113
Əli (ə leyhissalam) buyurur: “Hə rgah bu qılıncı elə bir imanlıı adamın burnuna vursam ki, sə ni gözündə düş mə n etsin, düş mə n
olmayacaq və ə gə r tamam dünyanı münafiqin boğ azına töksə m belə sə nin sə sinə yenə də sə s vermə yə cə klə r çünki,
Peyğ ə mbə r buyurmuş du:
“Ey Əli! Mömin sə ninlə düş mə nçilik etmə z, münafiq isə sə ni sevmə z. Bu bir ə sas və meyardır ki, mömin ilə münafiqi onun
ə
sasında tanımaq olar.”
110-ƏLİ (ƏLEYHİ SSALAM) İ BADƏT MEHRABINDA VƏ GECƏ YARI NALƏSİ
Kufə yə sahib olandan sonra Müaviyə nin ə n iyrə nc hiylə lə rində n biri bu idi Əli (ə leyhissalam)-ın ə shabını Ş ama doğ ru cə lb
edirdi. Sonra ümumi yığ ıncaqlarda onları mə cbur edirdi ki, Əli (ə leyhissalam)-dan söz danış sınlar bə lkə onların dilində n Əli
(ə leyhissalam)-a aid bir eyb deyilmiş olsun ki, bu da Müaviyə nin siyasə tini tə sdiq etsin.
Belə yığ ıncaqların birində danış dırılan adamlardan biri Zirar ibni Zümrə idi. O, Əli (ə leyhissalam)-ın xüsusi və mə rifə tli yoldaş -
larından hesab olunurdu. Əli (ə leyhis-salam)-ın ş ə hadə tində n sonra Müaviyə onu (ya tə hdid yolu ilə ya da tamahlandırmaq yolu). Ş ama
cə lb etdi. Ümumi mə clislə rdə n birində üzünü ona tutub dedi: Ey Zirar! Əli (ə leyhissalam)-ın ali xüsusiyyə tlə rində n danış !
Zirar: Mə ni bu iş ə qoş ma.
Müaviyə : Mütlə q gə rə k Əli (ə leyhissalam)-ın və sflə rində n deyə sə n!
Zirar: İ ndi ki mə cbur edirsə n, naçaram Əli (ə leyhissalam)-ın bir sıra sifə tlə rinə iş arə edim:
1-Əli dindarlara ehtiram edirdi və onun adamlara hörmə t meyarı din və imana ə saslanırdı.
2-Kasıblara və yoxsullara özünü daha yaxın hesab edir, varlıların sə rvə tinin onun yanında hörmə ti yox idi və ona etina etmə zdi.
3-Güclü, zor sahibi və qüdrə tli ş ə xs o Hə zrə tə nüfuz etmə yə qadir deyildi.
4-O, gücsüzlə rin ümidini ə dalə t və özlə rinin haqlı hüququndan kə smirdi. Elə cə də onların haqqını hüquq qarə tçilə rində n alırdı.
Hə tta onlar güclü və quldur olsalar da!
Zirarın sözü buraya yetiş dikdə dedi: Ş ə hadə t verirə m ki, bir gecə yarıdan keçmiş idi. Qaranlıq və zülmə t pə rdə lə ri dünyaya
yayılmış dı. O mehrabda durub saqqallarını tutmuş du və ilan vurmuş adam kimi qıvrılır ağ layır və deyirdi:
“Ey dünya, ey dünya! Mə ndə n uzaqlaş ! Özünü mə nə göstə rirsə n? Yoxsa mə ni ş övqə gə tirmə k istə yirsə n?!” Hə lə sə nin
mə nə nüfuz edə bilə cə yin zaman gə lib çatmamış dır. Heyhat,, (mə ndə n uzaqlaş ,) baş qasını aldat. Mə nim sə nə ehtiyacım yoxdur.
Mə n sə nə üç də fə talaq vermiş ə m. Daha geriyə dönüş yoxdur. Sə nin hə yatın qısa mövqeiyyə tin az, arzun alçaq və heçdir.
114
“Ah ömrün azlığ ından, yolun və sə fə rin (axirə t) uzunluğ undan və mə qsə din isə böyüklüyündə n!”
Burada idi ki, hiylə gə r Müaviyə ağ ladı və dedi: Allah Əbul Hə sə nə (Əli (ə leyhissalam)-a) rə hmə t elə sin. Bə li, o, elə idi,
ey Zirar! İ ndi de görüm, ondan ayrı sə nin qə min neçə dir?
Zirar dedi:
“Mə nim qə mim, balasının baş ı qucağ ında bə də nində n ayrılan ananın qə mi kimidir.”
-QƏZA VƏ QƏDƏR BARƏDƏ QOCANIN SUALINA CAVAB
Əsbə ğ ibni Nə bbatə deyir: Siffeyn müharibə sində n sonra İ mam Əli (ə leyhissalam) Kufə yə qayıtdı və bir ümumi mə clisdə
ə
ylə ş di ki, ə shabı da orada idilə r.
Birdə n bir qoca kiş i yaxın gə lib və o Hə zrə tin qabağ ında iki dizi üstündə ə ylə ş di. Hə zrə tlə hal-ə hval tutduqdan sonra sual
etdi: “Ya Əmirə l-Möminin! Bizim Siffeyn cə bhə sinə gedib qayıtmağ ımız mə gə r Allahın qə za və qə də ri ə sasında idi?”
İ mam cavabında buyurdu: “And olsun o Allaha ki, də nə ni yardı, dünyanı və canları yaratdı. Biz Allahın qə za və qə də ri olmadan nə
bir addım atmadıq, nə də mə nzil etmə dik.”
Qoca kiş i dedi: “Elə isə bu yolda çə kdiyim zə hmə ti Allahın hesabına qoyum və daha heç bir savabım olmayacaqdır?”
İ mam buyurdu: “Sakit ol! Allah bu sə fə rdə bizə böyük imkanat ə ta etmiş dir. İ stə r cə bhə yə getmə kdə , istə rsə də
qayıtmaqda və siz mə cbur deyilsiniz.”
Qoca kiş i dedi: “Axı bizi qə za və qə də r” hə rə kə tə gə tirdi?!”
İ mam buyurdu: Vay olsun sə nə , bə lkə sə n güman edirsə n ki, qə za və qə də r dedikdə mə qsə d icbari (hökm və hə r ş eyin
qə də rini, ölçüsünü müə yyə n edə n) qə za və qə də rdir? Əgə r belə olarsa, ilahi və ”də və ə zab, savab və cə za ə bə s olar.
Allah taala insana ixtiyar vermiş , onu müə yyə n ş eylə rdə n çə kindirmiş , müə yyə n iş lə rə ə mr etmiş ; ona asan və zifə lə r
vacib etmiş , heç vaxt çə tin və üzücü ə mə llə ri görmə yə və zifə li etmə miş dir. O, az ə mə l müqabilində çoxlu mükafat ə ta
etmiş dir. Heç vaxt bir kimsə icbar üzündə n Ona qarş ı üsyankarlıq etmə miş dir, hə mçinin, Ona itaə t də icbar üzündə n olmamış dır. O,
asimani kitabları ə bə s yerə nazil etmə miş dir.
Sonra hə zrə t “Sad” surə sinin 27-ci ayə sini tilavə t etdi:
“Bu ə qidə kafirlə rin gümanıdır, vay olsun kafirlə rə Cə hə nnə m oldundan!”
Qə za və qə də r Allahın ə mri və göstə riş i mə nasındadır.
Sonra bu ayə ni oxudu:
115
“Rə bbin fə rman verib ki, Ondan baş qa heç kə sə ibadə t etmə yə siniz.”
25
(Buna ə sasə n qə za və qə də r bə zə n hökm və
ə
mr mə nasındadır).
O, qoca kiş i mə tlə bi anladıqdan sonra sevincində n ayağ a qalxdı və İ mam Əli (ə leyhissalam)-ın mə dhinə ş erlə r oxuyub getdi.
112-YUXU YA GECƏNİ YUXUSUZ KEÇİ RMƏK
Gecə nin dörddə biri keçmiş di ki, Əmirə l-möminin Əli (ə leyhissalam) Kufə mə scidində n çıxdı və mə nzilinə tə rə f yollandı.
Kumeyl ibni Ziyad ki, Hə zrə tin müxlis və xüsusi ə shabından idi o Hə zrə tlə birgə hə rə kə t edirdi. Yolda bir kiş inin evinin yanına
çatdılar. Onun evində n Quran sə si eş itdilə r. O, gecə yarı yuxudan durmuş və Quran oxuyurdu. Bu ayə ni isə ürə yinə yatan sə s və
ürə k yanğ ısı ilə oxuyurdu:
“Mə gə r gecə yarı Allaha itaə t edib sə cdə və qiyamı yerinə yetirə n axirə tdə n qorxaraq Allahın rə hmə tinə ümidvar olanlar
günah və küfr içində yaş ayanlarla bə rabə rdirlə rmi?”
26
Kumeyl qə lbində bir ah çə kdi. Gecə yarı gecə ni yuxusuz keçirə n bir insanın dodaq-larından çıxan Quranın ürə yə yatan sə si onu
sevindirsə də bir ş ey demə di.
İ mam Kumeylə baxıb buyurdu: “Bu ş ə xsin ürə yə yatan sə si sə ni aldatmasın. Bu Quran oxuyan ş ə sx cə hə nnə m
ə
hlində ndir ki, tezliklə bu mə tlə bin sirrini sə nə xə bə r verə cə yə m.”
Kumeyl bu sözdə n tə ə ccüblə ndi. Bu hadisə də n bir müddə t keçdi. Belə ki, Nə hrə van xə vari-cinin ə hvalatı qabağ a gə ldi ki,
Əli (ə leyhis-salam)-ın ə leyhinə müharibə elan etdilə r və nə hrə van diyarından Əli (ə leyhissalam)-ın ordusu ilə xə varic ordusu
arasında qanlı müharibə baş verdi və bütün xə varic 9 nə fə r qaçqından baş qa bu müharibə də öldürüldülə r.
Kumeyl də cə bhə də Əli (ə leyhissalam)-ın silahdaş ı idi. Əli (ə leyhissalam) qılıncından qan axdığ ı halda üzünü Kumeylə tutub
buyurdu: “Mə nimlə gə l” Sonra hə r ikisi birlikdə kə silmiş baş lar və öldürülə nlə rin yanına gə ldilə r. Əli (ə leyhissalam) qılıncının
ucunu ölə nlə rin baş ına qoyurdu. Belə ki, qılıncının ucunu hə min kecə Quranı tilavə t edə nin də baş ına qoyub buyurdu: “Ey Kumeyl! Bu
hə mə n ş ə xsin baş ıdır ki, gecə yarı “ə mmə n huvə qanitun anaə l-lə yli...” ayə sini oxuyurdu və sə ni özünə cə zb etmiş di.”
Kumeyl İ mamı öpüb özünün cahilanə arzusundan istiğ far etdi. İ mam Əli (ə leyhis-salam) xə varicdə n bir kiş inin Sə ruriyyə
(Nə hrə vanın yaxınlığ ında sə rurə mə nsub) gecə namazını qılıb Quran tilavə t etdiyini eş itdikdə buyurdu:
25
“İ sra” surə si, .230-cu ayə
26
“Zumə r” surə si, 9
Dostları ilə paylaş: |