101
Şahab məhəllə məscidi
Şahab sözünün mənşəyi-“leysan yağmurunda göydən düşən adam”la əlaqələndirilir. XVIII əsrdə
İslam dini bərqərar olduqdan sonra güclü yağmurlar zamanı göydən düşmüş səma cisminin-meteoritin
(“Süddü nənə” adlanmışdır) tapılması nəticəsində yaranmışdır (bax: ”Süddü nənə” piri məqaləsinə).
Əvvəllər şəhərdə şöhrət tapmış Şahab məhəllə məscidindən yalnız təkcə uçuq divar və qarşısında şam
yandırmaq üçün qoyulmuş köşk qalmışdır. Məscid şəhərdəki Yusif Küseyir oğlu məqbərəsinin iki yüz
metr şimal-şərqindədir.
Məhəllənin yaşlı adamlarının dediklərdən aydın olur ki, Şahab məhəllə məscidinin həyət sahəsi
iki hektardan artıq olmuş, ətrafında Kəngərlilər nəslindən olanların bir neçə məzarları qalmışdır. Sonrakı
illərdə (1930-cu ildə) məscid binası söküldüyündən ətraf sahələrdə yaşayış evləri tikilmişdir (mərhumə
Dilarə Bəylər qızının söyləmələrindən).
Şahab məhəllə məscidinin şərq və qərb tərəfə açılan taxta qapıları olmuşdur.
Bina dörd künc
formada uzunluğu 30, eni isə 20 metrdir. Divarları içəridən gəclə suvanmış, eşikdən isə bişmiş kərpiclə
üzləmə aparılmışdır.
Məsciddə eyni vaxtda 80 nəfər ibadət edə bilərdi. Digər məhəllə məscidləri kimi bunun da tək
minarəsi olmuşdur.
Binanın hündürlüyü 6 metrdir. Məscidin mehrabla minbəri cənuba baxan divarda tikilmiş otağın
(zalın) ortasından qara rəngli pərdə-arakəsmə asılmışdır.
Şahab məhəllə məscidi şəhərdə Kələntərli məscidi kimi tanınıb. Səbəbi bu idi ki, qonşuluqda
yaşayan Məmmədkərim Kələntərli adlı xeyriyyəçi tərəfindən məscidə maddi himayədarlıq göstərilirdi.
Otuzuncu illərdə həmin məscidin axundu Mirzə Cabbar ağa (ona məşhədi Cabbar deyərdilər)
olmuşdur. Həmin illərdə Naxçıvan qarnizonunun sərhəd əsgərləri məscid binasını at
tövləsi etmiş,
sonradan isə sökərək kərpiclərini, qapı və pəncərələrini aparmışlar.
Bütün bunları görən məhəllə sakinlərini başına toplayan Məmmədkərim kişi hökümət işlərinə
qarışmış və NKVD tərəfindən həbs olunub Sibirə sürgün edilmişdir.
Daha sonra Məmmədkərim Kələntərlinin mülküni müsadirə etməklə evinin əşyalarını talan
etmişlər. Həmin mülkü Naxçıvan Səhiyyə Komissarlığının öhdəsinə verilmiş, burada uzun illər dəri-
zöhrəvi dispanseri ilə epidiamoloji stansiyası fəaliyyət göstərmişdir.
Son illərdə Naxçıvan şəhərindəki Şəhid İ. Məmmədov küçəsində abadılıq
işləri nəticədə
Naxçıvan xanının varislərindən olmuş Məmmədkərim Kələntərlinin (Kəngərlinin) iki mərtəbəli mülki
ilə bərabər məhəllə məscidinin xərabəlikləri sökülmüşdür.
Çox yaxşı olardı ki, dövrünün xeyirxah insanı olmuş xeyriyyəçi, mömün-ziyalı M. Kələntərlinin
yaşadığı evinin yerində gələcək nəsillərə xatirə kimi yazılı lövhə qoyulardı. . .
“Ey iman gətirənlər! Allah qarşısında sabitqədəm və ədalətli şahidlər olun. Hər hansı bir camaata
qarşı olan kininiz sizi ədalətsizliyə sövq etməsin. Ədalətli olun. Bu təqvaya daha yaxındır. Allahdan
qorxun. Allah etdiklərinizdən xəbərdardır!” (Quran, “Maidə” (5) s. a. 8.)
102
Əlixan məhəllə məscidi
Naxçıvan şəhərindəki Əlixan məhəlləsində əvvəllər fəaliyyət göstərmiş məscid binasından yalnız
cənub tərəfdəki xərabə divarı qalmışdır.
Maraqlıdır ki, ”salamat qalan” divarda 3x1,5 metr ölçüsündə iki mehrab yeri vardır.
Əvvəllər binanın uzunluğu 25, eni 15, divarlarının eni isə 1 metr ölçüsündə çiy kərpicdən
tikilmişdir.
Şimal tərəfdəki divarda iki tağlı taxta qapı, şərq divarda iki pəncərə ilə bir tağlı qapı, qərb
tərəfdəki divarda isə dörd pəncərələri olmuşdur.
Hündürlüyü 6,5 metr olan binanın üstü qarağac tirlərlə örtülmüş, divarlar saman-gillə
suvanmışdır. Məsciddə eyni vaxtda 60 nəfər namaz qıla bilərdi. Binanın (otağın) içərisindən qara pərdə
arakəsmə asılmışdır.
“Məscidin həyətində” Bazar çayı axmaqla çeşmə (kəhriz) quyusu olmuşdur. Binanın minarəsi
olmadığından müəəzzim taxta nərdivanla dama qalxıb əzan verərdi.
İkinci Dünya savaşı ərəfəsində və əllinci illərədək məsciddə məhəllənin dindarları namaz qılıb,
mərasimlər (təziyələr) keçirərdilər. Məscidin axundu Hacı (Molla) Talıb olmuşdur.
Məhəllənin yaşlı nümayəndəsi mərhum Mirzəyev Kamil Bəylər oğlu (1917-2003) dediklərinə
görə həmin məscid binasını məhəllənin xeyirxah insanı Əlixan Kəngərli tərəfindən tikdirilmişdir.
Mərhum Kərbəlayi Əlixan Kəngərlinin (1888-1935) iki mərtəbəli iqamətgahı indiki H.
Cavid məqbərəsi
ilə üz-üzə olmuşdur. Otuzuncu illərdə Kərbəlayi Əlixan kişi tutulmuş, 1918-20-ci illərdə erməni
Andranikə qarşı şəhər (məhəllə) könüllülərini silahlandırdığı üçün güllələnmişdir. Mərhumu Hacı
Məhəmmədtağı Sidqinin (1854-1903) Naxçıvan qəbrstanlığındakı məzarı yaxınlığında dəfn etmişlər.
1950-ci ildə ərazidəki “Nuhun qəbri” tarixi abidəsini buldozerlə sökəndə Kəngərli soyundan olan
məzar yerləri də uçurulmuşdur.
1918-21-ci illərdə erməni quldurbaşı Andranik Ozanyan silahlı dəstəsi ilə şəhəri mühasirədə
saxlayanda təslim olmaq üçün ultimatum yazıb göndəmişdir. Əlixan
məhəllə məscidi, həmin illərdə
naxçıvanlı vətənpərvərlərin düşmənə qarşı hərbi qərərgahına çevrilmişdir. Andranikin göndərdiyi
ultimatum kağızının arxasında Əlixan Kəngərlinin tövsiyəsi ilə Şirəli bəyin (qohumunun) oğlu Bəhruz
Kəngərli tayqulaq ulaq şəkli çəkərək altında ermənicə Andranikin adını yazıb geri göndərmişlər. . .
Naxçıvana köməyə gələn Türk xilaskar ordusunun əsgərləri komandanı Kazım Qarabəkir Paşa
sonradan həmin əhvalatı öyrəndiyində gülüb şad olmuşdur. Nehrəmlilərlə bərabər Naxçıvanın Əlixan
məhəlləsinin vətənpərvər döyüşçüləri Qarabəkir Paşa tərəfindən Ulduz
və üzərində aypara şəkilli
ordenlərlə mükafatlandırmışdır.
Əlixan məhəllə məscidində türk xilaskarının şərəfinə qurbanlıq heyvanlar kəsilmiş, əsgərlərə
qayğı göstərilmişdir.
1970-ci ildə məhəllə ərazisində söküntü işləri aparılarkən Əlixan məhəllə məscidi uçurulmuş və
yerində güləş idman məktəbi binası tikilmişdir. Haliyyədə binada Naxçıvan MR Gənclər və İdman
Nazirliyinin inzibati idarəsi yerləşir.
Çox yaxşı olardı ki, yeniyetmə gənclərimizi vətənpərvər tərbiyəsində böyütmək üçün 1918-21-ci
illərdə ermənilərə qarşı mübarizəyə qalxmış naxçıvanlı vətənpərvərlərin igidliyini göstərən Əlixan
məhəllə məscidindəki hərbi məsləhət qərərgahının fəaliyyətini əks etdirən yazılı lövhə qoyulardı.
Bütün bunlar tariximizi bir daha yaşadar, Vətən yolunda şəhid olan vətəndaşlarımızın
ruhuna
ehtiram nümunəsi xatırladardı.
“And olsun ki, biz Quranı ibrət almaq üçün belə asanlaşdırdıq...”
(Quran, “Qəmər” (54) s. a. 22.)