MTD
www.mtddergisi.com
ULUSLARARASI HAKEMLİ TASARIM VE MİMARLIK DERGİSİ
Ocak / Şubat / Mart / Nisan 2017 Sayı: 10 Kış - İlkbahar
INTERNATIONALREFEREEDJOURNAL OF DESIGNANDARCHITECTURE
January / February / March / April 2017 Issue: 10 Winter – Spring
ID:147 K:248
ISSN Print: 2148-8142 Online: 2148-4880
(ISO 18001-OH-0090-13001706 / ISO 14001-EM-0090-13001706 / ISO 9001-QM-0090-13001706 / ISO 10002-CM-0090-13001706)
(Marka Patent No / Trademark)
(2015/04018 – 2015/GE/17595)
39
ULUSLARARASI HAKEMLİ
TASARIM MİMARLIK DERGİSİ
INTERNATIONAL
REFEREED
JOURNAL
OF DESIGN AND ARCHITECTURE
PRINT ISSN: 2148-8142 - ONLINE ISSN: 2148-4880
nüfus yoğunluğu km² başına 150 kişinin al-
tında olan alanlar kırsal alan olarak kabul edi-
lir (Güder, 2003: 144). EKİÖ, bu bölgeleri üç
gruba ayırır. Bu ayrımda;
(a) Nüfusunun %50’den fazlasının kırsal
alanlarda yaşadığı bölgeler, kırsallığı baskın
bölgeler,
(b) Nüfusunun %15-50 arasının kırsal alan-
larda yaşadığı bölgeler, önemli ölçüde kırsal
bölgeler,
(c) Nüfusunun %15’inden azının kırsal alan-
larda yaşadığı bölgeler ise, kentselliği baskın
bölgeler olarak sınıflandırılır (Güder, 2003:
144).
Doğa ve kültürün etkileşimiyle oluşan kırsal
yerleşimlerde, gelenek ve görenekler yaşatı-
lır. Nesilden nesile aktarılan yerel kırsal kim-
lik için doğa ve kültürün birlikte yorumlan-
ması önemlidir. Kırsal alanlarda; doğal yaşam
alanları, yapılaşmış yaşam alanlarından daha
baskındır. Özgün değere sahip bu tür kırsal
alanların korunması ve yönetilmesi için stra-
tejiler geliştirilirken; doğa ve kültürün karşı-
lıklı etkileşimi göz önünde bulundurulmalı-
dır. Belirlenen koruma stratejileri yalnızca fi-
ziksel boyutta kalmamalıdır (Eminağaoğlu ve
Çevik, 2006: 39; Kayın, 2012: 5). Kırsal yer-
leşimler bulundukları doğal peyzaj unsurları
ve karakteriyle şekillenerek özgün bir değer
kazanır (Eminağaoğlu ve Çevik, 2006: 30).
Kırsal alanlarda doğa ve yerleşmelerin birlik-
te oluşturduğu kompozisyon yerel kimlik için
etkili bir görünüm verir (Eminağaoğlu, 2004:
21). Beyhan ve Ünügür’e göre (2005) kültür;
bir kimlik ögesi olarak toplumun yaşam biçi-
mini, gelenek ve göreneklerini, adetlerini ve
alışkanlıklarının tümünü kapsayan bir kav-
ramdır. Bir toplumun kültür düzeyi ise, o top-
lumu oluşturan bireylerin oluşturduğu yaşam
alanının kimliğini belirler (Cengiz Gökçe ve
Açıksöz, 2014: 1060). Kırsal peyzaj kimli-
ğinin oluşmasında yerel kullanıcıların etkisi
büyüktür. Geleneksel yaşayışın sürdürülmesi,
kültürel sürdürülebilirliğin sağlanmış olması
anlamına gelir. Bu durum, içinde yaşanılan
alana ait özgün kimliğin varlığını pekiştirir
ve o alanı diğerlerinden farklı kılar. Özellikle
kırsal alanların varlığını korumasında, özgün
kırsal peyzaj kimliğinin önemi yadsınamaz.
Kimlik ve mekân kavramlarının birbirinden
ayrı düşünülmemesi gerekir. Her mekânın
kendine özgü bir kimliği, her mekânsal kim-
liğin de ait olduğu seçilmiş bir alan bulunur.
İnsanlar içinde yaşadıkları fiziksel çevreyle
bir bağ kurar ve o mekâna yaşanmışlıklarıy-
la birlikte bazı anlamlar yükler. Dolayısıyla,
bireysel kimlikleriyle mekânsal kimliklerini
birbirine bağlı olarak oluştururlar. İnsanların
yaşam ortamlarını algılamalarını sağlayan
ögelerin yalnızca somut fiziksel ögeler ola-
rak değerlendirilmemesi gerekir. Tüm bu
ögelerin mekân kimliğine etki eden kendi
anlamları bulunur ve ögeler bu anlamlarla zi-