tabiat ato etgan oliy vazifani amalga oshirar va shu tariqa o'zin in g
mavjudligini oqlar edi. Bu eng ulug' n e’matga shukronalikdir aslida,
shak-shubhasiz yaratilishdan ko'zda tutilgan maqsadni ro'yobga chiqarish
butun k u ch -q u w at, m ayl-ixtiyor, intilish va sezgilarning tantanasi edi.
N ihoyat kaklik qarshilik qilm ay qo'ydi. Bo'ri bolasi ham on uning
qanotidan tishlab turardi. Ular ikkovi bir-biridan ko'z uzm ay yerda
yotishardi. Bo'ri bolasi qo'rqitm oqchi bo'libm i g'azab bilan o'kirdi.
Kaklik to'satdan qaychidek o'tkir tum shug'i bilan uning shundoq ham
og'riyotgan tum shug'idan cho'qib oldi. Bo'ri bolasi sapchib tushdi,
lekin qanotni qo'yib yubormadi. Kaklik ketm a-ket yana ikki marta
cho'qidi. Bo'ri bolasi chinqirib vubordi va qanot bilan birga kaklikni
ham o'zi bilan tortib kelayotganini tushunm ay ortiga chekina boshladi.
Jafokash tum shug'iga ayamay tushayotgan zarbalarga chidayolm ay bo'ri
bolasi dunyoni boshiga ko'targudek angillashga tushdi. U ning jo'sh qin
jangovor hovuridan asar qolm adi. O'ljasini tashlab, sharmandalarcha
yalanglikning narigi tarafiga qochdi, borib harsillagan ko'yi tilini osiltirib
buta ostiga yotdi-yu, zorlanib uvillay boshladi. Birdan, hech kutmaganda
nom a'lum narsa uning boshi uzra charx urib yana bir baloni boshlayot-
ganini sezdi. Bo'ri bolasi ustiga yana bir m ash’um balo yopirildi. U
arang o 'z in i ch etga olish ga va buta ostig a yash irinish ga ulgurdi.
Y elpig'ichday yoyilgan bahaybat qanotlar uning shundoq ustidan yelib
o'td i, yuqoridan bo'ri bolasi ustiga tashlangan lochinning hamlasi zoye
ketgandi.
Bo'ri bolasi buta tagida yotgan ko'yi endi o'ziga kelib, atrofga
qo'rqa-pisa alanglayotganda sayhonlikning narigi tom onidan yakson
Dostları ilə paylaş: |
