www.vivo-book.com
418
beĢ-iyirmi nəfərin köməyindən istifadə eləyən iyirmi adamın
əməyinin nəticəsi olduğundan baĢqa heç nə hiss
elətdirməməliydi. O düĢünməliydi ki, kəndirlər yeyilib, kilsə
zəngisə əməlli-baĢlı təhlükə mənbəyidi – hər iki yüz ildən
bir qopub aĢağı düĢür. O bunu da düĢünə bilərdi ki, zəng
çalanların maaĢını artırmaq, ya da kilsənin xəzinəsinə zərər
vurmamaq üçün ziyarətçilərin gətirdikləri pay-pürüĢdən
onlara vermək lazımdır.
Amma özünü belə müdrik düĢüncələrə qərq etmək
əvəzinə Jülyenin qəlbi bu əzəmətli və zəngin səslərin təsiri
altında təxəyyül qanadlarında uçurdu. Ondan heç vaxt nə
yaxĢı rahib, nə də iĢgüzar müdir olacaqdı! Həyəcanlanmağa
hər dəm hazır olan belə qəlblərdən nə ola bilərdi ki? Olsa-
olsa ortabab bir rəssam! Bu yerdə Jülyenin özünəinamı öz
ağ bayrağını qaldırmalı olurdu.
Yəqin onun xalq nifrətindən və yakobinçilərdən gözləri
qorxmuĢ (onları qorxudurdular ki, belələri hər yerdə var)
seminariya yoldaĢlarının əlli nəfərdən çoxu bu səsləri
eĢidəndə kilsə zəngini çalanların maaĢı barədə düĢünməyi
artıq öyrənmiĢdi. Onlar Baremsayağı dahiliklə dua edənlərin
www.vivo-book.com
419
dualarının kilsə zəngini çalanlara pul ödəməyə dəyib-
dəymədiyini hesablayacaqdılar. Amma Jülyen maddi
məsələlər barədə düĢünsəydi belə, fikri lazım olan yerə
getməyəcəkdi – o, kilsə Ģurası üçün qırx frank qənaət etmək
barədə düĢünər, iyirmi santimlik xərcdən qaça bilmək
imkanınısa ağlına gətirməzdi.
Bu arada təntənəli mərasim də bu gözəl günəĢli gün
kimi Bezansonu dolanırdı – mərasim bir-birindən daha
səxavətli görünmək üçün ürəyi gedən Ģəhər rəhbərliyinin
orda-burda quraĢdırdığı müvəqqəti mehrabların yanında
dayanırdı. Kilsəsə sükuta qərq olmuĢdu.
Bu yarıqaranlıqda xoĢ bir sərinlik vardı, hər tərəfdən də
gül-çiçək və ənbər qoxusu gəlirdi.
Kilsə geniĢliyində hökm sürən tənhalıq, sükut və sərinlik
Jülyeni Ģirin xəyallara aparırdı. O, kilsənin digər tərəfinə
göz-qulaq olan abbat ġasın onu narahat edəcəyindən
çəkinmirdi. Onun qəlbi öz ölüm qabığından ayrılmıĢ – ölüm
qabığısa indi kilsənin ona həvalə olunmuĢ tərəfində aramla
gəziĢirdi.Jülyen tamamilə sakit idi – o, tövbə otaqlarında heç
kimin olmadığından əmin idi, kilsədə bir-iki iman əhli
www.vivo-book.com
420
qadından baĢqa heç kim yox idi. Oğlanın gözləri baxmadan
görə bilirdi.
Amma o çox yaxĢı geyinmiĢ iki qadının diz üstə
çökdüyünü görəndə öz xəyallarından ayrılmalı oldu.
Onlardan biri tövbə otağında, birisə onun yanında, alçaq dua
skamyasına çöküb dua eləyirdi.O baxmadan görürdü, amma
birdən üzərinə düĢən məsuliyyətin dumanlı ciddiliyimi,
yoxsa qadınların hər ikisinin əsilzadə gərdənlərimi –
bunlardan biri yadına saldı ki, tövbə otağında rahib yoxdur.
“Maraqlıdır – oğlan düĢündü – əgər bu xanımlar belə
iman əhlidirlərsə, onda niyə indi küçədəki mehrablardan
birinin qarĢısında dua eləmirlər, ya da cəmiyyət
qadınlarındandılarsa, niyə balkonlardan birində təmtəraqla
dayanmayıblar? Bu qadının donu bədəninə necə də qəĢəng,
kip yapıĢıb. Əzəmətə bax!”
Oğlan qadınlara baxmaq imkanı olacağına ümid edərək
addımlarını yavaĢıtdı.
Tövbə otağında dizi üstə oturan qadın Jülyenin sükutu
pozan addımlarını eĢidəndə baĢını döndərdi. Birdən o bərk
qıĢqırıb, özündən getdi.
www.vivo-book.com
421
HuĢunu itirən qadın arxası üstə yıxıldı, yaxınlıqda olan
rəfiqəsi ona tərəf atıldı. Həmin an Jülyen yıxılan qadının
boynunu və çiyinlərini gördü. Gözəl mirvari muncuqlardan
ibarət tanıĢ bir boyunbağı dəydi gözünə. Xanım Renalın
saçlarını tanıyanda dəhĢətə gəldi! Bu o idi! Yanında
dayanıb, onu tutansa xanım Dervil idi.
Özünü unudan Jülyen onlara tərəf qaçdı. Əgər Jülyen
vaxtında onların ikisini də tutmasaydı, xanım Renalın
ağırlığına dayana bilməyən rəfiqəsi də yıxılacaqdı. Oğlan öz
çiyinlərinə yıxılmıĢ xanım Renalın geriyə atılmıĢ baĢını,
onun avazımıĢ, həyat niĢanəsi olmayan üzünü gördü. O,
xanım Dervilə kömək elədi ki, qadının gözəl baĢını kətilin
həsir söykənəcəyinə dirəsin.
Xanım Dervil geri qanrıldı və o dəqiqə oğlanı tanıdı:
– Bu dəqiqə gedin burdan cənab, gedin! – qadın əsəbi
səslə dedi. – O sizi görməməlidi! Axı sizi görəndə o necə
dəhĢətə gəlməsin?! O sizi tanıyana qədər elə xoĢbəxt idi ki!
Siz murdar adamsınız! Gedin! Əgər sizdə bir damcı abır-
həya qalıbsa, gedin burdan!
www.vivo-book.com
422
Qadın elə amiranə səslə danıĢdı və həmin an çox
gücsüz olan Jülyen özünü elə itirdi ki, tez kənara çəkildi.
“Bu qadın həmiĢə mənə nifrət eləyib” – oğlan düĢündü.
Elə həmin an mərasimin baĢında gedən rahiblərin səsi
kilsəni baĢına götürdü – xaç yürüĢü geri qayıdırdı. Abbat
ġas-Bernar bir neçə dəfə Jülyeni çağırdı. Oğlan onu
eĢitmirdi – axır ki, rahib yaxınlaĢıb onun əlindən yapıĢdı,
Jülyeni birtəhər gizləndiyi girəcəkdən çıxartdı.
Abbat onu yepiskopa təqdim etmək istəyirdi.
– Özünüzü pis hiss edirsiniz, mənim balam, – o,
Jülyenin ağappaq ağardığını və ayaq üstə güclə dayandığını
görüb dedi. – Siz bu gün həddən artıq çox iĢləmisiniz. –
Rahib onun əlindən yapıĢdı. – Gəlin, gəlin müqəddəs su
çiləyənin oturacağında əyləĢin, mən sizi gizləyərəm. – Ġndi
onlar əsas qapıların yanındaydılar. – ƏyləĢin, zati-
müqəddəslərinin gəliĢinə hələ düz iyirmi dəqiqə var,
sakitləĢin. Özünüzə gəlməyə çalıĢın, zati-müqəddəsləri
gələndəsə mən qalxmağınıza kömək edərəm, cavan
olmasam da, hələ sağlam və güclüyəm.
Dostları ilə paylaş: |