F. M. Dostoyevski alçaldilmiş VƏ TƏHQİr ediLMİŞ İnsanlar
Yüklə 4,19 Mb. Pdf görüntüsü
|
694
açaraq, heyrət və kədərlə Nataşaya baxır, onun əlini əlindən buraxmırdı. Birdən Nataşa soruşdu: – Siz onu çox sevirsiniz? – Bəli. Mən də sizdən bir şey soruşmaq istəyirəm, elə bu fikirlə də gəlmişəm: deyin görüm, siz onu nəyinə görə sevirsiniz? Nataşa cavab verdi: – Bilmirəm, – sanki onun cavabından acı bir səbirsizlik hissi duyuldu. Katya soruşdu: – Siz necə bilirsiniz: o ağıllıdırmı? – Yox, mən onu ancaq elə sevirəm… – Mən də. Mənim elə bil ona yazığım gəlir. – Mənim də. Katya həyəcanla dedi: – İndi biz onunla nə edək?! Sizi o məndən ötrü necə atıb gedir, – başa düşmürəm! İndi bax, sizi görürəm, bunu başa düşə bilmirəm! – Nataşa cavab verməyərək yerə baxırdı. Katya bir az susdu, sonra birdən stuldan qalxıb downloaded from KitabYurdu.org
695
Nataşanı üsulluca qucaqladı. Onlar bir-birini qucaqlayaraq ağladılar. Katya Nataşanı qucağından buraxmayaraq, kreslosunun qoltuğu üstündə oturub onun əllərini öpməyə başladı. Sonra ağlaya-ağlaya dedi: – Əgər bilsəniz ki, mən sizi nə qədər sevirəm! Gəlin bacı olaq, gəlin həmişə bir-birimizə məktub yazaq… Mən sizi həmişə sevəcəyəm… Sizi elə sevəcəyəm, elə sevəcəyəm ki… Nataşa ondan soruşdu: – O sizə deyibmi ki, iyunda bizim toyumuz olacaq? – Deyib. O deyirdi ki, siz də razısınız. Siz yəqin ki, bunu elə-belə demisiniz, ona təsəlli vermək üçün, elə deyilmi? – Əlbəttə. – Mən bunu belə də başa düşdüm. Nataşa, mən onu çox-çox sevəcəyəm, hər bir şeyi sizə yazacağam. Deyəsən, bu yaxında o mənim ərim olacaq, – iş belə göstərir. Onlar hamısı belə deyir. Əzizim Nataşa, indi siz daha… öz evinizə gedəcəksiniz? downloaded from KitabYurdu.org
696
Nataşa ona cavab vermədi, lakin dinməz-söyləməz bərk-bərk onu öpdü. – Xoşbəxt olun! Katya:
– Siz də… siz də… – dedi. – Bu anda qapı açıldı, Alyoşa içəri girdi. O daha özü ilə bacara bilməmişdi, bu yarım saatı gözləmək iqtidarında olmamışdı. O, Nataşa ilə Katyanı bir-birini qucaqlamış, ağlamış görüb, gücdən düşmüş, iztirab çəkmiş bir adam kimi, onların qabağında diz çökdü.
Nataşa ona dedi: – Daha sən niyə ağlayırsan? Məndən ayrıldığın üçün ağlayırsan? Bu ayrılıq çox sürməyəcək. İyunda qayıdıb gələcəksən? Katya da, Alyoşaya təsəlli vermək üçün, göz yaşları içində tez dedi: – Toyunuz da onda olacaq… – Nataşa, mən səni bircə gün, bircə gün də qoyub gedə bilmirəm. Mən sənsiz öləcəyəm… İndi sən mənim üçün nə qədər əzizsən, – sən bunu bilmirsən! Bəli, indi!.. downloaded from KitabYurdu.org
697
Birdən Nataşa canlandı: – Sən belə elə: qrafinya heç olmasa bir qədər Moskvada qalacaqmı? Katya:
– Bəli, bir həftəyə qədər olacaq, – dedi. – Bir həftə! Bundan yaxşı nə olar: sən sabah onları Moskvaya kimi ötürərsən, bu bircə günlük işdir, elə o saat da yanıma qayıdarsan. Eləki onlar Moskvadan getməli oldu, – onda biz biraylığa ayrılarıq, – sən onları ötürmək üçün Moskvaya qayıdarsan. – Bax belə, belə… Siz də heç olmasa, dörd gün yenə bir yerdə olarsınız. – Bu fikir Katyanın çox xoşuna gəldi, mənalı bir nəzərlə, bir-birinə baxdılar. Bu yeni plandan Alyoşanın duyduğu sevinci ifadə edə bilmirəm. O birdən tamamilə sakitləşdi, üzü fərəhlə güldü, Nataşanı qucaqladı, Katyanın əllərini öpdü, məni də qucaqladı. Nataşa dərdli-dərdli gülümsəyərək ona baxırdı; lakin Katya buna tab gətirə bilmədi: odlu, parlaq bir nəzərlə mənə baxdı, Nataşanı qucaqladı, getmək üçün ayağa qalxdı. Lap elə bil qəsdən fransız qadını bu zaman adam göndərib downloaded from KitabYurdu.org
698
xahiş edirdi ki, görüşü tez qurtarsınlar, deyilən yarım saat qurtarmışdır. Nataşa ayağa qalxdı. Onlar qabaq-qabağa durub bir- birindən tutmuşdu, sanki ürəklərindəki dərdlərini öz baxışları ilə bir-birinə ifadə etməyə çalışırdılar. Katya dedi: – Biz, axı, bir daha bir-birimizi görməyəcəyik. Nataşa da cavab verdi: – Bir daha bir-birimizi görməyəcəyik, Katya! – Elə isə gəl görüşüb ayrılaq. – Onlar qucaqlaşdı. Katya tez-tez pıçıldadı: – Məni qarğımayın… Mən isə… həmişə… arxayın olun… o xoşbəxt olacaq… – Alyoşanın əlindən tutaraq tez dedi: – Gedək, Alyoşa, məni ötür! Onlar çıxandan sonra Nataşa həyəcanla, ağır iztirab içində dedi: – Vanya! Sən də get… Qayıdıb gəlmə: Alyoşa axşam saat səkkizə kimi mənim yanımda olacaq: axşam o daha burda qala bilməz, gedəcək. Mən tək qalacağam… Saat doqquzda gəl. Xahiş edirəm! downloaded from KitabYurdu.org
699
Axşam saat doqquzda Nellini (fincanı sındırandan sonra) Aleksandra Semyonovna ilə bir yerdə qoyub Nataşanın yanına getdim: o tək idi, məni səbirsizliklə gözləyirdi. Mavra samovarı gətirdi. Nataşa mənə çay töküb divanda oturdu, məni yanına çağırdı. Diqqətlə mənə baxaraq dedi: – Budur, hər şey bitdi! – Mən bu baxışları heç vaxt unutmayacağam. Sonra əlimi sıxaraq əlavə etdi: – Budur, bizim sevgimiz bitdi! Yarımillik bir həyat! Amma bütün ömrüm boyu unudulmayacaq! – Onun əlləri od kimi yanırdı. Mən ona isti paltar geyib yatağında uzanmağı məsləhət gördüm. – Bu saat, Vanya, bu saat, – mənim mərhəmətli dostum! Qoy bir az danışım, bəzi şeyləri yadıma salım… Mən indi lap əldən düşümşəm, xəstə kimiyəm… Mən onu sabah saat onda axırıncı dəfə görəcəyəm… axırıncı dəfə!.. – Nataşa, sən xəstəsən, bu saat titrədəcəksən, özünə yazığın gəlsin. downloaded from KitabYurdu.org Yüklə 4,19 Mb. Dostları ilə paylaş:
|