Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1865 bron
Yüklə 3,07 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1865
- 101. Jacobus K i m m e n d o n c k Kempensis.
- 106. Titus A c r o n i u s .
- 110. Theodorus Vo g e l s a n c k .
- 111. Petrus v a n H a r i n x m a .
- 115. Martinus P e r e z i u s .
- 118 en 119. Caspar et Philippus a S w i n d e r n .
124 sijn oude Groot-vaders C l a e s v a n O l d e n - B a r n e v e l t s sterfhuys aen het binnenste van de voorhuys-deur, van zijn Groot-moeder, weduwe van R e y n i e r v a n O l d e n - B a r n e v e l t , gevonden hadde een bordeken, daer inne met seer groote letteren geschreven stond: ‘Nil scire tutissima fides,’ ende terwijlen 't selve was geschreven ten tijde als L u t h e r de reformatie by de hand genomen hadde, viel hem in dat het verstant van 't voorseyde schrift moeste wesen, van dese hooge ende misterieuse materie van Godes eeuwige Praedestinatie, daer op hy in den voorsz. jare resolveerde hem met het ondersoeck van de selve materie niet meer te willen quellen, maer simpelijck te gelooven, dat alle geloovige Christenen ende hare kinderen, van God den Heeren uyt genaden verkoren, ende geschapen worden ter saligheyd, deur de verdiensten ende voldoeninge voor onse zonden, van onsen Heyland ende Saligmaker Jesum Christum. Voor reden stellende, dat na dien God de Heer almachtig, de genade aen de oprechte Christenen doet, dat sy gelooven datter geen saligheyd en is dan deur sijne genade, de voorsz. verdieninge ende voldoeninge, ende dat men vastelijck vertrout, dat God de Heer zulcken genade ten uytersten sal continueren; Ende of sulk een Christen-mensch door ongeloof ende andere grove sonden hem ontginck, dat God de Heere hem in 't selve ofte andere grove sonden niet en sal laten versmoren, maer genadelijcken bekeeren tot leetwesen ende volhardinge in den voorsz. geloove brengen. In 't welck geloof ende gevoelen hy alsdoen resolveerde te leven ende te sterven: ende vondt hem by de Doctoren ende Professoren Theologiae, Z a n c h i u m , ende B o e q u i n u m , mitsgaders den vermaersten Predicant O l e v i a n u m , haerluyden te kennen gevende
125 sijne voorsz. voorgaende bekommeringe, ende eyndelijke resolutie: vragende: of hy daer mede niet en behoorde hem te genoegen ende gerust te stellen? Sij hebben hem geantwoort, dat hy hem met dat gevoele wel mochte gerust houden. In 't selve gevoelen heeft hy omtrent vijftich jaren gestaen, ende is daer inne van tijdt tot tijdt bevesticht, sonderlinge uyt dien hij 't sedert dickwijls verstaen hadde, dat het scherp ondersoeck van dit hoog ende mysterieus werck Godes, uyt de Reprobatie, ofte damnante Praedestinatie, ende saecke tot sulcke vertwijffelinge ende desperatie gebracht wert, dat sommige ouders, uyt het naturel ofte actien van hare kinderen, hebben onderstaen te oordeelen, het een ter saligheyt, ende 't ander ter verdoemenisse gepraedestineert te wesen, dat andere hen selven despreratelijck gehouden hebben ter verdoemenisse gepraedestineert ende gedamneert te wesen, ende zonder andere onderrichtinge te willen plaetse geven, desperatelijck in sulcke opinie gestorven sijn, daer van bedroeffelijcke exempelen haer, van tijdt tot tijdt, openbaren.’ 101. Jacobus K i m m e n d o n c k Kempensis. S c h w a b , Syllabus Rectorum in Univers. Heidelbergensi, I. 133, maakt van deze inschrijving melding, doch schrijft ten onregte: Kampensis. Dezelfde fout komt voor bij A n d r e a e , de luminibus quibusd. erudit. I. 16. Op het grafschrift van den voortreffelijken man, dat medegedeeld wordt door A d a m i , Apograph. Monument.
Waarschijnlijk een zoon van B e r n a r d u s A c r o n i u s , predikant te Jarsum nabij Embden. R u u r d en J o a n n e s A c r o n i u s waren zijne broeders.
126 110. Theodorus Vo g e l s a n c k . Zoon van G e r r i t D i r k s F o e g e l s a n g h van Oosterwierum. Hij werd J.U.D., en in of vóór 1577 Lid der Staten van Friesland voor Westergoo. Over zijn leven en bedrijf, waarvan W i n s e m i u s dikwijls gewaagt, vgl. Stamb. v.d. Fr. Adel, II. 241. Hij huwde R i n c k B r o e r s m a , en leefde nog 20 Junij 1590, toen hij zich te Hasselt als gedeputeerde ophield. Waarschijnlijk is hij dus niet oud geworden. Zie Stamb. I. 352.
Zoon van H o m m e v a n H a r i n x m a , vertrok van hier naar Genève, waar hij in den ouderdom van 19 jaren overleed. Stamb. v.d. Fr. Adel, I. 151. II. 94.
Den 10 Junij 1610 werd als student te Leyden ingeschreven L u d o v i c u s P e r e z i u s , oud 54 jaren. Dit verklaart ook de bijvoeging: ‘iniuratus propter aetatem’ in het Heidelbergsche Album: hij had dus in 1569 slechts den ouderdom van 13 jaren bereikt.
Beiden, zoo wel L u d o v i c u s als M a r t i n u s schijnen zonen geweest te zijn van M a r c u s P e r e z i u s en U r s u l a L o p e s . Op de aanwijzing van beide kinderen was reeds 21 Aug. 1567 groot geld gesteld. Vgl. S c h u l t z J a c o b i , Ned. Archief voor Kerkel. Gesch. IV. 150. 118 en 119. Caspar et Philippus a S w i n d e r n . Deze aanteekening is daarom vooral belangrijk, omdat zij bewijst, dat werkelijk de familie v a n S w i n d e r e n reeds in het midden der zestiende eeuw te Groningen was gevestigd, dat nog betwijfeld werd door den Hoogleeraar T h . v a n S w i n d e r e n , Geslachtlijst van de familie van Swinderen. (Gron. 1850). 63.
Yüklə 3,07 Mb. Dostları ilə paylaş:
|