Microsoft Word 1 \326ZL\334 tel elektrodla b\335rle\336T\335rme ve dolgu kaynaklari doc



Yüklə 370,11 Kb.
Pdf görüntüsü
səhifə2/14
tarix06.03.2018
ölçüsü370,11 Kb.
#30645
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   14

KAYNAK B L M , Burhan Oğuz, Oerlikon Yayını, 1988, Sayı 3 

 



DOLGU ORANI 

 

           Dolgu oranı, özlü tel elektrot içinde gaz ve cüruf oluşturucular ve  alaşım elementlerinin 



oranını ifade eder. Çoğu kez de toz yüzey alanı oranı bu anlamda verilmekte ise de bu, özlü tel 

elektrodu  karakterize  etmeye  yetmeyecek  kadar  Gram  olarak  γ  dolgu  oranı,  tozun  kitlesinin 

metalik dış zarf kitlesine oranını ifade eder: 

  

           Burada m



t

, belli bir özlü tel uzunluğunun dekapan tozunun gr olarak kütlesi; m

T

, bu aynı 



uzunlukta özlü telin ağırlığı: m

z

 de bunun dış metalik zarfının ağırlığıdır. 



 

           Bunun  dışında,  yeni  alaşımların  geliştirilmesinde  kullanılacak  değişik  formüller  ortaya 

atılmış olup bunlardan bir tanesi  

 

           Burada  a



z

,  cm


2

  olarak,  zarfın  kesit  alanı;  a

t

,  tozun  kesit  alanı;  ρ



z

  gr/cm


3

  olarak  zarfın 

yoğunluğu; ρ

t

 tozun yoğunluğudur. Dekapan tozunun yoğunluğu Scotts volümetresiyle saptanır. 



Tane boyutu, yoğunluğu etkiler. 

 

ÖZLÜ TELLER N  MAL  

 

           Özlü tellerin iki tür imal yöntemi vardır: Haddeden çekme ve art arda dizilmiş makaralar 



takımıyla şekillendirme. 

 

           Çekme  teller,  içi  dekapan  tozu  ve/veya  toz  halinde  alaşım  elementi  dolu  bir  silindirik 



taslaktan  itibaren,  birbiri  ardından  çekme  işlemleriyle  imal  edilir.  Nihai  standard  çapları  (dış) 

φ1,0/1,2/1,4/1,6/1,8/2,0/2,4/2,8/3,2/4,0/5,0  mm  dır.  Oldukça  yüksek  bir  ergime  hızı  tutturarak  

nispeten ince parçaları kaynak etmek için φ1,0 mm’ye kadar inilir. Otomatik makineler dışında 

φ2,4 den büyük çaplar az kullanılır. Kesitte çekme teller şek 1a’daki görünümde olurlar. 

 

  



KAYNAK B L M , Burhan Oğuz, Oerlikon Yayını, 1988, Sayı 3 

Ş



ek 1 

 

           Kıvrık  adı  verilen  bütün  öbür  teller,  Şek-2’de  şematik  olarak  görülen  bir  şekillendirme 



tesisinde bir saç levhadan itibaren imal edilir.  malatçının tasarımına göre saçın kıvrılma şekilleri 

az veya çok çarpışık olup şek. 1b ile 1g’de görülen kesitlerde teller elde edilir. 

Ş

ek. 2 

  

           Bunların  dışında  bir  de,  otomatik  dolgu  işlerinde  kullanılan  yassı  bant  halinde  (şek.  1h) 



özlü  teller  vardır.  Bunlar,  önce  yuvarlak  olarak  imal  edilip  içine  toz  dekapan  konduktan  sonra 

yassıltılırlar.  Böyle  tamamen  kapalı  olarak  imal  edilmiş  özlü  tellerin  (1a  ve  1h)  tozları  hiçbir 

surette rutubet almaz. 

 

           Saç  levhanın  dekapan  tozu  tarafından  doldurulması  iki  defada  yapılabilir:  Şek.  1d’deki 



telin  orta  bölümü  toz  halinde  alaşım  elementlerini,  bunun  dış  çevresindeki  bölüm  de  doğruca 

dekapanı  içerir.  Alaşım  elementlerinin  merkezde  ve  dekapanın  dışta  olması  halinde  bu 




KAYNAK B L M , Burhan Oğuz, Oerlikon Yayını, 1988, Sayı 3 

sonuncusunun koruyucu görevini çok daha iyi ifa ettiğini deney göstermiştir. Bu da, bazı kıvrık 



kesitlerinin hayli dalgalı görünümünü izah eder. 

 

           Dekapan  tarafından  işgal  edilen  hacimlerin  (a)  kesitinin  toplam  kesite  oranı  genellikle 



%13 ile %50 arasında değişir; bu sonuncu değere, kendi kendini koruyan, yani gaz korumasına 

gerek göstermeyen tellerde varılır. Öbür tellerde iyi bir ortalama %38 olup çekme teller nadiren, 

bu rakama varırlar. 

 

           Özlü tellerin yüzeyleri bakırlanmamış olup bunların muhafazası dolu tellerinkine göre çok 



daha  büyük  önlemleri  gerektirir.  Mamafih  son  yıllarda,  özellikle  penşelerin  çıkış  memelerini 

korumak amacıyla teller dekape edilip bakırlanmaktadır. 

 

           Özetleyecek  olursak  denebilir  ki  özlü  tel,  birbirini  tamamlayan  iki  gereksinmenin 



baskısından doğmuştur: 

 

a-



  Kaynak yöntemlerini otomatikleştirmek 

b-

  Otomatik ya da yarı-otomatik kaynak yöntemlerini, terk edilmiş kaynak metallerinin bileşim 



ve karakteristiklerini, çeşitleme olanağını sağlayan basit ve emin araçlarla donatmak.  

 

           Bir kaynak yönteminin otomatikleştirilmesine bağlı prodüktivite artışı başlıca iki etmenin 



sonucudur: 

 

-



  Bir sürekli telin açılmasıyla metal bağlanması 

-

  Yüksek  kaynak  akım  şiddetlerinin  kullanılması;  bu  da  ancak  akımın  tele  ark’a  yakın 



mesafede getirilmesiyle mümkündür. 

 

           Gerçekten  çubuk  elektrodun  sınırlamalarından  biri,  pense  içinde  elektriksel  temas 



noktasıyla  elektrodun  ucu  arasındaki  uzun  ve  değişken  mesafedir.  Elektriksel  temas  noktasıyla 

elektrodun  ucu  arasındaki  uzun  ve  değişken  mesafedir.  Elektriksel  direnç  ısınması  dolayısıyla 

kullanılabilecek  akım  şiddeti  ister  istemez  sınırlanmaktadır.  Yüksek  kaynak  metali  terk  etme 

hızlarına  götürebilecek  yüksek  akım  şiddetleri,  uzunca  bir  telden  geçerken,  örtüyü  bozabilecek 

ısınmalar  hasıl  eder.  Buna  karşılık,  özlü  tellerde  olduğu  gibi  elektriksel  temasın  arka  yakın 

olması  halinde,  küçük  çaplı  elektrot  telleriyle  bile  göreceli  olarak  yüksek  akım  şiddetleri 

kullanılabilir (şek. 35’e bkz). 

 

           Elle  örtülü  çubuk  elektrotla  kaynağın  yerini  yarı-otomatik  süreçlerin  alması  durumunda, 



daha yüksek metal terk etme miktarı, otomatik tel beslenmesi ve elektrot değiştirmenin ortadan 

kalkmasıyla  süreden  kazanç  (kocanların  atılması  ayrıca  bir  kayıptır),  %50’ye  yakın  bir  kaynak 

maliyeti azalmasına götürür. 



Yüklə 370,11 Kb.

Dostları ilə paylaş:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   14




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©genderi.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

    Ana səhifə