxdur. Hamı dağılışıb qaçıb, bir az da vəhmələndi.
Nəbi “Aynalı” ni çiyninə keçirib yapışdı Azay bəyin xirtdəyindən. Bunu görən
Ayrapet də irəli gəlib dedi:
-Can Nəbi, bu iş ki faş oldu, bu qurumsağı öldürməmiş buralardan getmə. Bu bəy
bizlərə qənim olub. Bir kəsə göz aşmağa macal vermir. Camaat acından qırılır, iki
qata da olsa borca arpadan, buğdadan vermir. Gözləyir ki, qapısına sürünə-sürünə
gedək, üç qat borca razı olaq.
Nəbiyə də elə bu lazım idi. Üzünü Ayrapetə tutub dedi:
-Xəbər elə camaata, bu dəqiqə onun taxılını bütün aclara dağıdacağam.
Sonra da Nəbi arxada, Azay bəy qabaqda düz gəldilər bəyin buğda quyularına.
Deyilənə görə o gün Nəbi düz qırx quyu taxılı kasıb-kusuba payladı. İki quyunu da
bəyə saxladı. Ayrılarkən Nəbi dedi:
-Bəy, səni öldürəcəkdim, amma eyvandakı əyalın-uşağın gözü qabağında səni
çəkib atdan yerə salmağı kişiliyimə sığışdırmadım. Ayrapetə gözün üstündə qaşın var
desən, özün bil.
Nəbi Boz atın yüyəyini buraxdı. Bir az getmişdi ki, qulağının dibinden bir güllə
vıyıldayıb keçdi. Geriyə dönüb “Aynalı” nı çiynindən aşırdı, bəyi səslədi:
-Azay bəy, mən bəylərin qeyrətinə bələdəm, amma mənim sözüm sözdü. Arvad-
uşaq yanında səni xəcil eləmək istəmirəm. Eyvana bax gör, qızın ağlayır, amma
papağından muğayat ol!
Azay bəy əyilib eyvana boylananda bir də onu gördü ki, bir güllə vıyıltı ilə
papağını vurub saldı yerə. Qorxusundan başladı tir-tir əsməyə, Nəbi şaqqanaq çəkib
güldü:
-Qalx arvadının ləçəyini al, bağla başına! Xudahafiz, Azay bəy, amma arxamca
bir güllə atsan əcəlini yetmiş bil.
Nəbi Boz atının yüyəyini boşaltdı. Azay bəydə taqət hardaydı ki, bir də əlinə
tüfəng alaydı. bəyin arvadı vay-şivən qopartmışdı ki, ay kişi o nə iş idi tutdun. Taxılı
payladı çıxıb getdi, başqa qaçaqlar kimi arvad-uşağına toxunmadı, ev-eşiyini
odlamadı, güllə nədi atdın arxasınca. Anasının südü ona halal olsun ki, səni bizə
bağışladı. Mal yeməzin malını belə yeyerələr. Bəy, neçə və
,
dədir, qapının dabanından
çıxardırlar ki, taxıl ver, birə üç almaq istəyinin malı birə heç gedər...
Bəli, Nəbi oradan atını birbaşa sürdü Araz qırağına. Gethaget gəlib çay kənarı
kəndlərdən birinə çatdı. Həm at əldən düşmüşdü, həm də özü bərk yorulmuşdu.
Gördü, yolun kənarındakı evlərdən birinin çırağı hələ sönməyib. Ehmalca qapını
taqqıldatdı. Qapıya qoca bir kişi çıxdı. Nəbi qocayla salam-kalamdan sonra:
-Ay əmi, qəribəm, bir gecəlik qonaq saxlarsanmı?
Qoca dedi:
-Bıy, başına dönüm, qonaq allah qonağıdır, niyə saxlamıram. Elə evdə
qonaqlarım da var, buyur içəri. Amma bu yaraq-yasağından yasavula oxşayırsan, gəl
elə bunları da qoy töyləyə gedək əvvəl atını rahatlayaq.
Nəbi istədi geri qayıtsın, amma qocanın mehribanlığını görüb içəri keçdi. Atı
tövləyə salanda burada da iki at gördü. Qoca bu atların da qonaqların olduğunu
söylədi. Nəbi istədi yenə geri qayıtsın. Amma bunu özünə sığışdırmadı, qoca bütün
yaraq-yasağı samanlıqda gizlətdi. Üzünü qonağına tutub dedi: