430
Ģeirlərdə Sayat Nova aĢıq poeziyası atributlarından in cəliklə istifadə etmək
bacarığını nümay iĢ etdirmiĢdir.
XVIII əsr Azərbaycan ədəbiyyatı milli mədəniyyətin təkamü lündə mühü m
mərhələ olmuĢdur. Folklor ünsürlərinin, poeziyanın xalq üslubu və növlərinin, xalq
dili xüsusiyyətlərinin ya zılı ədəbiyyata keç məsi, canlı insan hisslərinin, konkret
Ģəxs və hadisələrin, gerçəkliyin realist inikasının təsvirinə mey il XVIII əsrin ədəbi
prosesi üçün səciyyəvi olan mühü m məqamlard ır. Bu dövrün uğurları Azərbaycan
ədəbiyyatının keyfıyyətcə yeni inkiĢaf mərhələsi üçün zəmin yaratdı.
Epiqrafik abidələr. XVIII əsr epiqrafık abidələrinə, əvvəlki dövrlərdə
olduğu kimi, memarlıq abidələri, məzar daĢları, saxsı, metal, taxta və s. bərk
materia ldan düzəldilmiĢ mə iĢət əĢyaları ü zərində rast gəlmə k olur. Hə min kitabələr
ölkəmizin ərazisində qalmıĢ mü xtəlif formalı sənduqə, baĢdaĢı, sinədaĢı, qoç və at
heykəlli məzar daĢları, məscid, karvansara, hamam, ovdan, mədrəsə, qala hasarları
və s. istehkam və ictimai binalar ü zərində qoyulmuĢ löv-hələrə həkk olun muĢdur.
XVIII əsr kitabələrin i mətnlə rinə görə beĢ yerə bölmə k ola r:
1.
ĠnĢaat xarakterli - yəni b inanın tikinti tarixindən bəhs edən kitabələr. Bu
kitabələrdə bəzən binanı tikd irən Ģəxsin, tikən me marın, inĢaatçı ustanın, kitabəni
yazan xəttat-nəqqaĢ-həkkakın, dövrün hökmdarının, əyanların, vəzifə sahiblərin in
adları qeyd olunurdu.
2.
Sənədlərin lapidar nüsxələri. Buraya dövlət sənədləri, hökm, fərman;
ictima i sənədlər - vəqfnamə, mürac iətna mə, dövrün mü xtəlif ictima i-iqtisadi, siyasi
vəziyyəti haqqında xəbər verən məlu matlar daxildir. Belə kitabələrin mətni
nisbətən geniĢdir, lakin sayı ço x azdır.
3.
Ep itafıyalar məzar daĢlarma həkk olun muĢ yazılardır. Epitafiyalarda dəfn
olunan Ģəxsin adını, ölü m tarixi və ictimai vəziyyəti haqqında qısa məlu mat verilir.
4.
Din i mətnlər. Bütün kitabələrdə d ini mətnlərə geniĢ yer veri lir. Tarixi
abidənin təyinatına uyğun Quran ayələri və hədislər seçilir. Dəfn olunanların
ictima i mənsubiyyətinə, Ģəxsi ləyaqətinə, mənsub olduqları təriqətə, fəlsəfi
dünyabaxıĢlarına uyğun dini mətnlər - ayə, hədis və dualar yazılmıĢdır.
5.
Mənzum parçalar: qəmgin mərsiyələr, bayatılar, hikmətli beyt və rübailər,
adətən, məzar daĢlarına yazılmıĢdır. Lakin XVII-XX əsrin əvvəllərinə aid inĢaat
kitabələrin in də mənzu m tərtib olunması hallarına təsadüf edilir. Ordubadın, Bakı
cümə məcidləri yanındakı mədrəsələrin, Dərbənddəki Fərru xiyyə mədrəsəsinin,
ġah Abbas məscidinin, Dərbənd Cü mə məscidin in, Bakı Cü mə məscidinin,
Suraxanıda h ind atəĢgədəsinin kitabələrini buna misal göstərmək olar.
Fərru xiyyə mədrəsəsi üzərində onun bütün orta əsr boyu fəaliyyət
göstərməsini sübut edən bir neçə mən zu m kitabə yazılmıĢ dır. Burada Quba xanı
431
ġey xəli xan ın vaxtında mədrəsə binaları ikidəfə 1220(1805)-ci ildə, h.
1204(1789/90)-cı illərdə tə mir edilməsi göstərilir. Kitabələ r nəstəliq xətti ilə fars
dilində yazılmıĢdır.
XVIII əsr kitabələri Azərbaycanda elmin, maarifın, tədrisin inkiĢaf etməsini,
bədii daĢyonma sənəti, memarlıq məktəblərinin fəaliyyət göstərməsini sübut edən
bir sıra a lim, müdərris, me mar, inĢaatçı usta, nəqqaĢ və xəttatların adlarını e lm
aləminə bəxĢ etmiĢdir.
Elm-mədəniyyət mə rkəzlərindən sayılan Qa x rayonunun Ənbərçay
camesində elmi-pedaqoji fəa liyyəti ilə Ģöhrət tapmıĢ alim Seyid Məhə mmədin (vəf.
1127/1715) məzarı bu gün belə xalq tərəfindən böyük ehtiramla ziyarət
olunmaqdadır. Seyid Məhəmmədin övladlarından Molla Yusif, Molla Fətə li, Molla
Nəsir, Molla Məhəmməd kimi alimlər bu ənənəni əsrimizin əvvəllərinə kimi davam
etdirmiĢlər. Qax rayonunun Ləkit camesində 300 ilə qədər fəaliyyət göstərmiĢ alim
Ramazan Əfəndi və onun övladların ın - alim Hacı Yaqub Əfəndi, alim Hacı
Hüseyn Əfəndi, alim Ramazan Əfəndi, alim Qazi Məhəmməd Əfəndi, Molla
Sultan, Hacı Ra ma zanın adla rı ca menin baĢ fas adına hörülmüĢ baĢdaĢılarına
yazılmıĢdır.
Zaqatala rayonunun Əliabadın camesində alim-müdərris Hacı Rzabala
Əfəndi, Ear camesində alim-müdənis Məhəmməd Əfəndi və elmi-pedaqoji
fəaliyyəti bu kimi camelərlə, mədrəsələrlə bağlı olan alim-müdənislərin adına bir
sıra kitabələrdə rast gəlmək mü mkündür. Belə alim-müdənislər camelərin nəzdində
mədrəsə binası tikd irir, orada yaĢayır və bütün həyatını elmə, tədrisə həsr edir,
vəfatından sonra camelərin yanında dəfn olunurdular. Məzarların ın sonradan
ziyarətgaha çevrilməsi, xalq kütlələri tərəfındən müqəddəslər kimi yad edilməsi
onların e lmi-pedaqoji fəa liyyətinə verilə k q iy mətdir.
I ġah Abbas dövründə Ordubadında tikilmiĢ ca me və mədrəsə, Bakıda və
digər Ģəhərlərdə mövcud olan came, mədrəsə, məktəb-məscid binaları üzərində
qalmıĢ kitabələr həmin elm, maarif-tədris mərkəzlərinin XVIII əsrdə və daha
sonralar fəaliyyətdə olduğunu sübut etməkdədir. Ordubadın mədrəsəsinin giriĢ
hissəsində - baĢtağda mavi Ģirli yerlikdə sarı rənglə nəstəliq xətti ilə fars ca yazılmıĢ
böyük bir kitabə qoyulmuĢdur. Kitabə bəzi yerlərdən tökülmüĢdür. Qalan
hissələrdən məlu m o lur ki, Ordubadda mədəniyyət, maarif və təhsilin inkiĢafı
məqsədilə "Ģah dövlətinin yüksək məqamlı kö məkçisi, rəhbərliyin dühası məclis-
nəvis (kargüzar) Məhəmməd Ġbrahim" mədrəsə binasını 1126/1714-cü ildə bərpa
etmiĢdir. Kitabədə katib Məhəmməd Ġsmayıl Əbd ən-Nəsirin, sərkar Hacı Saleh və Hacı
Məhəmməd b. abid Dəvatdarın da adları qeyd olunmuĢdur.