93
Tәravәt Yaşarın gәldiyini maşınının küçәdә
olduğundan bilmişdi. Ona görә dә xeyli tәmkinli
davranaraq, heç nә demәdәn birbaşa öz otağına
keçdi. Yaşar sakitcә mәtbәxdәn gәlib:
- Uyğur, sәn maşını götürmә, bir halda ki, dörd
nәfәrik, elә mәnim maşınımla gedib-gәlәrik.
- Lap yaxşı... – Bir - iki saniyә düşünüb zarafatla
ә
lavә elәdi. – Mәn dә sәnә benzin pulu verәrәm.
Yaşar da ondan geri qalmadı:
- Olar.
...Yaşar saata baxanda artıq beşә işlәmişdi.
Uyğur televizoru söndürüb telefonla Ulduza
evdәn çıxdıqlarını xәbәr verdi.
- Mәn maşındayam, siz dә yavaş-yavaş düşün.
- Oldu. Qapını bağlayıb gәlirik.
***
- Çıx dә! Gözlәrimin kökü saraldı axı?!
Hövsәlәsi daralmış Elmәddin gözlәrini qıyıb әlini
şüşәyә çırpırdı ki, Yaşarı gördü:
- Ә, bu niyә tәk çıxdı? Maraqlıdır! Görünür,
kimisә gözlәyir. Aha, deyirdim axı...
Yaşar
Tәravәtin
yaşıl
donda
pillәkәnlәrlә
düşdüyünü görәndә heyrәtdәn dondu: “Aman
Allahım... Görәsәn bunu bilә-bilә, qәsdәn edib,
yoxsa... özünә gәl Yaşar, özünә gәl!”
Tәravәt altdan-altdan Yaşarı süzdü. Onu ağzı
açıq
vәziyyәtdә,
tәәccüb
içindә
görәndә
gülümsündü. Istәdiyi effekti almışdı.
downloaded from KitabYurdu.org
94
- Vay sәni! Telefonu yenә unutmuşam. Tәriş, sәn
keç otur, mәn gәlirәm.
Yaşar tez maşından düşüb arxa qapını açdı.
Tәravәt oturandan sonra cәld öz yerinә - sükan
arxasına keçdi. Başının üstündәki güzgüdәn bir
dә Tәravәtә baxdı vә ani sükutdan sonra sanki
cәsarәtә gәldi:
-
Çox
gözәl
görsәnirsәn,
hәm
dә
yaşıl
geyinmisәn.
- Qardaşım alıb.
- Onsuz da qardaşın iki gündür elә bil qәsdimә
dayanıb. Elә sözlәr deyir, elә şeylәr...
- Yaxşı, yenә qardaşımın bostanını daşlama.
Araya tәzәdәn sükut çökdü. Bu dәfә cәsarәt
nümunәsini Tәravәt göstәrdi:
- “Farenqeyt” vurmusan?
Bu sualı eşidәndә Yaşar cәld arxaya qanrıldı.
Sevincdәn elә bil çiçәyi çırtladı:
- Hә! Sәnin xoşuna gәlәn әtir. Bunu ad günümdә
sәn almışdın.
- Hәlә dә saxlayırsan?
- Özü dә hәmişә yastığımın altında. Nәinki әtir,
sәni xatırladan hәr şey iyirmi dörd saat gözümün
önündәdir. Qol saatından qәlәmlәrә qәdәr.
- Demәli, mәni xatırlamağa әşyalar kömәk edir?
- O nә sözdü? Sәn hәmişә qәlbimdәsәn...
- Bәlkә unutmaq üçün vaxt sәrf etmәk
istәmәmisәn?
- Unuda bilmәzdim ki?!
- Yalançı!
- Nә?
- Qorxaq!
downloaded from KitabYurdu.org
95
- Nә dedin?
- Fәrari!
- Sonra?
- Yenә eşitmәk istәyirsәn?
- Sәnin dilindәn çıxan hәr söz, kәlmә sinәmә
mәlhәm kimi yayılır!
- Xeyri yoxdu.
- Bacaracam!
- Baxarıq...
Onların ikisi dә sevinc içindәydilәr. Ikisinin dә
gözlәri yanırdı. Yanaqları da qızarmışdı. Yaşar
dәrindәn ah çәkdi. Bu, Tәravәtin gözündәn
yayınmadı:
- Elә bilirsәn ki, canın qurtardı?
- Üstümdәn dağ götürüldü. Әsası bura qәdәrdi.
Bundan sonra canımı alsan da, ölmәrәm.
- Mәnә çәkdiyin dağ hәlә dә sinәmdәdir.
- Danış Tәravәt, danış. Axıra kimi dinlәmәyә
hazıram.
- Ömrümün axırına kimi dә orda qalacaq. Zәnn
elәmә ki, sәn nәyi isә dәyişә bilәrsәn.
Yaşar yenә nә isә demәk istәyirdi. Amma
Uyğurun yaxınlaşdığını görüb susdu. Uyğur
oturan kimi:
- Hә, getdik! – dedi. – Ulduz da çıxıb evdәn, bizi
gözlәyir.
- Gedәk yox e, istәyirsәn uçaq!
- Sәn mәnim canım, uçmaq lazım deyil, yavaş
sür.
Ә
slindә “uçmaq” sözünü Yaşar başqa mәnada
demişdi. Ancaq bunu yalnız arxada oturan
Tәravәt anladı vә gülümsündü...
downloaded from KitabYurdu.org
96
Elmәddin bütün bunları uzaqdan izlәyirdi:
- Ziyankar, bunlar neynirlәr? Bir şey başa
düşürsәn?
- Harasa gedәcәklәr. Ozü dә adam çox olan yerә
gedәcәklәr. Çünki hamısı bәzәnib-düzәnib.
- Sәn hiss elәdin ki, qızı görәndә gәdәnin sifәti
necә dәyişdi?
- Hiss elәdim. Mәncә, bu onun sevgilisidi.
- Ha-ha-ha! Istәdiyimiz bir göz idi, indi varımızdı
iki göz. Hansından başlayaq? Yaxşı, bәs bu biri
gәdә kimdi - indi gәlәn?
- Dostudu. Izlәyәndә görmüşdüm. Hәmişә bir
yerdә olurlar. Bu qız da bu evә әlindә çantalar
dünәn gәlib. Deyәsәn, dostunun bacısıdır.
- Ziyankar, sәn belә - detektiv kimi danışmağı
harda öyrәnmisәn?
- Işimiz budur.
- Bircә vәsiqәn çatışmır, ha-ha-ha! Ә, gic - gic
danışma:
“Işimiz
budur”.
Yox
bir...
Şübhәlәndirmә mәni, axmaq detektiv. Sür
onların arxasınca, görüm hara gedirlәr...
***
Danulduzu bayaqdan hazır vәziyyәtdә oturub
gözlәyirdi. Anası Sәriyyә arvad gәlib ona hәm
zarafatla
sataşdı,
hәm
dә
yolüstü
son
tövsiyyәsini verdi:
- Uyğur sәni belә görüb qaçırar ha... Amma
zarafat öz yerindә, ehtiyatlı ol!
- Narahat olma! Atama nә dedin?
- Qrup yoldaşları ilә ad gününә gedirlәr, dedim.
downloaded from KitabYurdu.org
97
- Sağ ol e, qurban olaram sәnә!
- Sәn dә dediyim kimi, ehtiyatlı ol. Saat ondan o
yana qalma.
- Baş üstә! Budur, Uyğurdan mesaj gәldi, mәn
çıxdım...
- Aha, odur gәlir!
Uyğur Danulduzunu görәn kimi maşından düşüb
qapını açdı:
- Yenә dә qırmızılar içindәsәn. Par - par
yanırsan, maşallah!
- Sәn dә pis deyilsәn...
***
- Mәsәlә aydındı, Ziyankar! Deydiyin düz çıxdı.
Bu da bunun sevgilisidi. Elә buna görә gülü iki
dәstә bağlatdırıbmış. Komandanı düzәltdilәr.
Harasa gedәcәklәr indi. Amma hara? Biz bu
gәdәnin dalınca düşdük, amma әlimizә ondan
ә
lavә daha üç nәfәr düşdü. Gәrәk adının haqqını
layiqincә verәsәn ha, Ziyankar! Ha-ha-ha! Yoxsa
sәnә Xeyirxah deyәrәm, onda da bu yükün
altından qalxa bilmәzsәn! Sür, sür getdik!
***
- Salam, Yaşar qardaş, necәsiniz?
- Çox sağ olun bacı, siz necәsiniz?
- Sağ olun. Yaman arıqlamısınız.
downloaded from KitabYurdu.org
Dostları ilə paylaş: |