24
Mülki qanunvericilik sisteminin həm nəzəri, həm də mühüm praktiki əhəmiyyəti vardır. Ələlxüsus da nor-
mativ hüquqi aktların tətbiqi zamanı bu sistem vacib rol oynayır. Belə ki, hüquqtətbiqetmə təcrübəsində eyni
cür məsələni bir-birindən fərqli qaydada həll edən, biri digəri ilə ziddiyyət təşkil edən müxtəlif normativ aktlara
rast gəlinir. Qanunvericilik texnikasının qeyri-mükəmməl, mülki qanunvericilik aktlarının çoxsaylı olduüu bir
şə
raitdə bu cür hallarla qarşılaşmaq mümkündür. Onda belə bir sual meydana çıxır: müvafiq hüquqi məsələyə
aralarında ziddiyyət olan iki müxtəlif normativ hüquqi aktdan hansı tətbiq ediləcəkdir? Bu cür halda mülki
qanunvericilik sistemi bizim köməyimizə gəlir. Belə ki, dərhal bu sistemə bir daha diqqət və nəzər yetirmək la-
zımdır. Göstərilən məqamda həmin məsələni dözgün həll etmək üçün mülki qanunvericilik sistemində şaquli is-
tiqamətdə daha yuxarıda yer tutan normativ hüquqi aktdan istifadə olunacaqdır. Ona görə ki, yuxarıda yer tutan
normativ akt özündən sonra gələn akta nisbətən daha yüksək hüquqi qüvvəyə malikdir.
2. Qanunlar (qanunvericilik aktları) mülki qanunvericilik
sisteminin əsas tərkib hissəsi (elementi) kimi
Qanun müasir qabaqcıl, mütərəqqi, demokratik və inkişaf etmiş dövlətlərin əsas və başlıca normativ hüquqi
aktıdır. Hələ XX əsrin əvvəllərində tanınmış rus sivilist alimi G.F.Şerşeneviç yazırdı ki, indiki vaxtda bütün si-
vil xalqların hamısı hüququn mənbəyi (forması) kimi qanuna üstünlük verirlər. Qanun hüququn digər mənbələ-
rini (formalarını) tamamilə arxa plana keçirmişdir. Normal cəmiyyətin hamı üçün məcburi olan davranış qayda-
sı yaratmaq imkanı məhz qanunvericilik fəaliyyətində ifadə olunur. K.Marks belə hesab edirdi ki, qanunlar kül-
liyyatı azadlıq bibliyasıdır.
Qədim Roma hüququ qanunları (leges) hüququn əsas mənbəyi hesab edirdi. O, yazılı hüququn əsası sayılır-
dı. Roma tarixçisi Tit Livi XII cədvəl qanunlarını bütün ümumi və xüsusi hüququn mənbəyi sayırdı.
Həyatın sonrakı inkişafı hüququn mənbə növləri arasında qanunları birinci yerə çıxardı.
Qanunlar roman-german hüquq ailəsi ölkələrində hüququn əsas və mühüm mənbə növü kimi tanınır. Onlar
normativ aktların başında durur. Həmin ölkələrdə «yazılı hüquq» normaları müəyyən iyerarxiya sistemi halında
birləşir. Daha doürusu, qanunlar bütün roman-german hüquq ailəsinin «skeletini», həmin ailəyə daxil olan bü-
tün ölkələrin milli qanunvericiliyinin əsasını və bünövrəsini təşkil edir.
Ingilis-amerikan hüquq ailəsi ölkələrində, presedentlə bərabər, qanunlar hüququn əsas mənbələrindən biri ki-
mi çıxış edir. Onlar hüququn mənbələri arasında vacib yer tutur. Ingiltərə və Kanadada onları statut (statute),
digər əksər ölkələrdə isə sadəcə olaraq qanun adlandırırlar.
Azərbaycan Respublikasında qanunlar vacib normativ hüquqi akt kimi mülki qanunvericilik sistemində
başlıca və əsas yer tuturlar. Onların bu sistemdə aparıcı rola malik olması bir sıra amillərlə bağlıdır. Birincisi,
qanunlar yalnız qanunverici (nümayəndəli) dövlət hakimiyyət orqanı (Milli Məclis) tərəfindən qəbul edi-
lir. Onlar bilavasitə xalq tərəfindən referendum qaydasında da qəbul edilə bilər. Başqa bir orqanın qanun qəbul
etmək səlahiyyəti yoxdur.
kincisi, qanunlar yüksək hüquqi qüvvəyə malikdir. Bütün digər normativ aktlar qanunlara zidd olmama-
lıdır. Qanunu qəbul edən orqandan savayı, digər hər hansı orqanın onu ləğv etmək və ya dəyişdirmək ixtiyarı
yoxdur.
Üçüncüsü, qanunlar ictimai həyatın əsas, ən mühüm məsələləri özrə qəbul edilir. Onlar cəmiyyətin nis-
bətən daha vacib sahələrini tənzimləyir. Qanunlar elə məsələləri qaydaya salır ki, bu məsələlər vətəndaşların və
hüquqi şəxslərin maraq və mənafeləri ilə bilavasitə bağlı olur. Mülki-hüquqi xarakterli və yönümlü qanunlar
ə
mlak dövriyyəsi iştirakçılarının hüquqi vəziyyətini, əsas hüquq və vəzifələrini, onların əmələ gəlməsi əsasları-
nı, mülki hüquqların müdafiəsi qaydasını və digər məsələləri nizama salır.
Dördüncüsü, qanunlar özündə əsas və başlanüıc xarakterli hüquq normalarını birləşdirir. Bütün digər
hüquqi aktlar qanun normalarını (normativ göstərişləri) detallaşdırır və konkretləşdirir.
Beşincisi, qanunlar xüsusi prosessual qaydada qəbul edilir. Daha doürusu, onlar xüsusi qanunvericilik
qaydasında qəbul olunur. Qanunların qəbul edilməsi bir neçə mərhələni əhatə edir ki, bu mərhələlər bir-biri ilə
sıx surətdə bağlıdır.
Beləliklə, qanun dedikdə, ali qanunverici (nümayəndəli) dövlət hakimiyyət orqanı tərəfindən xüsusi
qaydada qəbul edilən elə bir normativ hüquqi akt başa düşülür ki, o, yüksək hüquqi qüvvəyə malik olub,
daha vacib ictimai münasibətlərin tənzimlənməsinə yönəlir. Qanunlar ictimai həyatın ən mühüm cəhətlərini
nizama salan hüquq normalarını özündə əks etdirir. Onların vasitəsi və köməyi ilə mülki hüquq normalarının
ə
sas massivi və kütləsi yaranır.
Qanunlar müxtəlifdir. Onları ayrı-ayrı meyarlar və əlamətlərə görə (hüquqyaratma subyekti, qüvvədə olduüu
ə
razi, aid olduüu şəxslər və digər əsaslara görə) təsnifləşdirmək olar. Mülki qanunvericilik sistemində malik
olduğ
u ə
hə
miyyə
tə
görə
qanunların təsnifi xüsusi maraq doüurur. Bu əsasa və meyara görə qanunların iki növü
fərqləndirilir: konstitusiya qanunları; adi qanunlar. Konstitusiya qanunları dövlət və ictimai quruluşun əsasla-