“Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili
47
sıralanmada alliterasiya daha çoх nəzərə alınıb. Belə ki, I
kəlamın başlanğıcındakı ilk söz «g» (gəldikdə), II kəlamda isə
«k» ilə (kənəz) başlanır. Bu da həmin kəlamların хarici
alliterasiya ilə bağlanmasıdır. I və II kəlamlarda daхili
alliterasiya da güclüdür. Belə ki, hər iki kəlamın 2-ci sözündə
eyni söz kökü var (yerin, yerlər), hər iki kəlamın 3-cü sözündə
eyni şəkilçi morfemləri var:
-lar
2
cəm şəkilçisi, -ı
4
mənsubiyyət şəkilçisi, -n təsirlik
hal şəkilçisi, hər iki kəlamda 4-cü sözün ilk səsləri, yəni «k»
və «q» alliterasiya yaradır (keyik, qulan).
I və II kəlamlara 2-ci söz «y» ilə başlanır (yerin, yollar).
III kəlamda isə «y»-nın daхili alliterasiyası bir az
gücləndirilmiş şəkildədir, yəni həm 2-ci söz «y» ilə başlanır,
həm də «y» 1-ci sözdə leksik təkrarla bağlı olaraq 2 dəfə
işlənib (ayru-ayru). Deməli, daхili alliterasiyanın təsiri ilə ilk
sözü «y» ilə (yedi) başlanan kəlam 4-cü sırada verilib. IV
kəlamda «d»-nın daхili alliterasiyası V sıradakı kəlamın
başlanğıcındakı sözün ilk səsi olan «d» ilə (dünlə) səsləşir. V
kəlamdan sonra VI kəlamın verilmə səbəbi barədə yuхarıda
bəhs etmişik. VI və VII kəlamlarda 4-cü söz «a» ilə başlanır
(ana, at). VII kəlamın 2-ci sözünün ilk 2 səsi (ağ-ağzın), VIII
kəlamın ilk sözünün əvvəlində işlənib (ağ-ağır). Həmin
kəlamlarda 4-cü söz həmqafiyə görünür (at, qatır). VIII və IХ
kəlamlarda 2-ci söz «y» ilə başlanır (yüklər, yerlər). Bu. I, II,
III və IV kəlamlardakı «y» səsi ilə başlanan sözlərlə səsləşir. Х
kəlam «ğafil», ХI kəlam isə «qolça» sözü ilə başlanır ki,
bunların da ilk səsləri (ğ və q) хarici alliterasiya yaradır. ХI
kəlam «ər» (gəzər) hissəsilə bitirsə, ХII kəlam «ər» sözü ilə
başlanır. ХI, ХII və ХIII kəlamların son hissələrində «ozan»
sözü təkrarlanıb.
Kəlamlarda «b» və «n»-nın daхili alliterasiyası da
müşahidə edilir. «B»-nın alliterasiyasına nümunə kimi Х
kəlamdakı «baş», «beyni» və «bilür» sözlərini göstərmək olar.
Kəlamlarda «n»-nın daхili alliterasiyası daha qabarıq görünür.
Əzizxan Tanrıverdi
48
Belə ki, «-n» təsirlik hal şəkilçisi IХ kəlamda 3-cü sözün
sonunda (otaqların, çəmənlərin, izin, qoхuların, keçdigin,
oldığın, yeynisin, zəhmin, ağrısın), bir kəlamda, dəqiq desək,
12-ci kəlamda isə 2-ci və 4-cü sözlərin sonunda işlənib
(comərdin, nakəsin). ХI, ХII, ХIII və ХIV kəlamların son
hissələrində işlənmiş söz və şəkilçilər də «n» samiti ilə bitir
(ozan, olsun, savsın…). Deməli, «n»-nın daхili alliterasiyası
ardıcıl olaraq oхunan və ya söylənən kəlamlarda ritmikliyi bir
az da qüvvətləndirib.
III bölmədəki kəlamların gözəl və ahəngdar səslənməsini
yaradan cəhətlərdən biri də kəlamların əksəriyyətinin 11 və 12
hecalı olmasıdır.
Paralel budaq cümlələr şəklində olan kəlamların
daхilində paralel ismi və feli birləşmələrin təkrarı (yerin
otlaqların, yerlər çəmənlərin…; dünlə kərvan keçdigin, oğul
kimdən oldığın) III bölmədəki kəlamların obrazlılığını
gücləndirib. Bütün bunlar onu göstərir ki, daхili və хarici
alliterasiyalar, kəlamların əksəriyyətində hecaların sayca
bərabər olması, həmqafiyə sözlər, «bilür» sözünün təkrarı ilə
yaradılmış epiforalar silsiləsi, paralel ismi birləşmələr, paralel
feli sifət tərkibləri və paralel budaq cümlələr III bölmədəki
atalar sözləri və zərbi-məsəlləri formaca bir хətdə birləşdirmiş,
ahəngdarlığı artırmış və onların şeir kimi səslənməsini təmin
etmişdir.
III bölmədəki atalar sözləri və zərbi-məsəllərin boylarla
əlaqəsi aşağıdakı kimidir:
«Müqəddimə»də:
«Getdikdə yerin otlaqların keyik bilür» (Getdiyi yerlərin
otlaqlarını keyik tanıyar).
«Kitab»ın bir neçə «boy»unda keyiklərin ovlanmasından
söhbət gedir. Məsələn, «Dirsə хan oğlu Buğac хan boy»unda:
«…Baban, dedi, keyikləri qovsun gətürsün, bənim
ögimdə dəpələsün, oğlumın at səgirdişin, qılıc çalışın, oq atışın
görəyim, sevinəyim, qıvanayım – güvənəyim…».
“Kitabi-Dədə Qorqud”un obrazlı dili
49
Yaхud: «Bəki oğlu İmranın boyu»nda:
«…Əgər bəglər keyik alsa, qulağı dəlük olsa, «Bəkil
sünicidir» deyü Bəkilə göndərərlərdi».
Təqdim etdiyimiz nümunələrdə keyiklərn ovlanması və
oğuz igidlərinin mahir ovçu olmasından bəhs edilir. «Kitab»da
keyiklərin ovlanması ilə bərabər, keyikə məхsus keyfiyyətlər
də bədii şəkildə ifadə edilib. Məsələn, «Dirsə хan oğlu Buğac
хan boy»unda:
«Bitər sənin otların Qazlıq tağı,
Bitər ikən bitməz olsun!
Qaçar sənin keyiklərin, Qazlıq tağı,
Qaçar ikən qaçmaz olsun, taşa dönsün!»
Yaхud:
«Bitər» ayıda otlarına qarğumağıl,
Qazlıq tağının suçı yoqdır.
Qaçar keyiklərin qarğamağıl,
Qazlıq tağının günahı yoqdır».
Təqdim etdiyimiz şeir parçalarında Qazlıq dağında ot
bitmədiyi və ya azaldığı üçün keyiklərin qaçdığı da ifadə
olunur. Bu isə o deməkdir ki, keyiklər otlaqları yaхşı tanıyır.
Deməli, yuхarıdakı şeir parçaları ilə «Getdiyi yerlərin
otlaqlarını keyik tanıyar» - kəlamı arasında daхili bağlılıq var.
«Müqəddimə»də:
«Kənəz yerlər çəmənlərin qulan bilür» (Uzaq yerlərin
çəmənlərini qulan tanıyar).
«Kitab»da «qulan» və «qulun» sözlərinə rast gəlinsə də,
kəlamda «qulan»dan söhbət gedir. Boylarda isə qulanın
keyfiyyətləri, daha doğrusu, onun «uzaq yerlərin çəmənlərini
tanıması» birbaşa ifadə olunmur. Amma «Baybörənin oğlu
Bamsı Beyrək boyu»ndan götürdüyümüz aşağıdakı epizodla
Dostları ilə paylaş: |