The Archeology of Azerbaijan a brief Discourse
Yüklə 4,97 Kb. Pdf görüntüsü
|
www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 37 unutmamışdım, amma, üzüm yox idi, üzünə çıxmağa, ürəyim istəsə də, heç bilmirdim necə görüşüm. Sən haqlısan, mən vəfasız çıxdım, mən bədbəxtəm, - bu dəfə hönkürtüsü-nü saxlaya bidmədi. Zinyətin kövrək səsi Əzizi mütəəssir etmişdi. O, Zinyəti nə qınağa çəkmək, nə də könlünü almaq istəyirdi. Ürəyindən gələn hiss o oldu ki, Zinyət əvvəlki olmadığı kimi, ona qarşı sevgisi də əvvəlki səviyyədə deyildi, dəyişilmişdi, adiləşmişdi. Zinyət danış-dıqca, sanki, nə vaxtsa tanış olan kənar adamın hekayətinə qulaq asırdı... Əziz həbs olunandan iki il keçmiş Zinyət üçün bibisi nəvə-sigil elçi gəlmişdilər. Atasının ağır xəstə yatan vaxtı idi. Ürəyi yola getmirdi, ikinci dəfə infarkt keçirmişdi. Həkimlər yaşamasına bir il müddət qoymuşdular. Belə vaxtda elçilərin qapını döyməsi, ailə üçün göydəndüşmə oldu. Atasının sağlığında ikən onu köçürüb, başdan etmək istəyirdilər. O vaxtdan Zinyətin qara günləri başladı. Onun eti-razlarını heç kim eşitmək istəmirdi. Nəhayət, məcbur olub ürəyini anasına açdı. Əzizi sevdiyini, ona söz verdiyini bildirdi. Anası, “indi biz gözləyək Əziz haçan türmədən çıxacaq? Bəlkə elə türmədə qala-caq, sən də evdə qalacaqsan? Elə şey yoxdur”, - deyə razılaşmamışdı. Bir axşam atası xəstə yatdığı otağına, yanına çağırdı: - Qızım, sən mənim ölümümü tezləşdirmək istəyirsən? - Yox, ay ata, Allah eləməsin... - Bəs nə söz-söhbətdir evdə? Zinyət başını aşağı saldı. Demək istədikləri ilişib boğazında qaldı. - Tərslik eləmə. Tərslik eləsən məndən başlamış xoşbəxtliyi-nəcən hər şeyi itirəcəksən. İstəmirsən sənin toyunu görəm? Balam-san, qoyma dünyadan nisgilli köçəm. Zinyətin boğazı qurumuşdu. Gücü yalnız göz yaşlarına çatdı. Səsini çıxarmadan, gözünün yaşını silə-silə otaqdan çıxdı. Canı qədər istədiyi atasının xatirinə bir daha dillənmədi. Düzünə qalsa, o, qorxurdu. Dünyanın işini bilmək olmaz. Cəzasını çəkib qurtarandan sonra, bəlkə Əziz heç onu istəməyəcəkdi? Çox olub, söz verib aldadanlar. Ya da atasının xəstəliyi onun etirazına görə ağırlaşardısa, onda gərək Zinyət bu evdə yaşamayaydı. Hər tərəfə ölçüb biçdi, ürəyincə heç nə tapmadı. Susmaqdan başqa çarəsi yox idi. Toyda hamı sevindi, təkcə ondan savayı. Evlərindən çıxanda özünü saxlaya bilməyib, için-için ağladı. Qolundan tutub hara aparır-dılar? Sevmədiyin insanla necə xoşbəxt olmaq olar? Toy günü xoş-bəxt görünmək üçün özünü rol aparan aktrisa kimi aparmaqdan başqa yolu qalmamışdı. Zinyət o gündən özünü rolda hiss edirdi. Yoldaşı Araz əvvəl-lər əhəmiyyət vermədisə də, illər keçdikcə Zinyətin soyuqluğu ona da təsirini göstərdi, günü-gündən kobudlaşdı. Olan iki qız da onun donuşunu açmadı. Xaricən kənardan hər şey yerli yerində idi. Kasıb-yana olsa da ev-eşik, iki qız balası, şəxsən özünün bildiyi kəm-kəsirləri olan, çox fərli olmasa da hərgah əri sayılan ömür-gün yol-daşı, orta səviyyəli gün-güzəranı vardı. Yaşamaq olardı. Təkcə ürə-yində Əzizlə bağlı xatirələri ona əziyyət verirdi. Əzizi unuda bilmir-di. Başa düşürdü ki, Əzizi unuda bilməməsi mənasızdır. Əziz onu bağışlamayacaqdı. Lap bağışlasaydı, nə fərqi, gec deyildimi? Əzizin türmədən çıxmasını, onun bacısından öyrənmişdi. Ürəyi istəsə də necə görüşəcəyini təsəvvür edə bilmirdi. Yaxşısı görüşməmək idi. Lakin, Əzizi dayanacaqda görəndə sanki, içində nəsə qırıldı. Qarşı-sında www.kitabxana.net – Milli Virtual Kitabxana 38 günahkar olması azmış, ona qarşı saymazlıq etməyi Zinyət özünə heç vaxt bağışlamazdı. Qırılan, beş ildən çox köksünə dolan nisgildən yaranmış buz layı idi. Əridikcə gözünün yaşı qurumaq bilmirdi. Ürəyini boşaltdıq-ca yüngülləşirdi. Axşam düşdükcə hava qaralırdı. Ayrılmaq vaxtı idi. Bir neçə saatın içində beş illik sıxıntıdan azad olmuşdular. Əzizin fikrincə tale ilə barışmaq, dost kimi ayrılmaq vaxtı çatmışdı. Bayaqdan ağlayan Zinyətin gözləri durulub, gözəlləşmişdi, xoş parıltılar görsənirdi, qız-lığında olduğu kimi. Çoxdan belə sevinməmişdi. Ayrılanda uşaqsa-yağı yalvardı: - Qurban olum sənə, başıva dönüm, vaxtın olanda yenə görü-şək. - Zinyət, görən-bilən olar, yaxşı çıxmaz, qınayarlar... - Qınayan mənim günümə düşsün, çox demirəm. Yazığın gəl-sin mənə. Sənə ehtiyacım var. Nə qədər ki, səni görmürdüm, unuda bilmirdim. Unutmağımı istəyirsənsə gəl. Hər şey olmayanda qiymət-lənir, göz önündə olanda adiləşir. Altı gün keçmiş görüşdülər. Sonra mütəmadi, hər həftə. Zin-yət evlərinə dəymək bəhanəsiylə şəhərin o başından bu başına, baharın gəlişini duyan kəpənək təki, uça-uça Əzizin qarşısına gəlirdi. Zinyət əvvəlki Zinyət deyildi. Beş-altı ildə xeyli dəyişmişdi. Sözə, hərəkətə fəhmi artmışdı. Qadınlaşmış, gözəlləşmişdi. Hər görüşdən sonra, Əziz özündə beş il əvvəlki vəziyyətinə qayıdış hiss edirdi. Birinci, ikinci dəfə Zinyətin xatirinə görüşə get-mişdisə, sonrakı dəfələr özünün də ehtiyacı olduğunu duyub, Zinyətin yalvarışını gözləmədən görüşməyi davam etdirirdi. Deyə-sən, o, yenə əvvəlki kimi Zinyəti sevməyə başlayırdı. Baxmayaraq ki, Zinyət əvvəlki deyildi. Qız vaxtı o Zinyəti ağıldan çıxarmışdısa, indi əksinə idi, günü-gündən Zinyət onu sehrləyirdi. Ürəyinə dam-mışdı ki, görüşlər uzun çəkə bilməz, axırı pis qurtaracaq. Üç ay beləcə ötdü. Hər şeyin sonu olduğu kimi, gizlin görüş-lərin də axırı olmalı idi. Başları ağrımamış aralarındakı münasibətləri yekunlaşdırmalı idilər. Müxtəlif yerlərdə görüşdükləri vaxt, onları hər an camaat içində xar olmaq təhlükəsi gözləyirdi. Bir dəfə Zinyət maşından düşüb yolu keçərkən, yaxın qohumunun onları aralıdan seyr etdiyini görüb özünü görməməzliyə vurmuşdu. Növbəti görüşdə Əziz münasibətlərinin davamının təhlükəli olduğunu Zinyətə anlatmağa çalışdı. Zinyət hər dəfə Əzizdən az təşviş keçirmirdi. Amma, son üç ayda - Əzizi görən gündən qönçə kimi pöhrələnmişdi. Beş il donuq, tutqun olan gözləri işıqlaşmış, bom-boş qalan qəlbinə yaşamaq, sevmək eşqi dolmuşdu. Yenidən tənhalığa yuvarlanmaq, ürəyində gizlin cücərtdiyi laləzarı, qumsallıq tikanına - Araza dəyişmək istəmirdi. Bir də ki, o niyə qorxmalıydı? Məgər onun sevməyə, sevdiyi ilə görüşməyə haqqı yox idi. Bu, necə cəmiyyət, necə yaşayış idi? Ürəyindən bir istək keçdi. Onu birdən-birə açıqlamağa çəkin-di, diqqətlə Əzizin gözlərinə baxdı: - Yadındadı, məni necə sevərdin? - Yadımdadı... - Bəs indi necə, sevmirsən? Yüklə 4,97 Kb. Dostları ilə paylaş:
|