Həbsxana – cəmiyyətin daha çox
Yüklə 2,49 Kb. Pdf görüntüsü
|
112 bala kövrəldilər, hal-əhval tutduqdan sonra anası xeyli yemək, bir az pul verib, sağollaşıb getdi. Anası gedən kimi görüş otağındakı zabit və nəzarətçilər gə- tirilən ərzağı yoxlama adı ilə “şmon” elədilər. Hərə dişinə keçəndən özünə götürdü. Puldan isə əməliy- yatçı “payını” götürüb qalanını qaytardı. Görüşdən qayıdan Ağarəhimi barakda səhər- kindən də xeyli artıq hörmətlə qarşıladılar. Obşakın – məhkumların öz aralarında seçdikləri başçının ya- xın adamı olan yerlisi onu aparıb “şefinə” təqdim edib, “öz uşağımız” kimi xeyli təriflədi. Sonra, həmin yerlisi briqadada nə iş görəcəyini, hansı çarpayıda yatacağını da müəyyən etdi. Doğrudur, bütün bunlar elə-belə əmələ gəlmədi, anasının verdiyi pulların he- sabına oldu. “Pul əl çirkidir, təki can sağ olsun”, – Ağarəhim düşünürdü. Əgər anası bu gün özünü ye- tirməsəydi, kim bilir onu nə cür əzablar gözləyirdi?.. Anasının gətirdiyi yeməklərin ömrü üç gün çəkdi. Ancaq, bu üç gündə yanındakı yoldaşlarına, yerlilə- rinə qarşı etdiyi səxavəti, ürəyiaçıqlığına görə xeyli hörmət qazandı. Həmin hörmətin əsasında qalan cə- za dövrü də demək olar ki, pis keçmədi. Anası, qar- daşı bayramdan-bayrama da olsa gəlib dəyirdilər. Günlərin birində can çürüdən saatlar qurtardı. Anasının tapşırığı ilə rəisin hörmətini edib üç ay tez - iki il doqquz aydan sonra azad olunub evə buraxıldı. Evə qayıtdığı gün anasının sevinci yerə-göyə 113 sığmırdı. Tanış-bilişə Allah eşqinə şirni paylayırdı, oğlunu evdə görmək arzusuna çatdığı üçün hər sö- zündə Allaha şükr edirdi. Ağarəhim işləyib son üç il- də anasının çəkdiyi əziyyətləri qismən də olsa ödə- mək, onun qayğısını azaltmaq istədi. Çox götür-qoy etdikdən sonra yenə əvvəlki peşəsi – alverlə məşğul olmağı qərarlaşdırdı. Bu dəfə bazarda deyil, yol qı- rağında köşk düzəldib alver etməyə başladı. Bir neçə ay keçmədi, yenə alıcıların diqqətini özünə cəlb etdi. Işi pis getmirdi. Dörd-beş aya və- ziyyətini düzəltdi. Oğlunun işinin yaxşı getdiyini gö- rən ana tezliklə onun ailə qurmağını istəyirdi. Hər süfrəyə oturanda gələcək gəlinindən söhbət açır, oğ- lunu tələsdirirdi. Ağarəhim həbsdə olan zaman böyük qardaşı toy etmək imkansızlığından qız götürüb qaçmış, son- ra da yüngül yığıncaqla evlənməyi qeyd olunmuşdu. Əsl toy etmək arzusu anasının ürəyində qalmışdı. Odur ki, istəyirdi Ağarəhim çalışıb pul yığıb özünə əsl toy etsin, o da doyunca oynayıb ürəyindəki həs- rəti çıxartsın. Anasının söhbətlərindən sonra tanış-bi- lişdəki, qonum-qonşudakı qızlara göz qoymağa baş- ladı. Nədənsə, bəlkə qismətdən idi, qızların içində qonşu məhəllədəki Gülbəniz daha çox xoşuna gəlir- di. Gülbənizin də atası yox idi, rəhmətə getmişdi. Anası Narınc yaman çərənçi idi, deyirdilər ərini də 114 çərənçiliyi ilə bezdirib öldürmüşdü. Kasıblığa qatla- şıb yaşayırdılar. Gülbənizin iki böyük qardaşı neçə illər idi baş alıb Rusiyaya getmiş, qayıtmamışdılar. Kiçik qardaşı da məktəbi qurtaran kimi qardaşlarının yanına getmək istəyirdi. Gülbəniz evin tək, zəhmət- keş qızı idi. Evlərinin bütün səliqə-səhmanına o ba- xırdı. Sadə idi, anası çərənçi olsa da, qızın üstün cə- hətləri az deyildi. “Anasını neynirəm, mənə qızı la- zımdı”, – Ağarəhim ürəyində özünə təskinlik verirdi. Bir gün imkan tapıb ürəyini Gülbənizə açdı. “Hə” cavabı üçün üç ay arxasınca düşüb iztirab çək- məli oldu. Qızın razılığını alandan sonra, çoxdan eşitmək istədiyi sözü anasına çatdırdı. Anası sevin- mədisə də, oğluna görə Gülbənizi evində gəlin gör- məyə etiraz etmədi. Həmin ilin payızında Ağarəhim qohum-qardaşla köməkləşib özünə toy çaldırdı, Gül- bənizlə evləndi. Anası şadlığından toyda istədiyi qə- dər oynadı, Allahdan ona belə günləri çox görmə- məyi yalvardı. Daha üç ay keçdi. Ömrünün ən xoşbəxt günlə- rini yaşayırdı. Getdikcə imkanlaşırdı. Istəyirdi köşkü satıb bazara qayıtsın, orada dükan açıb daha çox qa- zanc əldə etsin. Amma,bilirdi ki, qayıdarsa Topal ye- nə ona istədiyi kimi dolanmağa imkan verməyəcək- di. Eşitmişdi ki, Topal indi bazarda əsl şeflik edir. Böyük vəzifəli adamlarla qohum olmuışdu, əli “lap yuxarılara” çatırdı... 115 Həbsdən qayıdandan bazara ayaq basmamışdı. İllərdən bəri qəlbində Topala qarşı böyük kin yaran- mışdı. Hələ o vaxt, polis şöbəsində cibində narkotik maddə aşkarlanarkən ürəyinə dammışdı ki, bu olsa- olsa Topalın sifarişiylə polislər tərəfindən qurulmuş- du. Başqa heç kimin Ağarəhimə pisliyi dəyməzdi. Zonda azadlıq üçün ürəyi darıxdığı günlərdə ona edilən pisliyin əvəzini çıxmağa and içmişdi. Cəzasını çəkib gələndən sonra da əvvəlki fikrində qalırdı və gümanının doğruluğuna şübhəsi yox idi. Odur ki, bazara qayıtmamışdan əvvəl hər hansı bir yolla To- pala zərər yetirməyi, onu bazarda hörmətdən sal- mağı qarşısına məqsəd qoymuşdu. Bir səhər yolunu bazardan saldı. Ötən dörd il- də Topalın dükanı tanınmaz dərəcədə dəyişmiş, xey- li genişlənmiş, böyümüşdü. Dükanına bitişik bufet, çayxana da açmışdı. Dükanın arxasında Topala və onun adamlarına məxsus bir neçə müxtəlif markalı xarici maşınlar dayanmışdı. Ağarəhim dükana girdi. Alıcı gözüylə satış üçün vitrində düzülmüş mallara tamaşa etməyə baş- ladı. Topal dükanın o başında özü üçün xudmani ra- hatlıq düzəldib, çay içə-içə qarşısındakı balaca tele- vizora baxırdı, arabir də alıcılara, alver edən üç ya- raşıqlı satıcı qıza göz qoyurdu. Topalın əynindəki işıldayan parçadan tikilmiş kostyumundan, hərəkət- lərindən, özünü aparmasından ağırlıq yağırdı. Başın- Yüklə 2,49 Kb. Dostları ilə paylaş:
|