9
ilə yaxından tanış olduqca o cür yüksək bir şəxsiyyətlə
eyni torpaqda doğulmağınla, onunla eyni millətə mən-
subluğunla fəxr edir, özün də eləcə mübariz olmaq
istəyirsən.
Etiraf etməliyik ki, qələmə alınmış mövzu asanlar-
dan deyil. Ən böyük çətinlik aradan xeyli illər ötdüyünə
görə həqiqəti olduğu kimi üzə çıxarmaqdır. Mənim
fikrimcə, bu əsərin üstünlüklərindən biri məhz müəllif-
lərin əsl həqiqəti başa düşməkdə oxucuya yardım etməsi-
dir. Belə ki, müstəntiqlər bir çox hallarda saxta sənədlər
tərtib edib, yaxud müttəhimin fikirlərini özünün istədiyi
şəkildə yazaraq protokolu ən müxtəlif yollarla ona
imzalatdırıb. Aradan 70 il keçdikdən sonra oxucu üçün
həqiqətin harada, yalanın harada olduğunu müəyyənləş-
dirmək ya hədsiz çətinləşir, ya da, sadəcə, mümkünsüz
olur. Bu zaman müəlliflərin peşəkar tarixçi izahları
yalanla gerçəyin sərhədlərini seçməkdə ona yardım edir.
Əsərin müsbət keyfiyyətlərindən biri də müəlliflərin
yalnız Ə.Qədimovun həyatını işıqlandırmaqla qalmaması,
yeri gəldikcə onun fəaliyyət göstərdiyi mühiti, çevrəsini
də oxucuya tanıtmasıdır. Boynumuza alaq ki, Ə.Qədi-
movla istər Türkiyədə, istərsə də Azərbaycanda çiyin-
çiyinə çalışmış, eyni ictimai-siyasi mühitdə bulunmuş,
yaxud onunla eyni “cinayət”də ittiham edilmiş şəxslər
haqqında bu kitabda verilən məlumatların həlledici qismi
tam yenidir və Azərbaycanın elm tarixində onlara ilk dəfə
rast gəlirik. Bu da, təbii ki, əsərin elmi dəyərini daha da
artırır.
10
Ə.Qədimov haqqındakı bu kitabda ən xoşuma gələn
cəhətlərdən biri də onun ütülənməmiş, ancaq cilalı və
hamıya anlaşıqlı, cazibəli bir dildə yazılması, tez-tez
keçidlər edilməsi nəticəsində oxucunun yorulmasına im-
kan verilməməsidir.
Mən müəllifləri bu dəyərli əsər münasibətilə təbrik
edir, onlara yeni yaradıcılıq uğurları diləyirəm. İnanıram
ki, kitab elmi ictimaiyyətimizdə böyük maraq doğuracaq.
Eyni zamanda, bunu da arzu edirəm ki, Əliabbas
Qədimov haqqında elmi araşdırmalar yalnız bu kitabla
məhdudlaşmasın, onun həyat və yaradıcılığı bundan
sonra da neçə-neçə monoqrafiyanın mövzusu olsun.
11
BAŞLANĞIC
Rusiya imperiyasını “xalqlar həbsxanası” adlandıran,
xalqların bu imperiyadan ayrılmağadək öz müqəddəratını
təyin etmək hüququ olduğunu bildirən və bu müddəanı
mənsub olduqları Rusiya Sosial-Demokrat Fəhlə Partiya-
sının (RSDFP) məramnaməsinə hələ 1903-də daxil edən
əqidəli iskraçı-kommunistlər 1917-də hakimiyyəti ələ
aldıqdan sonra “xalqların xilaskarı” maskasını bir kənara
atdılar. Onlar Rusiyanın hakim dairələrinin yüz illərcə
sürdürdüyü imperiya siyasətini daha məkrli üsullarla,
xüsusi hərisliklə davam etdirdilər.
Əqidəyə dönüklüyün, sözlə iş arasında kəskin təzadın
bu heyrətamiz örnəyinə münasibətini rus tarixçisi belə
ifadə edib: “1917-ci il oktyabr inqilabı rus müstəmləkəçiliyinə
son qoymaq əvəzinə, ona yeni təkan verdi”
(20, 54).
İçində Azərbaycanımızın da bulunduğu, başında bü-
tün zəmanələrin ən qaniçən diktatorlarından biri Stalin’in
durduğu “Sovet Sosialist Respublikaları İttifaqı” (SSRİ)
adlı ucsuz-bucaqsız xalqlar həbsxanasında kommunist-
lərin qurduğu nəhəng repressiya dəyirmanı 20 milyon-
dan artıq insanı öz dənliyində üyütdü. Bu, bəşər tarixin-
dəki ən böyük cinayətlərdəndi.
Sovet repressiyasının alovu Azərbaycanı da bürüdü.
Düzünü deməli olsaq, bu repressiya 28 aprel 1920-dən –
“Azərbaycan Cümhuriyyəti” adlı ilk müstəqil dövlətimiz
XI ordunun süngüləriylə yıxıldığı gündən başlanıb.
Azərbaycanda kütləvi terror aparmaq üçün XI ordu
12
Bakıya ayaq basar-basmaz özünün Xüsusi Şöbəsi’ni işə
saldı, əslində ona, ancaq formal baxımdan Azərbaycan
hakimiyyətinə tabe olan “müstəqil” Azərbaycan Fövqəladə
Komissiyası
’nı və Azərbaycan Ali İnqilabi Tribunalı’nı yarat-
dı, iki ayın içində 20-dən artıq generalımızı, xeyli Parla-
man və hökumət üzvümüzü, sayagəlməz milli düşüncəli
soydaşımızı şəhid etdi. Bu qurumlar Azərbaycanda
(Gəncə, Zaqatala, Şəki, Şəmkir və b. yerlərdə) müxtəlif
illərdə baş qaldırmış xalq üsyanlarını da qan dənizində
boğdular.
Onların üçünün də başında ilk vaxtlar Rusiyadan
gəlmiş Türk-müsəlman düşmənləri dururdu. Rusların
Azərbaycan hakimiyyətində yerləşdirdiyi bir çox yaltaq
rəhbərlərsə onların xalqa qan uddurmasını alqışlayırdı.
Məsələn, guya Azərbaycanın qanuni başçısı olan Azər-
baycan İnqilab Komitəsinin (AİK) sədri Nəriman Nərima-
nov
XI ordunun rəhbəri Levandovskiyə çox bahalı
brilyantlarla bəzədilmiş və üstündə “Minnətdar Azərbay-
can xalqından hədiyyə”
yazılmış qılınc bağışlamışdı, AİK
sədrinin müavini Mirzədavud Hüseynov’sa Gəncə üsyanı
yatırıldıqdan bir həftə sonra şəhərin küçələrinin yerli
sakinlərin meyitləriylə dolu olduğunu desə də XI
ordunun buradakı əməliyyatının yüksək səviyyədə keçi-
rildiyini və alqışa layiq olduğunu bildirirdi. Tribunalın
sədri qeyri-müsəlman (Baltikyanı xalqlardan birinin
nümayəndəsi), ancaq azərbaycanlılara “Hacı İlyas” kimi
tanıdılmış, adı heç bir sənəddə açıqlanmamış M.Hacilias
soyadlı birisi əsl qaniçən manyakdı. Azərbaycanda rəhbər
Dostları ilə paylaş: |