65
Son yüz ildə, xüsusi ilə də çağdaş tariximizdə ermənilərin bizə qarşı
törətdiyi vəhşiliklərdən, işğalçı və ilhaqçı siyasətdən dərs
götürməli, nəticələr
çıxarmalıyıq.
Birincisi, erməni toplumu bizə qarşı törədilmiş cinayətlərə görə
kollektiv məsuliyyət daşıyır. "Yaxşı erməni" axtarışının heç bir mənası yoxdur. Biz
rasist deyilik, lakin ermənilərə etdiyimiz yaxşılıqların müqabilində həmişə pislik və
xəyanət görmüşük. Ona görə də bundan sonra işimizi bilməliyik. Hər kəs
bilməlidir ki, bizimlə yaxınlıq edən hər hansı erməni hansısa müvəqqəti
maraqlarını güdür, sadəlövlüyümüzdən istifadə etməyə çalışır və hökmən müəyyən
məqamda xəyanət edəcək, arxadan zərbə vuracaqdır. Bütün ermənilərin xisləti
eynidir. Katolikosundan tutmuş fəhləsinə qədər bir erməni də bu günə qədər
Azərbaycana qarşı Ermənistan rejimi tərəfindən törədilmiş işğal faktını,
vəhşilikləri ittiham etməmişdir. Müqayisə üçün qeyd edilməlidir ki, Hitlerin
yaratdığı dəhşətli faşist diktaturası şəraitində də yüzlərlə alman həyatı ilə risk
edərək, təşkilatlar yaradır, antibəşəri rejimə qarşı etirazını bildirir, faşizmin
qurbanlarını xilas etməyə çalışırdı. Ermənilərə isə bu hisslər yaddır, əksinə, işğalçı
və terorçu rejimlərini dəstəkləməyə çalışırlar. Ona görədə törədilmiş cinayətlərin
məsuliyyəti hər bir erməninin üzərinə düşür və hər biri cavab verməlidir. Ġkincisi,
heç bir azərbaycanlı ermənilərin qəsdini, törətdikləri vəhşilikləri unutmamalıdır.
Unutqanlıq ermənilərin başımıza açdıqları faciələrin təkrar olunmasına gətirib
çıxarır. Düşmənimizi tanımalı və düşmənlə düşmən kimi rəftar etməliyik.
Ermənilərlə münasibətdə həmişə müəyyən məsafə saxlanılmalıdır. Ermənilərlə
yaxınlıq edilməsi, xoş münasibətlərin bərpa edilməsi növbəti dəfə bədbəxtliklər
gətirə bilər. Hər bir gənc erməni vəhşilikləri haqqında məlumatlandırılmalıdır.
Erməni təhlükəsi haqda xəbərdarlıq nəsildən nəsilə ötürülməli, qan yaddaşımıza
əbədi həkk olunmalıdır. Ermənilərin arxasında kimin durmasından, kimlərin
onlardan istifadə etməsindən asılı olmayaraq zərbə bizə həmişə erməni əli ilə
vurulmuşdur. Öndə olan, qılıncla, top-tüfənglə, tankla üstümüzə gələn erməni
olmuşdur. Xəncəri kürəyimizə ermənilər sancmışlar. Bunu heç vaxt yadımızdan
çıxarmamalıyıq. Üçüncüsü, ermənilərə heç vaxt aman və fürsət verilməməlidir.
Onların hər hansı təşəbbüsü beşiyindəcə boğulmalıdır. Çox vaxt ilk baxışdan fikir
vermədiyimiz erməni yalanı az sonra dəhşətli fəlakətə çevrilir, qarşısını almaq
mümkün olmur. Erməni yalanlarına qarşı hər yerdə, hər an ağıllı mübarizə
aparılmalıdır. Erməni təbliğatına qarşı biganəlik, laqeydlik, yalançı təvazökarlıq və
etinasızlıq xəstəliyindən yaxamızı qurtarmalıyıq. Ermənilərin maskalarını
yırtmalı, dünyaya həqiqi simalarını nümayiş etdirməliyik. Ermənilərin islah
edilməsinin, sivil dəyərlərə riayət etmələrinin başqa yolu yoxdur. Qonşunun
torpaqlarına göz tikən, yaxşılığa eybəcərliklə cavab verən, xeyirxahlarına qarşı
gecə-gündüz dayanmadan məkrli planlar cızan, xeyirlə şər arasında fərqi itirən bir
toplum, onun yaratdığı quldur dövlət üçün sivil dünya birliyində yer yoxdur.
66
Dördüncüsü, erməni işğalına qarşı mübarizədə yalnız öz gücümüzə
arxalanmalıyıq. Ən yaxın dostun və müttəfiqin də öz maraqları var. Biz bunu təbii
qarşılamalıyıq. Zəif və gücsüzlərə heç kəs yardım etməz. Çünki yardım edən də
fikirləşir ki, verdiyi dəstək hədər getməsin. Zəifə verilən dəstək həmişə hədər
gedir. Zəif özünda təpər tapıb dəstəyi nəticəyə, qələbəyə çevirə bilmir. Özümüzdə
güc tapıb problemimizi həll etməyə qadir olduğumuzu nümayiş etdirməliyik. Onda
bizə dəstək çıxanların sayı da çox olacaq. Yazıqdan, zar-zar ağlayanlardan Allah
da bezər. Qaçqın komasında, yaxud varlı villasında əllərini qoynuna qoyub
gözləyən millətə heç kəs kömək etməyəcəkdir. Səsimizi birlikdə çıxartmalıyıq ki,
lal olmadığımızı bilsinlər. Səsimizi birlikdə çıxartmalıyıq ki, iradəmizi,
torpaqlarımıza sahib olmaq əzmimizi görsünlər. Səsimizi bir yerdə çıxartmaq,
vahid iradəmizi nümayiş etdirmək üçün isə təşkilatlanmalıyıq. Müasir dünyanın
tələbi budur. Haqqımızı müdafiə etmək istəyiriksə, bu yolla getməliyik.
Düşmənimizin yaratdığı yüzlərlə təşkilatın qarşısına heç olmasa, bir neçə təşkilatla
çıxmalıyıq. Bu təşkilatlar qrand həvəsi üçün deyil, millət davası üçün
yaradılmalıdır. Hələlik mətbəxlərdə üsyan edən, restoran, kafe və çayxanalarda od
püskürən vətəndaşlara bu təşkilatlarda birləşməlidirlər. Sözdən əmələ keçid
təşkilatlanma ilə başlayır. Nə qədər ki, torpaqlarımız işğal altındadır, axşam-səhər
palçıqlı küçə ilə gedib-gələn, övladlarına bir tikə çörək qazanan fağırla limuzində
gəzən özündənbəyin, yaxud xaricdə pul qıran, bərk gedən oğlanın arasında heç bir
fərq yoxdur. Hər birinin alnına şərəfsiz və qeyrətsiz damğası vurulmuşdur. Bu
damğanı silməyin ancaq bir yolu var, o da mübarizədir. Mübarizəni isə
təşkilatlanaraq aparmaq olar. XX əsrin əvvələrində ermənilər İrəvanda,
Zəngəzurda, Qarabağda qurultay çağrır, təşkilat yaradıb tələblər irəli sürəndə bizim
fağırlar dükanda, bazarda alver edir, çöldə-bayırda əkin əkir, heyvan saxlayırdılar
ki, vaxtımız yoxdur, bəylərimiz, ruhanilərimiz, ziyalılarımız isə ya çayxanalarda
qəlyan çəkirdilər, ya da əziz canlarının, övladlarının "xoş" gələcəyinin hayında
idilər ki, bunların bizə dəxli yoxdur. İrəvanı, yaxud Zəngəzuru ermənilərə verəndə
beş nəfər irəvanlı, ya da zəngəzurlu bir yerə yığışıb tələb qoymadı ki, bu nə
hoqqadı, çıxarırsınız!? Bu gün daxilini deyil, zahirini dəyişmiş, Avropa paltarları
geyinmiş fağırlar da, bəylər də, ziyalılar da elə həmin vəziyyətdədirlər. Bu vəziyyət
və münasibət dəyişməlidir. Düşünüb-daşınmalı və dəyişdirməliyik. Beşincisi,
Qarabağ məsələsi ətrafında beynəlxalq təşkilatların vasitəçiliyi ilə aparılan
danışıqlar heç bir nəticə vermədi. Bu danışıqlar status-kvonun saxlanılmasına,
Ermənistanın iddialarının maksimum ödənilməsinə yönəlmişdir. Ermənistan
beynəlxalq təşkilatların dəstəyi ilə ona nail olmuşdur ki, danışıqlarda əsas məsələ
kimi işğal faktı deyil, Dağlıq Qarabağın statusu ilə bağlı məsələ müzakirə olunur.
Bu yanaşma Ermənistanın işğalçı tərəf kimi məsuliyyətini heçə endirir. Ona görə
də bu yanaşma ilə aparılan danışıqlardan hansısa nəticənin gözlənilməsi