61
Misal olaraq, İranda Zaqros dağlarında Teşt və Neyriz göllərinin sahillə-
rində duz qabıqlarını göstərmək olar ki, onlar da KFŞ-də bir sıra açıq
rəngli
zolaqlar kimi müşahidə olunur (şəkil 20).
Müxtəlif mexaniki tərkibli torpaqlar spektral parlaqlığına görə fərqlənir.
Humid zonalarda qumlu torpaqlar şəkillərdə adətən gilli və gilli-qumlu torpaq-
lara nisbətən daha açıq çalara malik olur. Arid zonalarda kövrək, qumlu və gilli-
qumlu torpaqlar deflyasiyaya daha çox məruz qalır ki, bunun nəticəsində də
onlar humusla zəngin olan xirda dənəli fraksiyaları itirir, rəngsizləşir və açıq
çalarla əks olunur.
Deşifrələmə zamanı çılpaq torpaqların əsas əlamətləri fototəsvirin çaları
və şəkli hesab olunur. Düzən ərazilərdə inkişaf edən, aydın görünən makrorel-
yefsiz və eynicinsli dördüncü dövr çöküntülərinin qalın qatı ilə mürəkkəbləşən
torpaq örtüyü fototəsvirin eyni çaları və hər hansı bir rəsmin olmaması ilə
xarakterizə olunur. Torpaq örtüyünün istənilən qeyri-bircinsliliyi
torpaq əmələ-
gətirən süxurların maddi tərkibinin xarakteri ilə müəyyən olunaraq, şəkillərdə
müxtəlif rəsmlərlə ötürülür (şəkil 21).
Şəkil 21. KŞ-n deşifrələmə materiallarına görə torpaq xəritəsinin dəqiqləşdiril-
məsinin nəticələri (V.İ.Kravsovaya görə):
A -
KFŞ; B – torpaq xəritəsinin bir hissəsi; C – KŞ-n deşifrələnməsinin nəticələri: 1 – kültorpaq zəif
səməniləşmiş; 2– tünd şabalıdı; 3– tünd şabalıdı (gilli qumlu); 4 – şabalıdı; 5 – şabalıdı şoran; 6– çəmən-
şabalıdı şoran; 7– şoranliqlar; 8– çəmən şoranlıqlar; 9– dərin və orta şoranlaşmış çəmən-səhra şoran-
ları; 10 – çəmən-bataqlıq şorakətvarı; 11- çəmən-bataqlıq şoranları.
62
İnsanın mühəndisi fəaliyyəti. Landşaftın antropogen komponentlərini
yaradan insanın mühəndisi fəaliyyəti KFŞ-dən alınan geoloji informasiyaların
həcmini azaldır. Lakin geoloji deşifrələmədə insanın mühəndisi fəaliyyətinin
nəticələrinin şəkillərdə əksini mütləq nəzərə almaq lazımdır. Bu,
onunla əlaqə-
dardır ki, fototəsvirlərdə düzxətli elementlərin (yolların, şumlanmış torpaqların
və s.) indikasion əhəmiyyətinin qiymətləndirilməsində ciddi çətinliklər mey-
dana çıxa bilər. Deşifrələmə zamanı səhvlərə yol verməmək üçün antropogen
elementləri tapıb eyniləşdirmək və onların yayılma sahələrini müəyyən etmək
lazımdır.
Antropogen təsirin formasından və istifadə olunan indikatorların tərkibin-
dən asılı olaraq, antropogen landşaftın üç kateqoriya elementi ayrılır:
1.
Planalma ilə eyni zamanda inkişaf edən və mövcud olan antropogen
elementlər - birbaşa əlamətlərlə oxunur və onlara yanğın, tüstü məşəlləri,
dənizin
səthində neft ləkələri, şumlanmış torpaqlar (şəkil 22, 23) aiddir.
Şəkil 22. KŞ-də (“Cemini”) landşaftın antropogen elementləri: Nil çayının
yuxarı axarında (Sudan) suvarılan torpaqlar və drenaj sistemləri.
Şəkil 23. KŞ-də (“Cemini”) landşaftın antropogen elementləri: Asuan
bəndinin tikilməsindən sonra Nil çayının aşağı axarında su anbarı.
63
2.
Yaxın keçmişəaid mənşəli antropogen landşaftlar - əsas etibarilə, dola-
yı indikatorlarla oxunur. Onlara torpağın su və külək eroziyasının izlərinin,
təkrar şoranlaşmış torpaqların təsvirləri aiddir.
3.
Uzun zaman ərzində yaranmış, əsas etibarilə, məntiqi indikatorlarla
tanınan qədim antropogen landşaftlar.
Kosmik üsullar antropogen landşaftın müxtəlif elementlərinin öyrənilmə-
sində istifadə edilə bilər: 1) sənaye və şəhər qurğuları; 2) kənd təsərrüfatı sahələri
və şumlanmış sahələr; 3) meşə təsərrüfatı sahələri, tala; 4) suvarılan
və köhnə
suvarılan torpaqlar, su təsərrüfatı qurğuları (bax şəkil 22,23);
5) su eroziyası
formaları; 6) külək eroziyası formaları; 7) meşə və ot yanğınları; 8) uyun
çirklənməsi; 9) havanın çirklənməsi.
Geoloji deifrələmədə bu elementlərin nəzərə alınması vacibdir. Landşaf-
tın antropogen elementlərinin dəqiq öyrənilməsi hidrogeoloji və mühəndisi-
geoloji tədqiqatlarda da zəruridir.
Təbii ərazi kompleksləri. Örtülü rayonlarda geoloji qurğuların təyini
landşaftın fototəsvirləri vasitəsilə mümkündür. Landşaftin elementləri hesab
olunan təbii ərazi kompleksləri fototəsvirin özünəməxsus rəsmi (şəkli) ilə xa-
rakterizə olunur. Onların sərhədləri şəkillər üzrə relyefin
stereoskopik öyrənil-
məsi və landşaftın digər komponentlərinin fototəsvirlərinin analizi nəticəsində
dəqiqləşdirilir.
Landşaftın daha kiçik hissəsi -
fasiya hesab olunur. Bu elə təbii ərazi
kompleksidir ki, onun bütün uzunluğu boyu səth süxurlarının eyni litologiyası,
relyefin və nəmliyin eyni xarakteri, vahid mikroiqlim, vahid torpaq növü və
vahid biosenoz qorunub saxlanılır.
Fasiya adətən mikroforma və ya 0,05 km
2
ölçülü
mezorelyef elementin-
dən ibarət olur. Genetik, dinamik və ərazi cəhətdən əlaqəli fasiyalardan ibarət
qanunauyğun qurulmuş sistem kimi özünü büruzə verən təbii ərazi kompleks-
ləri ətraf mühitdən fərqlənən sahə (məsələn, çöllükdə meşə, bataqlıq və s.)
adlanır. Adətən ətraf mühitdən fərqlənən sahələr relyefin hər hansı bir mezofor-
ması əsasında formalaşır. Qarşılıqlı əlaqəli, ətraf mühitdən fərqlənən sahələrin
qanunauyğun birliyi - yeri (rayonu), yerlərin (rayonların) birliyi isə,
müəyyən
tipləri morfologiyasına, genezisinə və onu təşkil edən süxurların tərkibinə görə
eynicinsli olan relyefin hüdudlarında formalaşan landşaftı əmələ gətirir. Land-
şaftın daha kiçik elementlərinin fasiya və ətraf mühitdən fərqlənən sahələrin
ayrılması zamanı istifadə olunan əsas əlamətlər mikro- və mezorelyefin forma-
ları hesab olunur ki, onlar da fasiya və ətraf mühitdən fərqlənən sahələrin ilkin
təsnifatı üçün əsas hesab olunur. Bu əlamətə görə onların ayrılması üçün
xarakter mikrorelyef, xırda eroziya şəbəkəsinin şəkli (rəsmi),
bitki aləminin
qanunauyğun növbələşməsi, şumlanmış sahələrin sərhədlərinin quruluşu və
digər əlamətlər istifadə olunur ki, bu da özünəməxsus və təkrarolunmaz fototəs-
virlər yaradır. Onların eynicinsliliyi landşaftın bu növlərinin eyni tipə aid oldu-
ğunu göstərir. Düzən relyef şəraitində təbii ərazi komplekslərinin sərhədləri