Fə sil 3. Kə nd tə sə rrüfatı bitgilə rinin mə hsuldarlığ ına tə sir edə n amillə r.
3.1. Kə nd tə sə rrüfatı bitgilə rinin qidalanması və mə hsuldarlığ ı.
1840-cı ildə U.Libixin «Bitgilərin mineral qidalanması haqqında» təliminin
(Libix, 1940) nəşri bitgilərin qidalanması və gübrələrin tətbiqi sahəsində təcrübi-
tədqiqat işlərinin genişlənməsinə təkan verdi. Hələ 19-cu əsrin ortalarında
bitgilərin böyüməsi və inkişafında 10 kimyəvi elementin (N, C, H, O, P, K, Ca,
Mg, Fe, Cl) rolu məlum idi. Hesab edilirdi ki, bitgilərin normal həyat və fəaliyyəti
üçün bbu elementlər kifayətdir və onları «Zəruri» adlandırırdılar. Sonralar belə
zəruri elementlərin miqdarı kifayət qədər çoxalır və buraya mikroelementlər də
aiddir.
Bitgilərin əsas mineral qida mənbəyi torpaq hesab edilir. Torpaq mühitində ayrı-
ayrı elementlərin çatışmaması bitgilərin böyüməsi və inkişafını zəiflədir, onların
xəstəliyə dözümlülüyünü və məhsuldarlığı azaldır. Buna görə də çatışmayan
elementlərin gübrə şəklində torpağa verilməsi zəruridir.
Qida elementlərinin mənimsənilməsi də müxtəlif faktorlardan asılıdır: mühit,
temperatura, nəmlik, torpağın hava buraxması, gübrənin tərkibi və bitginin kökünə
nisbətən onların torpaqda yerləşmə xarekteri. Yüksək məhsuldarlığın təmin
edilməsi üçün bu faktorların optimal hüdudlarda olması vacibdir.
Bitgilərin qida elementlərini udmasında fotosintezin, tənəffüsün, elementin
yerdəyişməsinin, assimilyasiya borularının və başqa fizioloji bioximik proseslərin
rolu böyükdür. Bu proseslər nə qədər intensiv baş verirsə, bir o qədər çox mineral
maddə mənimsənir. Bitgilərin qida elementlərinə tələbi, böyümə və inkişaf
prosesinin aktiv olduğu dövrlərdə daha çox olur.
Müxtəlif elm xadimlərinin çox illik tədqiqatları nəticəsində sübut edilmişdir ki,
məhsuldarlığın yüksəldilməsi üçün bitgilərin vaxtında mineral gübrələrlə (azot,
fosfor və kalium) və habelə mikroelementlərlə (bor, marqanis, mis, sink, molibden,
kobalt və s.)təmin edilməsi vacibdir. Bu elementlər asılı deyil və onların hər hansı
birinin çıxarılması bitginin böyüməsini dayandırır.
Azot bitginin qidalanmasının əsas elementidir. O,azotsuz əmələ gəlməsi
mümkün olmayan zülalların, turşuların və bir çox orqanik maddələrin tərkibinə
daxildir. Torpaq məhlulundan əsasən azot nitratı(NO
3
anionu) şəklində sorulur.
Azot gübrələrində, əsasən, ammonyak və nitrat formaları mövcud olur. Bundan
ə
lavə tərkibində 80%-dən çox azot olan maye ammonyakvəya ammonyak suyu,
sidik cövhəri gübrə kimi istifadə edilir.
Azot qidalanmasının şəraiti bitginin böyüməsi və inkişafına kəskin təsir edir.
Yarpaqlar intensiv yaşıl rəng alır- xlorofill və zülalların əmələ gəlməsi sürətlənir,
yarpagın ömrü uzanır. Bitginin geniş yarpaqları, yoğun və hündür gövdəsi olur.
Azot çatışmamazlığında (azlığında) yarpaqlar sarı yaşıl olur, bitginin böyüməsi
gecikir. Düzgün istifadə edilmiş azot gübrələri bitginin məhsuldarlığını artırır,
məhsulun keyfiyyətini yüksəldir.
Azotun fizioloji qiyməti zülalların, fermentlərin xlorofillərin və başqa orqanik
birləşmələrin sintezində onun istifadəsidir.
Səpin zamanı gübrələrin yüksək dozası müxtəlif tədqiqatçılar (Q.N.Ustenko,
V.L.Brovtsıp 1963; U.I.Tikalov, L.Çermenko, 1959) tərəfindən tətbiq edilmişdir.
Bir sıra müəlliflərin (Brilliant, 1949; Doroxov, 1957; Mamedov, 1970)
ə
sərlərində göstərilmişdir ki, azot, kalium, və fosfor çatışmamazlığı fotosintezin
intensivliyini azaldır. L.M.Doroxovun əsərlərində (1957) göstərilir ki, azot, fosfor
və kaliumun kökdənkənar təsiri altında Şəkər çuğunduru yarpaqlarının
fotosintezinin intensivliyi 30-40% artır.
Q.Rəhimov, T.M.Buşevoyun noxud və yem bitgiləri ilə apardığı təcrübələr
(1964) göstərir ki, azot çatışmamazlığı zamanı fotosintezin intensivliyi 15-18%
azalır.
Bitgilər tərəfindən fosfor, torpaq məhlulundan hidrofosfor ionları şəklində
sorulur. Fosforla normal qidalanma zamanı bitgilərin cüccərməsi və inkişafı
sürətlənir, məhsuldarlıq kifayət qədər yüksəlir, məhsulun keyfiyyəti yaxşılaşır.
Orqanik fosforun torpaqda əsas mənbəyi humus hesab edilir. Fosfor
çatışmamazlığı zamanı bitginin inkişafının ilk dövrlərində onun böyüməsi kəskin
zəifləyir. Belə bitgilərin sonradan fosforla təchiz edilməsi ilkin inkişaf dövrundəki
çatışmazlığın mənfi təsirini tam aradan qaldıra bilmir.
Fosfor bitgilərdə fotosintez proseslərini uqlevodların yığılmasını və hərəkətini,
zülal birləşmələrinin yaranmasını sürətləndirir. O, Azot və kükürdlə birlikdə
zülalların tərkibinə daxil olur.
Kalium, protoplazmanın hidrofilliyini su saxlama qabiliyyətini artırır, onun
normal vəziyyətinin saxlanması üçün əlverişli şərait yaradır. Cavan yarpaqlarda,
qabığın canlı toxumlarında, tumurcuqlarda kalium xüsusən çox olur. O, bitgilərin
köhnə orqanlarında çox az olur. Kalium zülalların, kraxmalın, xlorofilin, yağların
sintezinə müsbət təsir edir, fotosintez prosesini gücləndirir.
3.2. Mikroelementlər.
Çoxsaylı elm xadimlərinin tədqiqatlarında mikroelementlərin bitgilərin həyatına
təsiri və kənd təsərrüfatında tətbiqi öyrənilmişdir. Bundan başqa müəyyən
edilmişdir ki, mikroelementlərin bitgilərin böyüməsi, inkişafı və məhsuluna
təsirinin effekti təkcə «katalitik» və «stimullaşdırıcı» rolu ilə məhdudlaşmır. Onlar
kalium, azot, fosfor və başqaları kimi, bitgilərin zəruri qida elementləridir. Qeyd
etmək lazımdır ki, PK-nın torpaqda kifayət qədər olmasına baxmayaraq, onun
torpağa əlavə verilməsi bitginin məhsuldarlıgını artırır. Eyni vaxtda
mikroelementlərlə qidalanma da bitgilərin məhsuldarlığını artırır.
Bitgilərin normal böyüməsi və inkişafı üçün azot, fosfor və kaliumdan başqa
maqnezium,dəmir və mikroelementlər də (marqanis, bor, sink, yod, mis,
alüminium, molibden, kobalt) vacibdir. Bitgidə onların miqdarı çox olmayıb, quru
maddənin 0,02%-dən artıq deyil.
Dostları ilə paylaş: |