284
Konuşmanızdan tanıdım ne kadar nazik...
Gözlerinizden tanıdım:
bütün dünya hüzünleri kat kat birikmiş.
Haklısınız.
Hep birileri vurdu sizi arkadan:
onlar ne yazık ki BİZ idik... (səh: 20)
Həmin jurnalın 2016-cı il may nömrəsində Azərbaycan
şairi Vaqif Bayatlı Odərin də “Qalxdım yeni birisi tək”
adlı şeiri dərc edilmişdir. İntonasiya, özgür şeir bəndi,
sərbəst metrika və ritm baxımından yaxınlığına görə
həmin şeirin də Türkiyə türkcəsinə tərcüməsini
təqdim edirəm:
Alın yazısı tek
kırışık bir gecede
taşlı topraklı bir küçede
egilip toprağa
çöküp toprağa
kalktım yeni birisi tek.
Kırış kırış gülesi
çopur çopur dökülesi
ak yüzümü
sürtüp kara toprağa
kalktım yeni birisi tek.
285
Kimi dünyada egik gider
kimi düzüne,
Kiminin kaderi alnına yazılır
kimininki yüzüne.
Burakıp alın yazımı
kara toprağa
yemin ettim alın yazıma,
kalktım yeni birisi tek. (səh: 16).
Hər iki şair tarixi Böyük Azərbaycan dövlətinin
hazırda parçalanmış və özgələri tərəfində siyasi idarəsi
ələ alınmış ərazilərində yaşayıb yaradırlar: Vaqifin
dilbər Qarabağı (onun ən gözəl parçası sayılan Cəbrayıl
yurdu) düşmən işğalına məruz qalmışdır. Mehmet
Ömer Kazancının da Kərkük türkmən-azəri eli İraqın
taleyini əlində oyuncaq etmiş imperialist güclərin
əsarətindədir. Lakin hər iki şairi birləşdirən dərdin
ümumiliyidir. Bu şeirlərdəki azadlıq ruhu, ümummilli
birlik duyğusu, milli-mənəvi doğmalıq onlarınbədii-
poetik yazı texnologiyasına, sərbəst metr və ritm
komponentlərinə, intonasiya və təhkiyə tərzinə də
nüfuz etmişdir. Roma Klubunun üzvlərindən məşhur
fin alimi Pekka Kuusi “Bu insan dünyası”adlı kitabında
(Proqress nəşr., Moskva-1988) XX əsrin bədbəxt
xallarının 3 tipini göstərir: hazırkı həyat tərzi Homo
sapiens sapiensin 40-35 min il bundan əvvəlki yığıcılıq
286
və balıqçılığına uyğunlaşan xalqlar, 10 min il əvvəlki
dövrün aqrar (əkinçilik və heyvandarlıqla məşğul
olanlar) mədəniyyətinə uyğunlaşan xalqlar, nəhayət,
XIX-XX əsrin kapitalizm və müstəmləkə təlabatına
uyğun olaraq, öz daxili xammalını xam neft və s.) xaricə
satıb yaşayan xalqlar. Bu xalqların düşüncə tərzindəki
bəla Hakimiyyət ehtirasları və təbii ehtiyatların
tükənən taleyini görə bilməməsidir. Eramızdan əvvəlki
600-cü ildən bizim eramızın 500-cü ilinə qədərki Antik
dövlətlər erası ərzində İnsanlıq tarixində 50 nəsil
dəyişmişdir. Bütün bu 1000 illiyin mənəvi dərsi yalnız
ondan ibarət olmuşdur ki, İnsanın cəmiyyət halında
həyatında bir yalnız Bilik obyekt olaraq tükənməzdir.
Çağımızın elmi-texniki tərəqqi dövrü üçün əsas inkişaf
istiqaməti də hər bir xalqın öz bilik sərvətini fasiləsiz
və məhsuldar şəkildə artırmasından ibarətdir. Bu həm
bir yarışdır, həm də savaşdır...
Azad
şeir
təcrübəsində
insanın
mənəvi
simasızlaşdırılmasına çağırış örnəyi yoxdur. Bu şeir
yarandığı gündən insan haqqının və xalq azadlığının
sədaqətli carçısı olmuşdur, olaraq qalır. 1o milyon il
bundan əvvəl iki ayağı üzərində qalxıb duran İnsan
əcdadı üzü səmaya, ordakı sonsuzluğa baxmağı ilə ilk
kəz öyünmüşdür. Azad şeirin qeyri-konvesional ruhu
ilkin insan azadlığı haqlarının təməllərinə söykənir.
Çağdaş Azəri şairlərinin bu poetik sistemə- onun
287
metrik və ritmik sərbəstliyinə qırılmaz bağlılığında,
sanıram, məhz bu amillər əsas rol oynayır.
Ritm haqında Y.Q.Etkindin “Poetik əsərin ritmi
məzmun faktoru kimi” məqaqləsində Azad şeir
poetikası üçün çox qiymətli olan aşağıdakı fikirlərə
baxaq: “Poetik əsərin ritminin formaları rəngarəng,
növləri müxtəlifdir. “Poetik ritm” anlayışı ilə söz-səs
materiallarının bütün nizamlı kompozisiya əhəmiyyətli
təkrarları baqğlıdır. Bunlara aşağıdakı təkrarlar
daxildir: 1) eyni və ya analoq heca qrupları (-tonik
ritm), 2) eyni ölçülü şeir sətirləri (sillabik, heca ritmi),
3) bir və ya bir neçə sətirlərin hüdudunda sintaktik
konstruksiyalar (sintaktik paralelizmlər ritmi), 4)
sətirlərin sonundakı səslər (qafiyə ritmi), 5) sətir
daxilində bərabər kompozisiya yerlərindəki səslər
(daxili qafiyə ritmi), 6) şeirin sonundakı vurğulu
hecaların vəziyyətinə görə qafiyələnən sonluqların
növbələnməsi- qadın, kişi; kişi və daktil; qadın və
daktil (katelektika ritmi), 7) şeir sətrinin daxilində və
sonunda pauzalar (sezura ritmi), 8) cümlənin sintaktik
quruluşu və şeirin metrik əsasının münasibəti
(astonasional ritm), 9) eyni və anoloq şeir qruplarının
– sadə qoşaqafiyəli iki sətirlikdən mürəkkəb mono və
polimetrik
quruluşa
qədər
konstruksiyası
(strofikə/bənd
ritmi).
”
(Bax:“Vvedeniye
v
288
literaturavedeniye”. Vısşaya şkola. Moskva-1975,
səh:- 235).
Y.Q.Etkindin monoritmika və poliritmika ilə bağlı
mülahizələri də maraqlıdır. O, eyni ritmliyə “tonik
ritm, sillabik ritm, sintaktik ritm, anoforik ritm,
intonasiya ritmi, daxili pauzalar ritmi, qafiyələr ritmi,
son alliterasiyalar ritmi, qoşa sözlər ritmi, müxtəlif
bəndlərin misra sonluğu ritmi, analoji və oxşar ritmlər,
bəndlər ritmi, semantik (obrazlı) ritm, intellektual və
emosional ritm və s.”(Bax, səh: 107-112) ritm tiplərini
misal göstərirdi.
Ritmoloji arsenalı artıraraq, B.V.Tomaşevski də
aşağıdakı ritm növlərini qeyd etmişdir: “1) söz vurğusu
ritmi, 2) intonasiya-fraza ritmi, 3) harmonik ritm”.
(Bax,B.V.Tomaşevski . O stixe. Leninqrad-1979). Şeir
ritminin geniş arsenalına ümumi nəzər yetirmək üçün
daha iki Sovet filoloqunun düşüncələrini alaq.
S.D.Baluxatanın təqdimatında 4 ritm növü vardır: “1)
Vurğu ritmi, 2) səs ritmi, 3) obraz ritmi, 4) bənd
ritmi.”(Bax, K voprosı ob opredelenii pitma v poezii.
İzvestnik, Moskva-1922, 3-cü Buraxılış). V.V.Kojinov
isə ritmə belə bir təsnifat verirdi: “1) Poliritmiya (ölçü-
söz bölgüsü), 2) fonik ritm (alliterasiya və assonans), 3)
qrammatik ritm (təkrarlar və həmçinin sintaktik
konstruksiyaların qarşılıqlı təsiri), 4) semantik ritm
(poetik
fikrin
gərginlik
və
boşalmalarının
Dostları ilə paylaş: |