görkəmdə idi hündür, qədd-qamətli, yüngül
yerişli, əynində bədəni saran triko, böyründə
şpaqa, çiyinlərə atılmış enli qısa plaş, üzərinə
başı aşağı əyilmiş lələk sancılan qoçaqcasına
şaxı sındırılmış şlyapa, ağıllı üzündə incə
mefistofelvari istehzalı təbəssüm. Ancaq nə od
tutub yanır, nə də tunc kimi qıpqırmızı
rəngdəydi, qətiyyən! Nəsə möhkəm közərdilmiş
məşələ, dirəyə, ya da kölgə kimi yaşıl çalara
malik bəyaz alov rəngli sütuna bənzəyirdi. O,
ayın buludsuz səmada yüksəkdə durduğu
zaman tropik dənizinin ləpələrlə örtülmüş səthi
kimi gümüşü şölə saçırdı. İblis sol əlini
şpaqanın qəbzəsinə qoyub, sağ əli ilə də
şlyapasını çıxardı və yüngül hərəkətlə havada
yarımdairə cızıb nəzakətlə məni salamladı. Biz
əyləşdik. Ah, o, möcüzəvi şöləsi ilə necə də göz
oxşayırdı, yeni rəng seçimi ona necə də
yaraşırdı! O, deyəsən, işığından aydınlanan
Dostları ilə paylaş: 
