Qrem Huley, Con Sonders, Naycel Pirsi
20
və sabahkı gün, nəğd vəsaitlərin istifadə edilməsi və yaradılması, həmçi-
nin risk və rentabellik terminlərində). Resurslar portfeli konsepsiyası irəli
sürülür.
1 - ci hissənin ideyası və konsepsiyası baza təşkil edir və ətraflı
surətdə aşağıdakılar nəzərdən keçirilir: 2-ci hissədə bazarın təhlili, 3-cü
hissədə semqentləşdirmənin və mövqeləşdirmənin təhlili, 4-cü hissədə
strateji mövqeləşdirmənin praktiki reallaşdırılması.
Marketinq strategiyası və
rə
qabə
tli mövqeləş
dirmə
21
Bazarla tə
nzimlə
nə
n
strateji idarə
etmə
1
Gə
lə
cə
kdə
uğ
urlu olacaq kompaniya öz fə
aliyyə
tini mə
hsula və
ya
texnologiyaya deyil, müş
tə
riyə
istiqamə
tlə
ndirə
cə
k və
də
yə
r
yaradılmasının bütün proseslə
rində
müş
tə
rinin rə
yi ilə
bağ
lı firma
tə
rə
fində
n iş
lə
nmiş
bazar informasiyalarının ə
ldə
edilmə
sinə
ə
saslanacaq. Marketinqdə uğurlu olacaq təşkilatların, bir hissəsi
indiyə
qə
də
r marketinq sahə
sinə
aid olmayan çoxsaylı strateji
marketinq proseslə
rinin idarə
edilmə
si üçün lazımi və
rdiş
lə
rə
malik olması zə
ruri olacaq.
Vebster(1997)
G R Ş
Üçüncü minilliyin əvvəllərində marketinqin iş metodu və fəaliyyət
istiqaməti kimi inkişafı məsələsində tam aydınlıq yoxdur: o təşəkkül
mərhələsini keçmişdirmi, tam inkişafa çatmış, yoxsa tənəzzülə uğra-
mışdır. Hələ on il bundan əvvəl ən yüksək səviyyədə əksər idarəedicilər
marketinqə baxışda yanılaraq onu ancaq satış və reklam prosesinin yeni
adlandırlıması hesab etmələrinə baxmayaraq, bu gün həmin idarəe-
dicilərin böyük əksəriyyəti marketinqin kifayət qədər dəqiq, hətta demək
olar ki, elmi tərifini verə bilərlər: Onlar deyə bilərlər ki, marketinq gəlir
ə
ldə etmək məqsədilə istehlakçıların tələbatlarının aşkarlanması və ödə-
nilməsi üzərində qurulur; çox ehtimal ki, onların böyük bir hissəsi hətta
qeyd edə bilərlər ki, onların təşkilatları “bazara istiqamətlənib”. Qrey-
zerin sözləri ilə desək, marketinq əmin-amanlıqla funksional fənnən
təşkilatın işinin təşkili ilə bağlı konsepsiyaya “miqrasiya” etmişdir
(Greyser 1997). Bu cür yanaşma ilə yanaşı marketinq həm də təşkilat-
ların (ənənəvi kommersiya kompaniyalarından fərqlənən) - xeyriyyə və
incəsənət təşkilatları, siyasi partiya və hətta polis xidməti kimi dövlət
sektoru təşkilatlarının daxil olduğu qeyri-kommersiya təsisatlarının -
fəaliyyətinin əsas istiqaməti kimi də nəzərdən keçirilir.
Ziddiyət ondadır ki, elə indiki zamanda bir çox kompaniyalar marketinq
bölmələrini ləğv edərək yeni bazarlarla və daha təcrübəli (ixtisaslı)
Qrem Huley, Con Sonders, Naycel Pirsi
22
müştərilərlə yeni təşkilat tipi və təşkilatlar birliyi bazasında işləməyə
hazırlaşırlar.
XX fəsildə məlum olacaq ki, müxtəlif mənbələrdə, o cümlədən,
McKinseyin məsləhətçiləri (misal üçün, Brady and Davis 1993) və öz-
lərini postmodernist baxışlar sisteminin nümayəndələri hesab edən bir
sıra nəzəriyyəçilər (misal üçün, Brown A.,1995) marketinq funksiyasına
ş
übhə ilə yanaşmışlar. Bu şübhələrin həqiqətəuyğunluğunu nəzərdən
keçirdikdə biz görürük ki, onlar strategiya məsələsinə deyil, ümumilikdə
və tam şəkildə marketinqin əməliyyat aspektinə toxunmuşlar. Biz əsas-
landıracağıq ki, təşkilatın fəaliyyət göstərdiyi dövrdə, marketinqin formal
“fəndləri” və metodlarının bazar imkanlarının və yeni işləmələrin dəyi-
ş
ilməsinə uyğun dəyişilməsi vacibdir və mümkündür; həmin fəsildə de-
yildiyi kimi, müasir marketinq mühitində marketinq fəlsəfəsi və kon-
sepsiyası heç zaman olmadığı kimi aktualdır.
Lakin ayrı-ayrı mənbələrdə hələ də qeyd edilir ki, müxtəlif kompaniya-
ların marketinq və onun strateji prioriteti kimi müştəriyə istiqamətlənmə
prinsipi boş söz səviyyəsindən o tərəfə keçməmişdir. Misal üçün, Bir-
ləşmiş Krallığın aparıcı kompaniyasının bu yaxınlarda apardığı sorğunun
nəticələrinə görə, kompaniyalar öz müştərilərinə səmimi xidmət gös-
tərmək əvəzinə sadəcə deklarativ bəyanatlar verməklə məşğuldular:
Təsadüfi olaraq Times 1000 reytinqindən seçilmiş kompaniyala-
rın menecerləri uğurlarının real meyarının müştərilərin məmnun-
luğu olduğunu hamılıqla bildirmişlər. Lakin onlardan əksəriyyəti
öz təşkilatlatının müvəffəqiyyətini vergi ödəyənədək mənfəətin
həcmi kimi cari maliyyə göstəriciləri əsasında qiymətləndirmişlər,
onlardan yalnız 60%-i öz işçi heyətlərinin işlərini qiymətləndi-
rərkən müştərilərlə bağlı hər hansı meyarlardan istifadə etmişdir.
craçı direktorların 70%-i prioritetlər siyahısında müştərilərin
birinci və ya ikinci yerdə olduğunu bəyan etmişlər. Lakin eyni
zamanda, onlardan 24%-dən də az hissəsi menecerlərin müştəri-
lərlə işə ayırdıqları zaman məsrəflərini lazımlı, 34%-isə işçi heyə-
tinin müştərilərə xidmət vərdişlərinə yiyələnməsi üçün təlimlər
aparılmasını zəruri hesab etmişdir.
76% məqsədli marketinqin aparılması üçün məlumatlar bazasına
malik olduqlarını bildirmişdir, lakin eyni zamanda, demək olar
ki, heç kim bununla bağlı müştərilərin özləri ilə münasibətlərin
inkişaf əhəmiyyətinə önəm verməmişdir. (Marketing Business,
1997)
Burada marketinqin heç də “qürub”u və ya “əsassızlığı” deyil, onun
düzgün olmayan anlaşılması və yaxud da qeyi-səmərəli tətbiqi ön plana
çıxır.
Misal üçün, Doyl (Doyle, 1997) iddia edir ki, çox az kompaniyalar
reklam fəaliyyətinin “marketinq” tələsindən, qısamüddətli satış artı-