Åkcp{ig-fcghycß

 
63 
Bir azdan Əli (ə leyhissalam) öz ordusu ilə  beyə t sındıran üsyançıları yerlə rində  otuzdurmaqdan ötrü Bə srə yə  tə rə f hə rə kə t 
etdi.  Qoş un  Ziyqar  mə hə llinə   çatdıqda  qə bilə   rə islə rində n  iki  nə fə r  mə nə   dedilə r:  Bizimlə   gə l,  Əli  (ə leyhissalam)-ın 
hüzuruna gedib görə k ki, onun bu yürüş də n hə də fi nə dir? 
Mə n onların sözünü qə bul edib onlarla birgə  Ziy Qara yetiş dik. Onun ə rə blə rə  ə n fə rasə tli rə hbə r olmasını öz gözlə rimizlə  
gördük. O qə bilə  rə islə ri barə də  mə ndə n suallar etdikdə  mə n də  cavab verirdim. Danış ıqdan və  mə tlə b aydınlaş andan sonra 
mə nimlə  gə lə n yoldaş lar Hə zrə tlə  beyə t etdilə r. Daha sonra o Hə zrə t mə nə  buyurdu: 
“Bə s sə n beyə t etmirsə n?” 
Dedim: Mə n qə bilə nin sifariş i aparıb gə tirə niyə m. Gə rə k bu xə bə ri onlara çatdıram. Gördüm ki, alınlarında sə cdə  ə sə ri 
olan kömə kçilə rində n bir qrup dalbadal mə nə  deyirdilə r: beyə t et bu zaman Əli (ə leyhissalam) buyurdu: Azad buraxın onu mə ni bu 
də lillə rlə  (“Nə hcül-bə lağ ə ”nin mə tnində  gə lib) qane edib və  nə hayə t haqq aydınlaş andan sonra beyə t etdim. O də lillə r bu 
idi: 
 Kulə yb mə nə  dedi: Mə n sifariş  gə tirib aparanam və  gə lmiş ə m öz qə bilə m üçün buradan bir xə bə r aparam (və  mə nim 
qə rar qə bul etmə yim öz qə bilə mizin mə rkə zi tə ş kilatının varlığ ı ə sasında olur) İ mam Əli (ə leyhissalam) ona buyurdu: 
Əgə r qə bilə n sə ni bu mövzu üçün göndə rsə ydi ki, yağ ış ın yağ dığ ı yeri onlar üçün tapsan, daha sonra onlara tə rə f qayıdaraq 
gördüyün  yaş ıllıq  və   su  mə kanından  xə bə r  versə ydin  ə gə r  sözünün  ə ksinə   hə rkə t  edib  otsuz-susuz  bir  çöllüyə   tə rə f 
getsə ydilə r, sə n nə  edə rdin?! Özüm otu və  suyu çox olan yerə  gedə rdim Hə zrə t buyurdu: “Belə liklə  ə lini beyə t ə lamə ti olaraq 
qaldır.” O ş ə xs deyir: 
“And olsun Allaha, elə  ki, İ mamın də lilə rini eş idib haqı tanıdım, ondan boyun qaçırmaq yolunu tapa bilmə yib o Hə zrə tlə  beyə t 
etdim.” 
İ mam Əli (ə leyhissalam)-ın mə ntiq, də lil və  ş ə mş ir ə hli olmasını görürük. 
Ruhi cə hə tdə n hazırlıqları olub ürə klə rində  mə rə z və  xə stə lik olmayanlar isə  o Hə zrə tin də lillə rinə  cə zb olunaraq ona 
qovuş urlar.  Eyni  halda  Əli  (ə leyhissalam)-ın  öz  yuxarıdakı  sözlə rində   bütün  bə ş ə riyyə tə   hə r  zaman  üçün  fikir  azadlığ ı  də rsi 
öyrə tmə sini görürük. Öz youlnu azanların bir çoxu süni hasar və  tə ş kilatın müharsirə sində  qalaraq ə sirə  çevrilirlə r. Kulə yb isə  bu 
hasarı Əli (ə leyhissalam)-ın ardıcılına çevrilmə klə  sındırıb haqqa qovuş du. 
 
ƏLLİ  SƏKKİ Zİ NCİ  HEKAYƏT 
 

---

 
64 
İ MAMƏTİ N MÜDAFİ ƏSİ  
Peyğ ə mbə rin  rehlə tində n  sonra  baş   verə n  xilafə t  və   rə hbə rlik  hadisə sində   İ mam  Əli  (ə leyhissalam)öz  xilafə t  və  
rə hbə rliyini ə traflı də lillə rlə  sübut edə rə k öz haqqını müdafiə  edirdi. Bu arada Sə d ibni Əbi Və qqas (ş ura üzvlə rində n biri) Əli 
(ə leyhissalam)-a dedi: “Sə n bu (xilafə t) iş ə  hə rissə n.” 
İ mam da onun cavabında belə  buyurdu: Sizin Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və  alihi və  sə llə mə  qovuş maq nisbə tiniz çox 
olduğ undan bu iş ə  də  hə rissiniz. Amma hə m mə ktə b, hə m də  nisbə ti cə hə tdə n Peyğ ə mbə rə  daha yaxın olan mə n isə  öz 
haqqımı tə lə b edirə m. Sizlə r isə  haqqımla müxalifə tlik edə rə k mə ni döş ümdə n itə lə yirsiniz.. Də lil və  mə ntiqlə  camaat 
qarş ısında vilayə tə  özünün daha layiqli olmasını sübut edə n Əli (ə leyhissalam)-a qarş ı etiraz edə nin özü (Sə d və  ya Əbu Übeydə ) 
Hə zrə tin cavabında nə  deyə cə yini belə  bilmə di. Sonra İ mam aş ağ ıdakı duanı buyurdu: İ lahi, mə n Qüreyş  və  onları himayə t 
edə nlə rin haqqında sə nin də rhgahından kömə k istə yirə m ki, onlar mə nimlə  olan tellə rini qıraraq böyük mə qamımı kiçik sandılar. 
Haqqımı qə sb edib mə nimlə  vuruş maqdan ötrü ə lbir oldular. 
ƏLLİ  DOQQUZUNCU HEKAYƏT 
 
ALLAHI TANIMAQ 
İ mam Əli (ə leyhissalam) öz xilafə ti dövründə  camaata bu müraciə tlə  çox buyururdu: 
“Hə lə  aranızdan getmə miş də n  
qabaq mə sə lə lə rinizi mə ndə n soruş un.” Bir gün güclü cə sur, elə cə  də  dildə n iti adam olan Zi”lə b Yə mə ni öz dostlarına belə  
dedi: 
Əbu  Talibin  oğ lu  artıq  tə hlükə li  uçurumun  zirvə sində   durmuş dur.  Bu  gün  ondan  edə cə yim  sualla  onu  camat  qarş ısında 
utandıracağ am. 
Elə  bu qə rarla da mə scidə  gə lə rə k camaatın qabağ ında Əli (ə leyhissalam)-dan soruş du: “Ya Əmirə l-möminin! Yaradanını 
görmüsə n?!” 
İ mam buyurdu: Mə n görmə diyim Allaha sitayiş  edə  bilmə rə m. 
Zil”ə b dedi: “Allahı necə  görmüsə n?!” 
İ mam  buyurdu:  “Heç  zaman  gözlə r  onu  görmə z,  lakin  imanın  hə qiqə t  aynasında  yalnız  qə lblə r  onu  görə   bilə rlə r.”  O,  Hə r 
ş eyə  yaxındır, amma belə  də  yox ki, onlara bitiş miş  olsun, elə cə  də  o hə r ş eydə n uzaqdır, amma belə  də  yox ki, onlara laqeyid 
qalsın. O, qabaqcadan fikirlə ş mə miş  danış ır, hə m də  qabaqcadan qə rar qə bul etmə miş  iradə  göstə rir! 

---

 
65 
ALTMIŞ INCI HEKAYƏT 
 
QARĞIŞ  
Bə ni-Naciyə   qə bilə sində n  olan  ibni  Raş id  adlı  bir  ş ə xsin  tə hriki  nə ticə sində   Kufə   ordusundan  otuz  nə fə rə   yaxın 
döyüş çü  Xə varicə   qoş ulmağ ı  planlaş dırmış dılar.  İ mam  Əli  (ə leyhissalam)  kömə kçilə rində n  birini  onların  və ziyyə tində n 
xə bə rdar  olub  ona  mə lumat  versin  deyə   onlara  sarı  göndə rdi.  O  da  gedib  bu  yağ ı  və   ə ks  inqilabi  qrupun  və ziyyə tini  yaxından 
yoxlayaraq İ mamın hüzuruna qayıtdı. 
İ mam ondan soruş du: “Gördüyün ş ə xslə r özlə rini amanda hiss edirdilə r yoxsa elə  yerlə rində  durmuş dular.? Bə lkə  qorxub 
qaçdılar?!” 
O ə rz etdi: “Onlar qorxub qaçdılar.” İ mam Əli (ə leyhissalam) onlara qarş ı belə  qarğ ış  etdi:  
“Allahın  rə hmə tində n  Sə mud  qovmu  uzaq  olduğ u  tə k  uzaqlaş sınlar  Sonra  buyrudu:  Agah  olun  ə gə r  bizim  nizə   və  
ş ə mş irlə rimiz onları tutsaydı öz keçmiş lə rində n peş man olardılar, bu gün ş eytan onlardan tə friqə  yaratmalarını istə miş dirsə  
sabah onlardan bizarlıq axtaracaqdır.” Onların haqqında tə kcə  bu kifayə tdir ki, hidayə t yolunu buraxıb zə lalə tə  yuvarlanmış lar. Onlar haqq 
yolunu itirib sə rgə rdanlıq tə rə fə  getmiş lə r. 
ALTMIŞ  Bİ Rİ NCİ  HEKAYƏT 
 
ƏLİ  (ƏLEYHİ SSALAM)-IN Ş ƏHİ D YOLDAŞ LARINDAN XATİ RƏSİ  
Novf ibni Füzaleye Bikali Humə yr qə bilə sində n olmuş , ə sli isə  Hə mə dandan idi. 
Bu tayfa ona bir baş çı kimi ehtiram bə slə yirdi. Novf Əli (ə leyhissalam)-ın yaxın kömə kçilə rində n idi. O deyir: 
Hə zrə t Əli (ə leyhissalam) Kufə də  Kufə  mə scidi yanında bir daş ın üstündə  durub aş ağ ıdakı xütbə ni (182) buyurdu Bu vaxt 
İ mam yundan qalın və  kobud bir köynə k geymiş , ş ə mş irini xurma lifində n düzə lmiş  bir bağ la boynundan asmış dı. Ayağ ına 
xurma lifində n ayaqqabı geymiş , alnı isə  sə cdə nin tə sirində n qabar bağ lamış dı. Allaha hə md və  sə na söylə yib tə qvaya sifariş  
etdikdə n sonra nə sihə t edə rə k ölümü tə zə kkür verib ş ah və  qolu zorluları xatırladı. Daha sonra onların çalasına düş ə nlə ri qeyd etdi. 
Bu  xütbə sində   Hə zrə t  Mə hdi  (ə leyhissalam)  Allahın  höccə tində n  sə llə llahu  ə leyhi  və   alihi  və   sə llə m  söz  açmaqla  Allah 
yolunda ixlasla qə də m götürmüş  və  Siffeyn müharibə sində  ş ə hadə tə  yetiş miş  yaxın silahdaş larını xatırlayıb buyurdu: 
“Haradadırlar o qardaş larım ki, yoluma atla gə lib haqq yolunda qə də m atdılar?!” 

---