www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj
215
215
215
tut ağacının yanında dayanıb qaşqabaqlarını sallatmış
kişiləri görür, sonra da yerdəki toyuq leşinə nəzər salır
və deyəsən, məsələnin nə yerdə olduğunu anlayır.
Başını yellədib əlindəki dolu zənbilləri qapısının ağzına
qoyub köksünü ötürür.
– Mən sizə dedim ki, belə düşüy iş tutmayın.
Ağbirçək arvaddı, tayınızdı belə zarafat edirsiniz? İndi
nə deyəcəksiz ona? Deyəcəksiz ki, özbaşına öldü toyuq?
Allah bilir, beyninə nə qara-qura fikirlər gələcək.
– Hə də, ağıllının birini yola saldıq, o biri başladı.
Əcəb girinc qalmışıq bu arvad tayfasının əlində. – Əmim
dodağaltı mızıldanıb üzünə süni bir təbəssüm
yapışdıraraq Mirsəftərin arvadına deyir. – Sənniy bir şey
yoxdu, ay Kəlbətin bacı, sən keç içəri, yorğunnuğuvu al,
sonra da o rayonuvuzdakı kimi əntiqə bidənə çay dəmlə
bizimçün. Ordan gətirdiyün otdardan da atginən içinə.
Qoy iyi çıxsun. Arvad gələndə nə diməy lazımdısa, onu
biz fikirləşib taparıq.
Güləbətin təzədən zənbilləri götürüb içəri daxil
olur və otaqdan onun bir o qədər də güclü olmayan səsi
eşidilir.
-Heç yaxşı iş tutmamısınız. İndi arvad elə biləcək
ki, biz nəsə yedizdirmişik toyuğa, onunçün ölüb. Üç
gündür gəlmişik, indidən düşmən olacaq bizimlə.
– «Onsuz da zəndeyi-zəhləsi gedir sizdən.
Bunnan o yanası yoxdu ki?» –Bunu əmim demir, eləcə
ürəyindən keçirir və nəsə bəhanə fikirləşib tapmağa
cəhd edir, həm də bu bəhanə elə əsaslı bir şey olmalıdır
ki, arvad ona inansın, toyuğun öz əcəli ilə dünyadan
köçməyinə zərrə qədər də şəkk-şübhəsi qalmasın<
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj
216
216
– Ay köpək uşaqları, oynamağa yer qəhətdi?
Süzə min dəfə dimişəm ki, ayaqqabıynan dama
çıxmıyın, qırı çartdadırsız.
Dalanın başından babamın səsi gəlir, deyəsən,
yenə də qonşu uşaqları bizim evin damına dırmaşıblar.
Babamın da ən zəhləsi getdiyi şey idi bu. İki-üç dənə
cüvəllağının ucbatından hər qış damırdı evlər, itin
zülmünü çəkirdik.
– ...atovuzu dalıvıza sərəciyəm, dayanun<
Həyətimizdəkilərin hamısı diksinir. Deməli,
babamla nənəm qonaq getdikləri yerdən artıq
qayıdırlar. Hesabla axşam gəlməliydilər, amma hər
nədisə bu saat həyətə girəcəkdilər, arvad sevimli çil
toyuğunun, öz diliylə desək, yıxılan evin dirəyi olan,
gündə yumruq boyda bir cüt yumurta qoyan əziz-
xələfinin cəsədini görəcəkdi və <
Bundan sonra nə olacağını həyətdəkilər yalnız öz
təxəyyüllərinin
gücünə
uyğun
təsəvvür
etməyə
çalışırlar.
Bir işi tutanda məlum məsələdir ki, adam onun
axır nəticəsini çox dumanlı şəkildə görür. Atam də bir-
bir toyuqların axırına çıxmağı qərarlaşdıranda arvada
nə cavab verəcəklərini fikirləşməmişdi və yalnız indi,
son anda hiss edir ki, ağlına heç bir şey gəlmir, onunçün
də canını yüngülvari bir narahatçılıq bürüyür, arvadın
toqquşan qaşlarının arasından çıxacaq qığılcımlar elə bil
zaman pərdəsini yararaq indidən atamın bədəninə
səpələnib bədənini yandırır və atamdan çıxıb ətrafa
yayılan bu
narahatçılıq dalğaları həyətdəkilərin
hamısına sirayət edir.
www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
İlqar Fəhmi Qədim miniatür və xəttatlıq sənəti. Bakı tarixindən kollaj
217
217
217
Mirsəftəri həyəcandan qaşınma tutur, hətta
üzündə yüngül nəmişlik də hiss edir, elə fikirləşir ki,
arvad toyuğun cəsədini görən kimi onun, bəli, öz
oğlanlarının yox, məhz onun üzünə bir parça tüpürəcək,
hələ bəlkə ağır söz də deyəcək.
Babamın səsini eşidən bibim yuxarıdakı otağının
pəncərəsindən başını çıxarıb nigarançılıqla həyətə
boylanır, çil toyuğun hələ də ortalıqda qaldığını görüb
xov içində dodaqlarını sıxır, qorxudan pəncərəni
bağlayıb pərdəni çəkir, amma sonra maraq ona güc
gəlir, pərdəni azca aralayıb bir gözüylə həyət qapısına
zillənir, elə bil bu saat oradan əjdaha gələcəyini gözləyir.
Mirsəftərin evdə əsəbiliklə vurnuxan arvadı isə
bazardan təzə alıb gətirdiyi almalardan birini tələsik
yuyub ağlayan qızının ağzına basır ki, çığırtısı kəsilsin,
yoxsa uşağın cır səsi arvadı lap əsəbləşdirər, özündən
çıxarar.
Hətta
həyətin
ortasındakı
tut
ağacı
da
narahatlıqdan
az
qala
büzüşür,
yarpaqlarının
yüngülvari xışıltısında gərginlik notları hiss olunur.
Bircə kiçik əmimin dünya-aləm vecinə deyil.
Eləcə damağındakı «Kazbek»in kötüyünü çeynəyərək
başmağın burnundan çıxan barmaqlarıyla toyuğun
lələklərinin arasını eşəliyir, elə bil qızıl axtarır orda.
Bəlkə də nəyəsə arxayındır, lakin bu arxayınçılığın
səbəbini, deyəsən, heç özü də yaxşı anlamır.
Bütün
həyət
tufanqabağı
sakitliyin
son
saniyələrini yaşayır. Addım səsləri ağır-ağır yaxınlaşır,
tuk, tuk, tuk< Danq... budur həyət qapısından iki
addım solda olan kanalizasiya lyukunun altı azca
Dostları ilə paylaş: |