33
Ş ÜCAƏT HƏDƏFİ
İ mam Əli (ə leyhissalam) öz ordusu ilə Fə ratın su yolunu düş mə n ə lində n alıb onu dost və düş mə nin istifadə si üçün azad
etdikdə n sonra bir müddə t müharibə ni dayandırdı.
Bu dayanış ordu arasında bir zə mzə mə ni yaranmasına sə bə b oldu ki, niyə Əli (ə leyhissalam) vuruş ə mri vermir?
Bu sualın cavabını İ mamdan soruş duqda Hə zrə t belə cavab verdi:
Bu barə də ə sgə rlə rin öz sözü nə dir?
Ərz olundu: Bə zilə ri Əli (ə leyhissalam) ölüm qorxusundan cihad ə mri vermir, bə zilə ri isə İ mamın Ş am ordusu ilə
müharibə də (ş übhə si) var deyə söylə yirlə r. Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) buyurdu: Burada nə qorxu var, nə də ş ə kk-ş übhə .
Sonra mə tlə bin daha da aydınlaş ması üçün dedi:
Müharibə hə də f üçün körpü olmalıdır, nə inki hə də f müharibə yə qurban verilsin. Daha sonra bu xütbə ni buyurdu:
And olsun Allaha mə nim ölümə sarı getmə yimdə n, yaxud ölümün mə nə tə rə f gə lmə sində n zə rrə cə qorxum yoxdur. Amma
Ş amlılarla müharibə etmə yimdə ş ə kk-ş übhə olduğ una gə ldikdə isə and olsun Allaha ki, ə gə r hə r gün müharibə ni tə xirə
salıramsa arzum budur ki, bir qrup camaat hidayə t olunsun. Bə lkə , zülmə tlə r içində mə nim nurumu görüb inhiraflıqdan nicat tapsınlar. Bu
mə nim üçün müharibə də n ya onların öldürülmə sində n daha yaxş ıdır. Burada Əli (ə leyhissalam)-ın ş ücaə t yüksə kliyində öz
hə də fini xalqın necə hidayə t olmasında bə yan etdiyini və ş ücaə tlə yanaş ı özünün sə br və dözümünü müş ahidə edirik. Belə ki,
bu barə də Hə zrə tin özü belə buyurur: Xeybə r müharibə sində Rə sulullah sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m mə nə
buyurdu:
“Əgə r Allah sə nin vasitə nlə bir nə fə ri hidayə t edə rsə , sə nin üçün günə ş in bir ş eyə saçmasından daha yaxş ıdır.”
Digə r rə vayə tdə gə libdir ki, Siffeyn müharibə si cə bhə sində İ mam Əli (ə leyhissalam) zireh geymə də n meydana atıldıqda
oğ lu İ mam Hə sə n (ə leyhissalam) atasına ə rz etdi: Bu cür ehtiyatsızlıq müharibə qanunlarının ə leyhinə dir.
İ mam buyurdu:
“Oğ lum, atanın qorxusu yoxdur ki, özü ölümə varid olsun, ya ölüm gə lib onu tapsın.” Yenə də Əli (ə leyhissalam) Peyğ ə mbə r
sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə min və fatından və xilafə t söhbə ti ortaya atıldıqdan sonra buyumuş du:
Əgə r söz danış sam (və haqqımı tə lə b etsə m) deyə rlə r rə yasə t hə risidir. Yox, ə gə r sussam, ölümdə n qorxur
deyə cə klə r. And olsun Allaha Əbu Talib oğ lunun ölümə olan hə və si süd ə mə r uş ağ ın ana döş ünə olan istə yində n daha
artıqdır.
34
İ Yİ RMİ ALTINCI HEKAYƏT
NÜMUNƏVİ PEYĞƏMBƏR SƏHABƏSİ
Bə srə ş ə hə ri Hə zrə t Əli (ə leyhissalam)-ın xilafə ti altında olan İ slami ölkə lə rin hə ssas vilayə tlə rində n biri hesab
olunurdu. Belə ki, strateji baxımdan müxtə lif ş ə hə rlə rin mə rkə zlə olan qarş ılıqlı ə laqə korpusu hesab olunurdu. Öz ə dalə t
sə rhə dlə rinin geniş lə ndirilmə sinə çalış an Müaviyə bu də fə Abdullah ibni Hüzə rmi bir də stə adamla Bə srə ni iş ğ al
etmə yə yolladı. O vaxt Ziyad ibni Übeydə Əli (ə leyhissalam)-ın Bə srə də ki valisi gə lib özünün cürbə -cür fırıldaqları ilə adamları
aldatdı.
Yavaş -yavaş iş i o yerə çatdırdı ki, Bə srə camaatınnın çoxu onunla beyə t edib Müaviyə nin havadarı oldular.
Ə”yun ibni Sə biy”ə adlı bir ş ə xs öz arzusu ilə İ mam Əli (ə leyhissalam)-dan Bə srə yə getmə sinə və orada olan ibni
Hüzrə minin qoş ununu darmadağ ın etmə sinə icazə istə di.
Hə zrə t ona icazə verdikdə n sonra Ə”yun Bə srə yə gə ldi, lakin müxalif qüvvə lə r onu güdə rə k bir gecə onu yatmış yerdə öz
yatağ ındanca öldürdülə r.
Ziyad mə ktub vasitə silə Əli (ə leyhissalam)-a mə lumat verib ondan ibni Hozə rmi nin ş ə rrinin qarş ısını almaq üçün Cariyə t ibni
Qudamə ni Bə srə yə göndə rmə sini xahiş etdi. Cariyə ş ücaə tli qorxmaz bir ş ə xs idi, elə cə də camaat içində böyük nüfuz sahibi
idi. İ mam Əli (ə leyhissalam) öz ordusunun sə fə rbə rliyi ilə ə laqə dar aş ağ ıdakı mə zmunda bir çıxış etdi ki, hə min çıxış ın
xülasə si budur:
Biz Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m hüzurunda elə ixlasla fə dakarlıq göstə rirdik ki, hə tta bu yolda öz ata,
övlad, qardaş və ə milə rimizi belə qurban vermə yə hazır idik. Günbə gün də Rə sulullah sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə min
bə rabə rində iman və itaə tsizlik artmaqda idi. Hə r də qiqə bu yolda daha da sabit qə də m olurduq, bə zə n biz düş mə nə , bə zə n
də düş mə n bizə qalib gə lirdi.
“Allah bizim ixlas və düzlüyümüzü gördükdə zillə ti düş mə nlə rimizə nazil edib bizi qalib etdi. Belə ki, ölkə lə rdə İ slam
geniş lə nib möhkə mlə ndi.”
İ mam Əli (ə leyhissalam) bu sözü ilə Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m ə shabının fə dakarlığ ını nümunə
və ülgü kimi tanıtdı. Çıxış ının sonunda isə laqeyd və süst olanları qə flə t yuxusundan oyatmaq üçün belə buyurdu: “And olsun öz canıma,
ə
gə r biz düş mə nlə vuruş maqda sizin tə ki olsaydıq nə din ə sası möhkə mlə nə r, nə də din ağ acından bir budaq göyə rə rdi.”
İ Yİ RMİ YEDDİ NCİ HEKAYƏT
35
GƏLƏCƏKDƏN XƏBƏR VƏ İ FŞ A
İ mam Əli (ə leyhissalam) xalqın diqqə tini doğ ru rə hbə rliyə cə lb edib fasid rə hbə rlə rdə n uzaqlaş dırmaq üçün bə zi vaxtlar
gə lə cə kdə n belə xə bə r verirdi. Bir gün belə xə bə rlə rin birində buyurdu:
Bilin ki, mə ndə n sonra tezliklə açıq boğ az və yekə qarın bir kə s sizə rə hbə r olacaqdır ki, ə linə hə r nə düş ə rsə
hə risliklə udacaq və tapılmayanların dalınca adam saldırıb onları öldürə cə kdir.
Baxmayaraq ki, sizdə bu qüdrə t və himmə tin mümkün olmasını bilirə m.
Sonra buyurdu: Agah olun ki, tezliklə bu ş ə xs sizi mə nə qarş ı bizar və ə leyhimə pis danış mağ a vadar edə cə kdir. Pisliyimə
danış mağ ı mə cburi surə tdə sizlə rə vadar etdikdə sizə icazə verirə m. Çünki mə hz bu pisliyimə daş ış ıqlar mə nim
mə qamımın daha yüksə liş inə və də rə cə lə rimin daha da artmasına sə bə b olar. Sizlə rə isə onun ölüm caynağ ından nicat verə r.
Ancaq bizarlığ a gə ldikdə isə heç vaxt mə ndə n bizarlıq axtarmayın, çünki mə n tövhid fitrə ti ilə doğ ulmuş , iman və mühacirə tdə
isə hamıdan irə lidə getmiş ə m.
Amma bu açıq boğ az və yekə qarın kimdir deyə sual etsə niz çox nə zə rə çarpır ki, “Müaviyə olsun.”
Ona görə ki, bu saydığ ım niş anə lə rin, ə n çoxu onda görünübdür. Belə ki, “Nə hcül-bə lağ ə ”nin ə ksə r ş ə rhçilə ri də bu
fikirdə dirlə r. Əgə r Ziyad ibni Əbih, Hə ccac ibni Yusif, Müğ ə yrə t ibni Ş öbə və s.. kimi adamlar da Müaviyə tə ki rə ftar
etsə ydilə r Müaviyə nin dalınca getmə k idi. Bilin ki, bid”ə tin ə sasını qoyan elə Müaviyə özü olubdur. Rə vayə tə gə ldikdə isə
Müaviyə nə qə də r yesə ydi yenə yorulmurdu. O deyirdi:
“Xörə k gə tirin, doymadım.” Bu barə də İ bni Əbil Hə did yazır. Bir çox rə vayə tlə rdə belə gə lib ki:
Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m Müaviyə nin yanına adam göndə rib onu çağ ırdıqda dedilə r ki, Müaviyə
yemə klə mə ş ğ uldur. İ kinci də fə də hə min cavabı verdikdə Hə zrə t onu belə nifrin etdi:
“İ lahi, onun qarnını heç doyurma.” Cahizdə n nə ql olub ki, bə ni Ümə yyə də n bir çoxları Müaviyə yə dedilə r: “Sə n öz arzuna
çatdın, indi bə sdir, daha Əli (ə leyhissalam)-ı söyüb pisliyinə danış maqdan ə l çə k, Müaviyə isə onların cavabında belə dedi:
“And olsun Allaha, yox, heç vaxt! Gə rə kdir ki, uş aqlar bu xasiyyə tlə tə rbiyə tapıb yaş lılar da bu xasiyyə tlə qocalsınlar.”
Bu xə bə r Əli (ə leyhissalam)-ın qeybi xə bə rlə rində n biri idi. Bu cür xə bə rlə rdə n çox olubdur.
Müaviyə nin Hücr ibni Ədi və yaxın adamları ilə olan macə rası və oğ lu Yezid (ibni Ziyadın) oğ lunun nümayə ndə si Meysə m
Tə mmar və Hə ccac ibni Sə qə finin Qə nbə rə , Kumeyl və Sə id ibni Cubə yr və s... ə hvalatı idi.
İ Yİ RMİ SƏKKİ Zİ NCİ HEKAYƏT
Dostları ilə paylaş: |