Åkcp{ig-fcghycß

 
105 
mə ktub  yazdı.  Bu  mə ktubu  fə rmandar  ürə yini  ə lə   almaq  üçün  yazılan  bir  namə   kimi  də   adlandırmaq  olar.  Əli  (ə leyhissalam)  bu 
mə ktubda belə  yazmış dı. Mə nə  mə lumat çatıb ki, o diyarın camaatından bə zisi gizlin halda Müaviyə nin yanına qaçmış lar. Bu barə də  
heç də  tə ə ssüflə nmə , habelə  bir qrup öz hami və  silahdaş larından itirdikdə , ə sla fikirlə ş mə . Onlar üçün yalnız bu kifayə tdir ki, 
düz yoldan azğ ın yola düş üblə r ki, bu da sə nin sakitlə ş mə yin üçün  tutarlı bir ə sasdır. Onlar dünya-pə rə st olduqlarından dünyaya 
doğ ru sür”ə tlə  yüyürmüş lə r, bir halda ki, ə dalə ti yaxş ı baş a düş üblə r. Onlar bilirlə r ki, bizim hökumə timizdə  bütün camaat eyni 
hüquqa malikdir. Onlar bu bə rabə rlikə n öz mə nafelə ri naminə  boyun qaçırmış lar. 
“And  olsun  Allaha  onlar  ə dalə tə   qovuş mamış lar.  Biz  ümidvarıq  ki,  Allah  bu  yolda  çə tinliklə ri  bizim  üçün  hə ll  edə rə k 
sə hmansızlıqlara sə hman verə cə k.” 
Bu minvalla Əli (ə leyhissalam) öz fə rmandarının qə lbini ə lə  alaraq, nə inki, bir qrup cə miyyə tin yoldan dönmə sinin qarş ısını 
almaqda zə iflik göstə rmə di, hə tta onu qə lbə  tə skinlik verə n bir ə sas saydı. Çünki onlar adi və  tə bii surə tdə  müqə ddə s İ slam 
cə miyyə tində n  uzaqlaş mış dılar.  Belə liklə   onların  bu  uzaqlaş ması  nə ticə sində   cə miyyə t  onların  murdar  vücudundan 
tə mizlə ndi. 
 
101-XAİ N İ CRA HAKİ Mİ Nİ N TƏNBEH OLUNMASI 
Münzir ibni Carude Əbdi böyük ə rə b ş ə xsiyyə tlə rində n və  Əbdül-Qeys qə bilə sində n sayılırdı. Atası (Carud) ə vvə llə r 
mə sihi idi, 9-cu hicri ilində  bir də stə  adamla Mə dinə yə  gə lib İ slamı qə bul etmiş , sonra isə  Bə srə də  yaş ayaraq kafirlə rlə  
müharibə də   İ ran  torpağ ında  ş ə hadə tə   yetiş miş di.  Münzir  Hə zrə t  Əli  (ə leyhissalam)  tə rə fində n  İ slam  ölkə si 
nahiyə lə rində n  birində   icra  hakimi  tə yin  edilmiş di.  Buna  baxmayaraq  o  beytül-mala  xə yanə t  edib  saysız-hesabsız  hə diyyə   və  
bə xş iş lə rlə  öz qohum qardaş ına ə l tuturdu.  
Bu xə bə r Əli (ə leyhissalam)-a yetiş dikdə  İ mam (ə leyhissalam) bu sifariş i onun üçün göndə rə rə k onun hə bs olunmasını ə mr 
etdi. 
Atanın lə yaqə tli olması, mə ni sə nə  qarş ı xoş bin və  qafil etdi. Belə  güman edirdim ki, sə n də  atanın yolu ilə  gedə cə ksə n 
(pə rhizkarsan), lakin birdə n mə nə  xə bə r verdilə r ki, sə n nə fsani hə və slə rin dalınca düş üb öz axirə tin üçün bir ş ey qoymamısan. 
Sə n öz dünyanı abad etmə klə  axirə tini viran qoyursan. Belə  ki, öz qohumlarına qovuş maq naminə  öz dinini ə ldə n veribsə n. Əgə r 
sə nin barə ndə  mə nə  çatan xə bə rlə r düz olsa, qohumlarının də və si və  ayaqqabının bağ ı sə ndə n yaxş ıdır. Sə nin kimi bir adam 
nə  sə rhə d qorumağ a layiqdir, nə  icra edilmə si iş lə ri öz öhdə sinə  götürmə yə  qüdrə ti ola bilə r nə  də  öz hörmə tini yuxarı 
aparmağ a lə yaqə ti olmaz. 
“Allahın istə yi ilə  bu mə ktubum sə nə  çatdıqda durmadan yanıma gə l.” 

---

 
106 
 
102-ƏLİ  (ƏLEYHİ SSALAM)-IN RƏBBANİ  ALİ MƏ NƏSİ HƏT 
Abdullah  ibni  Abbas  Abdül  Mütə llibin  oğ lu  hə m  Peyğ ə mbə rin  hə m  də   Əli  (ə leyhissalam)-ın  ə misi  oğ lu  sayılırdı.  Bə ni-
Haş im Ş ebe Əbu Talibdə  mühasirə də  olduqları vaxt (yə ni besə tin 7 və  8-ci ili) hə min Ş ebdə  (Mə kkə də ) dünyaya gə lmiş  
tə qribə n hicri 71-ci ilində  75 yaş ında Mə kkə də  də  dünyadan köçmüş dü. 
O, Quran müfə ssiri olub Əli (ə leyhissalam)-ın lə yaqə tli ş agirdlə rində n elə cə  də  İ slamın böyük alimlə rində n hesab olunurdu. 
Onun  Peyğ ə mbə r  xanidanına  böyük  mə hə bbə ti  var  idi.  O,  dünyadan  köçə n  zaman  Mə hə mmə d  ibni  Hə nə fiyyə   (Əli 
(ə leyhissalam)-ın oğ lu) deyirdi: 
“Bu gün bu ümmə tin İ lahi alimi dünyadan köçdü.” 
Ölüm yatağ ında olarkə n bu sözlə ri tez-tez tə krar edirdi. İ lahi! Diriyə m o, ə qidə yə  ki, Əli (ə leyhissalam) onunla diri idi və  
ölürə m o ə qidə  ilə  ki, o dünyadan getdi. Bu sözlə ri söylə dikdə n sonra canını tapş ırdı. 
Qeyd  etmə k  lazımdır  ki,  Cə mə l  mühari-bə sində n  sonra  İ mam  Əli  (ə leyhissalam)  Abdullah  ibni  Abbası  Bə srə nin  fə rmandarı 
tə yin etmiş di. Əllamə  Xoyi özünün “Nə hcül-bə lağ ə ”də ki ş ə rhində  yazır. 
İ slam geniş lə ndikdə n sonra vergi və  bə zi İ slami qə nimə tlə r sel kimi Hicaza axmağ a baş ladı. Əshablardan bə zilə ri mal 
toplayıb  yığ mağ a  hə rislə ş dilə r.  İ mam  Əli  (ə leyhis-salam)  onlara  nə sihə t  edə rə k  bu  iş də n  çə kinmə lə rini  söylə di. 
Hə zrə t Əli (ə leyhis-salam) bununla ə laqə dar olaraq ibni Abbasa aş ağ ıdakı mə zmunda belə  bir mə ktub yazdı: 
Sə n Allah tə rə fində n tə yin olunmuş  ə cə lə  toxuna bilmə zsə n (yə ni qarş ısını ala bilmə zsə n). Sə nin ruzin olmayan bir ş ey 
sə nə  qismə t olmayacaq. 
Bil ki, dünya iki gündür. Bir günü sə nin xeyrinə . İ kinci günü isə  sə nin ziyanınadır. Bil ki, dünya də yiş ilə n və  yenilik ə mə lə  
gə tirə n bir evə  bə nzə yir. Dünyadan sə nin üçün tə yin olunan ş ey sə nin sorağ ına gə lə r, nə  qə də r aciz olsan belə  o ş ey ki, 
sə nin ziyanınadır gec-tez o da sə nin yaxanı tutacaqdır nə  qə də r qüvvə tli olsan belə . Daha baş qa bir yerdə  belə  buyurur: 
Açıq üzlə  camaatla davran və  ə dalə tli mühakimə  yürütmə klə  onlara bax. Qə zə b və  kində n uzaq ol, bil ki, kin ş eytanın bir 
nümunə sidir.
24
 
İ mam bu nə sihə tlə  hə tta böyük mə zhə bi ş ə xslə rə  belə  xə bə rdarlıq etdi ki, mə bada camaatı tə hqir edib ümumi-mala ə l 
uzadalar. Mə bada dünyadan qafillik onların qürurunu artıra və  mə bada öz ə tə klə rini dünyaya bulaş dıralar. Dünyanı özlə rinə  hə də f 
sanalar. Əksinə , dünyanı axirə tə  və  ali mə nə vi hə də flə rə  körpü edib istifadə  etsinlə r. 
                                                 
24
Müaviyə nin tə rə fdarları–nakisinlə r beyə ti pozanlar və  müharibə  qızış dıranlar. 

---