PARAMETRY OBSERWACYJNE W KOMOLOGII Teresa Stoltmann Gimnazjum im. Jana Pawła II w Miastku
Model Wielkiego Wybuchu
Najważniejsze parametry w kosmologii Stała Hubble’a Ho 2. Parametr gęstości Ωo 4. Stała kosmologiczna λ
Prawo Hubble’a v=Hor
Obliczanie odległości do galaktyk Ho=100 h km s-1Mpc-1 h przyjmuje wartości od 0,55 do 0,75 Przykład: h=0,5 v=5000km/s
Parametr gęstości Ωo Jeśli k=0, to gęstość krytyczna ρc jest równa:
Obliczanie gęstości krytycznejֽρc
Obliczanie gęstości krytycznej w jednostkach masy Słońca i megaparsekach
Definicja parametru gęstości Ω
Przekształcenie równania Friedmana do postaci zawierającej parametr gęstości Ω
Parametr gęstości dla poszczególnych modeli Wszechświata WSZECHŚWIAT OTWARTY 0<Ω<1 k<0 ρ<ρC WSZECHŚWIAT PŁASKI Ω=1 k=0 ρ=ρc WSZECHŚWIAT ZAMKNIĘTY Ω>1 k>0 ρ>ρc
Parametr hamowania qo Wyznaczanie czynnika hamowania qoza pomocą rozwinięcia Taylora czynnika skali wokół chwili obecnej:
Zależność między parametrem gęstości Ωo a parametrem hamowania qo dla p=0
Podstawiając do wzoru na parametr hamowania qo:
Stała kosmologiczna λ
Zapis stałej kosmologicznej λ przy użyciu parametru tej stałej
Krótka historia stałej kosmologicznej. Luty 1917 r.- Einstein wprowadza człon kosmologiczny równoważący grawitację. Chce w ten sposób uzyskać model Wszechświata skończonego i statycznego. Marzec 1917 r. – holenderski kosmolog Willem de Sitter otrzymuje inny model z członem kosmologicznym, który jak potem wykazano podlega przyspieszonej ekspansji. 1922 r. – rosyjski fizyk Aleksander Friedman konstruuje modele rozszerzającego się i kurczącego Wszechświata, bez członu kosmologicznego.
1929 r.- amerykański astronom Edwin Hubble odkrywa ekspansję Wszechświata. Dwa lata późnie Einstein odżegnuje się od członu kosmologicznego nazywając go „ i tak nie satysfakcjonującym teoretycznie”. 1929 r.- amerykański astronom Edwin Hubble odkrywa ekspansję Wszechświata. Dwa lata późnie Einstein odżegnuje się od członu kosmologicznego nazywając go „ i tak nie satysfakcjonującym teoretycznie”. 1967r. – rosyjski fizyk Jakow B. Zeldowicz dokonuje pierwszych oszacowań gęstości energii próżni kwantowej i odkrywa, że może ona przeciwstawiać się grawitacji. 1998 r. – dwa zespoły obserwatorów odległych supernowych, kierowanych przez Saula Perlmuttera i Briana Szmidta donoszą o odkryciu przyspieszenia ekspansji Wszechświata. Obecnie próbuje się określić przyczyny tego zjawiska.
Mapa Wszechświata w różnych skalach z użyciem jednostek świetlnych
Literatura Andrew Liddle „ Wprowadzenie do kosmologii współczesnej” Robert Burnham, A. Dyer, J. Kanipe „ Astronomia” 3. Lawrene M. Krauss, Michael s. Turner „Kosmiczna zagadka”, Świat Nauki, X 2004 .
0>1>
Dostları ilə paylaş: |