Gülten Dayıoğlu’nun Yurdumu Ozledim Romanında Dış Göç Sorununun Çocuk Boyutu
Yüklə 235,61 Kb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 3. Yurdumu Özledim Romanı ve Dı ş Göç Sorununun Çocuk Boyutu
- 3.1. Romanın konusu ve olay örgüsü
- 3.2. Dü şlerden gerçe ğe
466 Emine KOLAÇ
Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 3/7 Fall 2008
Roman, 1985 yılında Berlin’de yayınlanmış, kitabın bir bölümü 1987 yılında Almanya’da 8-14 yaş çocuklarına dünya dinleriyle örf ve adetlerini tanıtan “Fremde Religionen-Judentum- Islam” adını taşıyan ders kitabında yer almıştır (Dayıoğlu 2008). 3. Yurdumu Özledim Romanı ve Dış Göç Sorununun Çocuk Boyutu Dış göçün beraberinde getirdiği yalnızlık, yurda duyulan özlem, geriye dönüş isteği, eğitim ve dil sorunu Yurdumu Özledim romanında da kendini göstermektedir. Dış göç sorununun çocuk boyutu Yurdumu Özledim romanı çerçevesinde irdelenirken öncelikle konu ve olay örgüsüne yer verilmiş, Atıl’ın düşlerden gerçeğe geçişine değinilmiş, yaşanan yalnızlık, yurda duyulan özlem, geriye dönüş isteğiyle birlikte eğitim ve dil sorununa vurgular yapılmış, romandan yapılan çarpıcı
alıntılarla desteklenerek değerlendirmelerde bulunulmuştur. 3.1. Romanın konusu ve olay örgüsü Gülten Dayıoğlu, bu romanda Türkiye'deki pek çok aileyi ilgilendiren bir sorunu ele almış, Almanya'da çalışan bir işçi ailesinin çocuğu olan Atıl'ın orada yaşadığı uyum problemi ve kültür çatışması üzerinde durmuştur (Sınar Çılgın 2005, 41). Romanda olaylar Atıl’ın etrafında gelişmektedir. Yıllar önce Almanya’nın Münih kentine çalışmak için giden Osman ve Zehra’nın iki çocuğundan biri olan Atıl, köyde ninesi ve kız kardeşi Ayşan ile birlikte yaşamaktadır. Đlkokul üçüncü sınıfa giden Atıl’ın köydeki mutlu yaşantısı anne ve babasının izne geldiklerinde verdikleri haberle bir anda değişir. Zehra ve Osman, Atıl’ı da yanlarına alarak Almanya’ya dönmeye karar vermiştir. Böylece, hem devletin çocuğa yönelik vergi indiriminden yararlanacaklar hem de köyde iki çocuğa, o yaşlı haliyle bakmak
zorunda kalan
ninenin yükünü
hafifleteceklerdir. Küçük kızları Ayşan’ı köyde bırakan Zehra ve Osman, Atıl’ı alarak Münih’e dönerler. Büyük bir heyecanla Almanya’ya, “düşler ülkesi”ne gelen Atıl daha ilk günden hayal kırıklıkları yaşamaya başlar. “Đstenmeyen konuk” olduğu her ortamda “açıkça hissettirilen” Atıl, sonunda “ökseye tutulmuş kuş gibi” (Dayıoğlu 2007,164) yaşadığı bu yerden kurtulmak istediğini, “yurdunu özlediğini” avazı çıktığı kadar haykırır. Roman, Atıl’ın özlem dolu haykırışı ile son bulur.
Gülten Dayıoğlu’nun Yurdumu … 467
Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 3/7 Fall 2008
3.2. Düşlerden gerçeğe “ Đçini kemiren tedirginliği Almanya düşleriyle çabucak savuşturuyordu… düş görür gibiydi”. Atıl’ın gözünde Almanya; “her şeyin iyisi, güzeli, yenisi” (Kocadoru 2001, s, 47), içi oyuncaklarla, yiyecek ve giyeceklerle dolu kocaman dükkanlardır: “Atıl uçak ve tren yolculuğundan başka, Almanya’daki akıl almaz büyüklükteki yapılardan, köyü içine alacak denli kocaman dükkanlardan ve dükkanların içindeki oyuncaklardan, yiyeceklerden, giyeceklerden de söz edebiliyordu. Anlatırken, düş görür gibiydi. Gözlerini bir noktaya dikip kendinden geçiyor, sorulanları duymuyor, söylenenleri anlamıyordu o sırada. Tüm kaygıları silinip gidiyor, içi sevinç ve coşkuyla dolup taşıyordu ”. (s, 9) Düşler ülkesine gitme düşüncesi Atıl’ın aklını başından almıştır. Bu düşünce adeta her şeyin önüne geçmiştir. Köyünden, arkadaşlarından, kardeşi Ayşan’dan ve ninesinden ayrılma düşüncesi bu sevincini gölgelese de “köyünü bile içine alabilecek, içi yiyecek, giyecek ve oyuncaklarla dolu düşler ülkesi” (s, 9) bir anda içini sevinç ve coşkuyla doldurmaya yeter de artar bile:
Düşler ülkesi Almanya’ya giderken yaşamındaki ilkleri yaşamaya başlar. Đlk kez “koca bir demir kuş” dediği uçağı görür, uçakla yolculuk yapar. Almanya düşü gibi o da son derece büyüleyicidir
ş
gözlemeye.....Al görmüş çaylak gibi alçaldı. Gök gürültüsüne benzer sesler salarak üstümüze doğru geliyordu. Demir kanatlarıyla camı çerçeveyi indirip içeriye girecek sandım. Korkudan gözlerimi yumup ellerimle kulaklarımı tıkadım. Öldük ölüyoruz diye bildiğim tüm duaları okumaya başladım. Bir de baktım ki demir kuş yere konmuş”. (s, 39) Yüklə 235,61 Kb. Dostları ilə paylaş:
|