128
128-BEYTÜL-MAL OĞRUSUNUN ƏLİ Nİ N KƏSİ LMƏSİ
İ ki nə fə r oğ runu Əli (ə leyhissalam)-ın hüzuruna gə tirdilə r ki, onların arasında hökm yürütsün. Hə r iki oğ ru beytül-maldan bir ş ey
oğ urlamış dılar. Tə sadüfə n bunların hə r ikisi qul idilə r. Bu fə rqlə ki, biri beytül-malın qulu, o birisi isə camaatın qulu idi.
İ mam (ə leyhissalam) Beytül-mal qulu barə də buyurdu: “Bu özü Allahın malıdır və ona hə dd yoxdur. Çünki, Allah malının bir hissə sini
öz malından yemiş dir.”
Camaatın qulu barə də isə belə buyurdu: “Gə rə k ona ş iddə tli hə dd icra olunsun və ə li kə silsin.”
129-ƏLİ (ƏLEYHİ SSALAM)-IN QARDAŞ VƏ DOSTLARININ ÜSTÜNLÜKLƏRİ
Bir gün Əli (ə leyhissalam) özünün dost və qardaş ları barə də (misal ünvanıyla) danış ırdı və istə yirdi arxadaş lara desin ki, mə nim
dostum və qardaş ım o kə sdir ki, mə nimlə mə ktə b bağ lılığ ı olmuş olsun. Belə bir adam ilə gə rə k müə yyə n üstünlüklə rə
malik olsun. Arxadaş lar qulaq vermiş dilə r ki, görsünlə r o üstün cə hə tlə r nə dir? Görə sə n o üstün cə hə tlə r onlarda vardır ki, Əli
(ə leyhissalam)-ın dost və qardaş ı hesab olunsunlar ya yox?!
Hə r halda bu zamanda da Əli (ə leyhissalam)-a ə laqə mə nd olanlar gə rə k diqqə tlə bu haqda fikirlə ş sinlə r ki, Əli
(ə leyhissalam)-ın dostu və qardaş ıdırlar ya yox? O Hə zrə t özünün hə qiqi dost və qardaş ı üçün Onu üstün cə hə t saydı:
Mə nim keçmiş də bir qardaş ım var idi. Dini qardaş ki, bu üstün cə hə tlə rə malik idi:
1-Dünya onu nə zə rində hə qir və kiçik idi
2-Yeyib-içmə yə ürə k bağ lamamış dı və öz qarnının ə siri deyildi.
3-Sakit idi və çə rə nçilik etmə zdi
4-Əgə r söz danış ardısa, onun sözü haqq və faydalı idi. Belə ki, pə rə stiş edə nlə rin yanğ ısını söndürürdü.
5-Zahirdə zə if bir insan və müstə zə f (tə vazökar) idi.
6-Cihad və döyüş zamanı meydanda tə k idi və ş ir kimi coş urdu və sə hra ilanı kimi hə rə kə t edirdi
7-Mə hkə mə yə daxil olmazdan ə vvə l də lil göstə rmə zdi.
8-Heç kə si iş barə də (imkan daxilində üzr qə bul etmə k) üzrünü eş itmə zdə n qabaq mə zə mmə t etmirdi.
9-Heç bir də rddə n sağ alana qə də r gilayə etmirdi.
10-Dediyinə ə mə l edirdi və o ş eyə ki, ə mə l etmirdi demirdi.
11-Hə r vaxt baş qa bir ş ə xslə danış dıqda elə ki, ondan haqq söz eş idirdi sükut edirdi (və haqqa tə slim olurdu).
129
12-Eş itmə yə daha çox hə ris idi, nə inki danış mağ a və baş qalarının nə zə rini vaizlə rin danış ığ ına diqqə t yetirmə yə cə lb
edirdi.
13-Hə rgah onun qarş ısına iki iş çıxasaydı, fikirlə ş irdi ki, onlardan hansı biri nə fsani hə və slə rə daha yaxındır. Hə miş ə də
hə va və hə və sdə n uzaq, ə ql və hidayə tə daha yaxın olanı seçə rdi.
Sonra buyurdu:
“Gə rə k siz bu cür gözə l ə xlaqda olasınız! Bu üstünlüklə rin olmasında bir-birinizdə n irə li gedin və ə gə r onların hamısını icra
etmə yə qüdrə tiniz yoxsa bilin ki, onların az miqdarını yerinə yetirmə k çoxunu tə rk etmə kdə n daha yaxş ıdır.”
Mövlə vi demiş kə n: “Əgə r də nizin suyunu çə kmə k olmazsa, gə rə k susuzluğ a qə də r dadmaq.”
Bə zilə ri deyirlə r: “İ mamın bu qardaş dan mə qsə di ya Peyğ ə mbə r, sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m ya Əbuzə r, ya
da Miqdad olubdur. Amma ə llamə Xoyi “Nə hcül-Bə lağ ə ”yə öz ş ə rhində bu deyimi misal ünvanıyla bə yə nibdir.
130-ƏLİ (ƏLEYHİ SSALAM)-IN MÜHARİ BƏ MEYDANINDA (TƏMKİ Nİ )
Əbu Hə yyan Teymi atasından nə ql edir ki, dedi:
“Siffeyn müharibə sndə cə bhə də Əli (ə leyhissalam)-la yoldaş idim. O Hə zrə t polkları hazırlayır və cə bhə nin ön xə ttinə
göndə rirdi. Döyüş meydanında Müaviyə ni bir atın belində gördüm ki, az qalır yerə yıxılsın. Əli (ə leyhissalam)-ı da gördüm ki, onun bir
neçə addımlığ ında ata minib Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə min ş ə mş irini ə linə alıb rə cə z oxuyur. Bu
halda Əli (ə leyhissalam)-ın ordusunun ə sgə rlə rində n biri irə li gə ldi və Əli (ə leyhissalam)-ma dedi: “Ya Əmirə l-möminin! Özünü
gözlə və zə nnimcə bu mə l”un (Müaviyə yə iş arə ) hiylə edib sə ni qafilgir etmə k istə yir.”
İ mam buyurdu: “Yox canım! Əcə l və qə ti tale insanı qorumaq üçün kifayə tdir.”
Hə r bir insan xüsusi mə lə klə r vasitə silə qorunub saxlanılır. O vaxt ki, insanın ə cə li çatdı o mə lə klə r onu buraxırlar. Bu mə tlə b
Nə hcül-Bə lağ ə də 62-ci xütbə də gə lib: O vaxt ki, Hə zrə ti ölümlə hə də lə dilə r, buyurdu:
“Allah mə nim üçün möhkə m sipə r qə rar verib. Bu da hə mə n ə cə ldir ki, mə ni hadisə lə rdə n hifz edir və o vaxt ki, ömrümün
sonu çatdı o sipə r mə ndə n uzaqlaş ır və mə ni hadisə lə rə tə slim edir. O, gün də nə nizə yana gedə r nə də yara sağ alar.” 201
nömrə li Qisar kə lmə lə rində belə gə lib:
Hə r bir insanla iki mə lə k yoldaş dır ki, onu qoruyur, lakin müqə ddə ratı yetiş dikdə onu buraxırlar. Əcə l möhkə m sipə rdir.
130
131-HAQQI TAPDALAMAĞIN CƏZASI
Ənə s ibni Malik mə ş hur müsə lmanlardan biri və ə nsarın Xə zrə c tayfasından idi. O zaman ki, Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi
və alihi və sə llə m Mə dinə yə hicrə t etdi. Ənə sin anası onun ə lini ki, 10 yaş ında idi tutdu və Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi
və alihi və sə llə min hüzuruna gə lib və ə rz etdi: “Hə r kə s sizə bir töhfə gə tirdi, lakin mə nim dünya malından bir ş eyim yoxdur.”
Bu övladımı mögə vliyə qə bul et. Hə zrə t qə bul etdi və Ənə s on il Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə min
xidmə tində durdu. 93 hicri ilində isə və fat etdi və Bə srə də evinin yanında də fn edildi. Ənə s o adamlardandır ki, hicrə tin ilk
illə rinin cə ryanlarından Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə min rehlə tinə qə də r baş verə n hadisə lə rə
yaxından nazir və ş ahid idi. Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə mdə n çoxlu hadisə lə r və rə vayə tlə r
eş itmiş di. O vaxt ki, Tə lhə və Zübeyr öz orduları ilə Bə srə yə gə ldilə r və arada camaatı Əli (ə leyhissalam)-a qarş ı qiyam
etmə yə də və t etdilə r. Və bununla da Cə mə l müharibə sini vücuda gə tirdilə r. İ mam Əli (ə leyhissalam) Ənə s ibni Malikə
buyurdu:
“Tə lhə və Zübeyrin yanına get və Peyğ ə mbə rdə n onlar haqqında n ə eş itmisə nsə onlar üçün danış . (bə lkə düz yola
qayıdaları və müharibə ni qızış dırmaqdan ə l götürə lə r).
İ bni Meysə min fikrincə onlar Peyğ ə mbə rdə n eş itmiş dilə r və Əli (ə leyhissalam) Ənə sə buyurdu ki, onların yanına get və
yadlarına sal. Bu idi ki, bir gün Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə m Tə lhə və Zübeyrə buyurdu:
“Tezliklə siz, Əli (ə leyhissalam)-la müharibə edə rsiniz, bir halda ki, siz ona zülm və sitə m edirsiniz (siz zalim və batil cə hə tində
qə rar tutmusunuz).
Ənə s ibni Malik Əli (ə leyhissalam)-ın fə rmanından boyun qaçırdı (dünyası tə hlükə yə düş mə mə k üçün haqqı tapdaladı) və Əli
(ə leyhissalam)-a ə rz etdi: Mə n onu yaddan çıxarmış am.
İ mam Əli (ə leyhissalam) ona buyurdu:
“Əgə r yalan desə n, Allah baş ını Ağ alış ığ a (bə rə s xə stə liyi) mübtə la etsin ki, heç ə mmamə n onu örtə bilmə sin.” Ş ə rif
Rə zi deyir: Bə rə s xə stə liyində n mə qsə d (pis iylə nmiş )-dir ki, bir müddə tdə n sonra bə rə s xə stə liyinin ağ lə kə lə ri
Ənə s ibni Malikin üzündə aş kar oldu və mə ndə n sonra heç kə s onu niqabsız görmürdü.
Mə ş hur sünnü alimi ibni Əbil Hə did deyir: “Əli (ə leyhissalam) Rə hbə də (geniş və mə ş hur yer) Kufə də camaatı and verib
buyurdu: “Sizi Allaha and verirə m, mə gə r sizdə n bir kiş i Peyğ ə mbə r sə llə llahu ə leyhi və alihi və sə llə mdə n eş itmə yibdir
ki, o Hə zrə t “Hə ccə tül-vida”-dan qayıdandan sonra mə nim barə mdə nə buyurdu:
“Hə r kə s ki, mə n onun mövla və rə hbə riyə m, Əli (ə leyhissalam)-da onun rə hbə ridir. İ lahi Əli (ə leyhissalam)-ı sevə nlə ir
sə n də sev və düş mə n san o kə si ki, onu düş mn sanır.”
Dostları ilə paylaş: |