177
verdi ki, onun xeyməsini İmamın
(ə) xeyməsinin yanında qursunlar. Sonra Zü-
heyr ibn Qeynin yoldaşlarına xitab edib dedi: “Hər kəs istəyir mənimlə gəlsin.
Hər kəs istəmir, bu mənim onunla sonuncu görüşümdür.” Bu sözlərdən sonra
yol
daşları ilə vidalaşan Züheyr İmamın
(ə) hüzuruna gəldi.
Zobalə adlı məntəqəyə çatdıqda Abdullah ibn Süleyman Əsədi və Münzir
ibn Muşməil Əsədi Kufədə baş verən hadisələri yəni Müslim ibn Əqilin, Hani
ibn Urvənin, Qeys ibn Müsəhhərin və Abdullah ibn Yəqtirin şəhadət xəbərlə-
rini o Həzrətə çatdırdılar. Bu dəhşətli xəbərdən sonra İmam (ə) əshabını ətra-
fına cəm edib belə buyurdu: “Həqiqətən Müslim ibn Əqilin, Hani ibn Urvənin,
Qeys ibn Müsəhhərin və Abdullah ibn Yəqtirin şəhadət xəbərləri mənə yetişdi.
Bi
zim tərəfdarlarımız bizə kömək etməkdən əl çəkiblər. Hər kəs bizdən
ayrılmaq istəsə, ona heç bir etiraz yoxdur.” Hz.Hüseynin
(ə) bu sözlərindən
sonra mal-döv
lət, qənimət və dünya malına tamahlanıb o Həzrətlə birlikdə
hərəkət edənlər onun ətrafından dağılışdılar.
İmam Hüseynin (ə) Hürr ibn Yezid Riyahi ilə görüşməsi
Hz.Hüseyn
(ə) və əshabı Bətni-Əqəbədən hərəkət edərək Zu-Husəm dağına
tərəf getdi ki, əgər döyüşə ehtiyac olsa, o dağı özünə arxa qərar versin. Xey-
mələrin qurulmasından qısa vaxt sonra Hürr ibn Yezid Riyahi Təmimi min nə-
fərlik dəstə ilə onların müqabilində dayandı. Bunu görən İmam Hüseyn (ə) on-
dan soruşdu: Sən bizə kömək etmək məqsədilə gəlmisən, ya mübarizə etmək
niy
yətin var? Hürr cavab verdi: Ey Hüseyn
(ə) səninlə vuruşmağa gəlmişik.
İmam (ə) buyurdu: Əgər sizin nəzəriniz göndərdiyiniz məktub və nümayəndə-
lərinizin dedikləri ilə müxalif olsa, elə buradan da gəldiyim yerə qayıdaram. Bu
vaxt Hürr və onun dəstəsi İmamın (ə) qayıtmasına mane oldular. Hürr dedi:
“Ey Peyğəmbərin övladı, elə yollarla hərəkət edin ki, nə Mədinəyə gedib
çıxsın, nə də sizi Kufəyə aparsın. Mən də İbn Ziyadın yanında üzrlü olaraq
deyərəm: Hüseyn (ə) elə bir yolla gedib ki, mən onu görə bilmədim.”
İmam (ə) Qadisiyyə və Üzeyb yolundan dönüb sol tərəfə getdi. Hürr də öz
qo
şunu ilə o Həzrətlə birlikdə hərəkət etməyə başladı. Onlar Uzeybul-Həcanat
məntəqəsinə çatdıqda İbn Ziyadın məktubunu Hürrə verdilər. Məktubun məz-
mu
nu ilə tanış olan Hürr ibn Yezid dərhal İmamın (ə) əshabının qarşısını alıb,
mi
niklərdən düşmələrinə göstəriş verdi. İmam buyurdu: “Qoy yaxın məhəllə-
lərdə ki, Neynəva, Qaziriyyə və ya sair abad yerlərin birində düşək.” Hürr dedi:
And olsun Allaha ki, bu qasid yanımda olan yerdə ibn Ziyadın hökmü ilə mü-
xa
lif ola bilmərəm. Onu mənə nəzarətçi təyin edib.” Züheyr ibn Qeyn dedi:
“Ey Peyğəmbər övladı, əmr et onlarla vuruşaq. İndi onlarla vuruşmaq asandır.
Say
sız-hesabsız qoşun bura töküləndən sonra çətin olacaq.” İmam buyurdu:
“Mən istəmirəm onlarla birinci müharibəyə başlayım.”
Sonda onlar atlarından düşüb ismət və cəlalət Əhli-beyti üçün xeymələr
qur
dular. Bu hadisə cümə axşamı günü məhərrəm ayının ikisində baş verdi.
178
İmam Hüseynin (ə) Kərbəlaya daxil olması
Hz.Hüseynin
(ə) Kərbəlaya hansı gündə daxil olması barədə ixtilaflar var-
dır ki, onlardan ən səhihi hicrətin 61-ci ili məhərrəm ayının ikisində daxil ol-
ma
sıdır. İmam (ə) o əraziyə çatanda soruşdu: “Bu torpağın adı nədir.” Dedilər:
“Bu
ra Kərbəla deyirlər.” İmam (ə) bu adı eşidəndə buyurdu: “İlahi, sənə pənah
apa
rıram kərb (qəm) və bəladan.”
İmam Hüseyn
(ə) və əshabı burada mənzil saldılar. Səhəri gün dörd min
nəfərlik ordu ilə Kərbəlaya yetişən Ömər ibn Səd İmamın (ə) müqabilində dü-
şərgə saldı. İmama (ə) qarşı vuruşmaqdan ötrü ibn Ziyad Ömər ibn Sədə Rey
vila
yətinin valiliyini vermişdi. Kərbəlaya gələn Ömər ibn Səd Urvə ibn Qeysi
ya
nına çağırıb onu İmamın (ə) yanına göndərmək istədi ki, İmamdan (ə) soruş-
sun ki, bu tərəflərə niyə gəlib və nə istəyir. Urvə Hz.Hüseynə
(ə) məktub yaz-
mış şəxslərdən olduğu üçün İmamın (ə) yanına getməkdən imtina etdi. Urvənin
bu işdən imtina etməsindən sonra Kəsir ibn Abdullah ayağa qalxıb dedi: Mən
bu işi görməyə hazıram. Əgər istəyirsən qəflətən onu qətlə yetirim.” Ömər ibn
Səd dedi: “Bunu istəmirəm, amma get onun yanına soruş ki, bu diyara nə üçün
gəlib?”
Kəsir ibn Abdullah İmamın
(ə) hüzuruna gəlib salam verdikdən sonra üzə-
rinə düşən vəzifəni yerinə yetirdi. İmam (ə) onun cavabında dedi: “Sizin
camaatın mənə yazdıqları çoxlu məktublara görə mən bu diyara gəlmişəm. On-
lar mənim bu diyara gəlməyimə çox israr ediblər. İndi ki, onlar mənim gəlmə-
yim
dən narazıdırlar, mən qayıdıram.” Bu zaman Həbib ibn Məzahir üzünü Kə-
sir ibn
Abdullaha tuta
raq dedi: “Ey Kəsir, vay olsun sənə! Bu haqq olan İmam-
dan
(ə) üz döndərirsən və zalımlara tərəf gedirsən? Gəl bu İmama kömək et,
çün
ki onun əcdadlarının bərəkəti ilə hidayət olmusan.” Kəsir dedi: “Qoy Ömə-
rin cavabını aparım, ondan sonra fikirləşərəm ki, hansı məsləhətdir.” O, İma-
mın (ə) cavabını Ömər ibn Sədə söylədikdə dedi: “Ümidvaram ki, Allah onunla
mü
haribə etməkdən mənə nicat verər.” Sonra Ubeydullah ibn Ziyada məktub
ya
zaraq vəziyyəti ona bildirdi. (Bəzi mənbələrə görə Ömər ibn Səd tərəfindən
İmamın (ə) yanına Qürrə ibn Qeys Hənzələ göndərilmişdir). İbn Ziyad Ömər
ibn Sədə belə bir məktub yazdı: “Hüseynə dedi ki, o və onun əshabı Yezidə be-
yət etsinlər. O vaxta qədər mən də görüm onun haqqında nə qərara gəlirəm.”
Bu məktubdan sonra İbn Ziyad Ömər ibn Sədə ikinci bir məktub yazaraq
bil
dirdi: “Ey Sədin oğlu, Hüseyn və əshabı ilə Fərat çayı arasında bir sədd qur
ki, qoy onlar Fəratın suyundan dada bilməsinlər. Necə ki, onlar Osman ibn Əf-
vanı mühasirəyə aldıqları gündə o məzlumla su arasında sədd çəkdilər.”
Ubeydullah ibn Ziyadın məktubu məlun Ömər ibn Sədə çatan kimi o, Əmir
(və ya Ömər) ibn Həccacı beş yüz nəfərlik bir dəstə ilə Fəratın sahilinə göndə-
rib, o Həzrətin çaydan su götürməsinə mane oldu. Bu hadisə Hz.Hüseynin (ə)
şəhid olmasına üç gün qalmış baş verdi. Digər tərəfdən də Ömər ibn Səd Kər-
bəlaya gələn gündən İbn Ziyad onun üçün qoşun göndərirdi. seyid ibn Tavusun