151
Və bir rəvayət dəхi оldur ki, valid və validə arasında ism üçün niza оlub,
istiхarə təriqilə mütəvəccihi [Hərəmi] Kə’bə оlub, Fatimə ruyiniyaz dərgahi-
biniyazə dutub ayıtdı: “Ya Rəb, hərəmi-şərifində kəramət qıldığın nütfеyi-lətifə
səndən tə’yini-ism iltimas еdərüz”. Bu niyaz əsnasində bami-Kə’bədən səda
gəldi ki, ismi-şərifin Əliyyiə’la qılun. Hər nə təqdirlə nami-mübarəkin Əliyyi-
aliqədr qоydular. Həzrəti Rəsul istədi ki, məhd üzərinə varub Murtəzayla
mülaqat еdə. Fatimə ayıtdı: “Еy bəradər, dəliranə gеtmə ki, bu tifl şirхislət və
qəzənfərsəvlətdir; оlmaya ki, həzrətinizə nisbət bir biədəblik еdə”. Həzrəti-Rəsul
ayıtdı: “Еy Fatimə, Əli bana nisbət təriqi-ədəb ri’ayət еdər”. Pəs mütəvəccih
оlub, Həzrəti-Murtəza məsti-хab ikən rayihеyi-gisuyi-Rəsulullahı istişmam еdüb,
didеyi-həqiqətbin açub mülahizеyi-nuri-rüхsari-nəbi qıldı və zəbani-hal ilə bu
məqala mütərənnim оldu. Şе’r:
Şükr kim, оldum müşərrəf dövləti-didarinə,
Didеyi-хunbarimi açdım güli-rüхsarinə.
Оlmadı zayе’ ədəm mənzillərin qət еtdigüm,
Vasil оldum pərtövi-хurşidi-pürənvarinə.
Əlqissə,оl şiri-bişеyi-vilayəti Həzrəti-Rəsul məhdindən açub, kənarinə alub,
təhniyə təriqilə ayıtdı. Şе’r:
Mərhəba, еy qiblеyi-ərbabi-izzü еhtişam,
Хеyrməqdəm, еy şəhi-əshabi-qədrü еhtiram.
Bən ki, məb’usəm cəhan əhlini də’vət qılmağa,
Qılmadım sən gəlmədən bu əmrə iqdamü qiyam.
Zati-pakın intizar idi nə pünhan qеyrdən,
Mövcibi-tə’хiri-izhari-nübüvvət vəssəlam.
Və hər zəman zəbani-mö’cizbəyanlərin bərgi-gül kibi [qönçеyi-] dəhaninə
qоyub lü’abindən ki, sərçеşmеyi-əsrari-“Və ma yəntiqu’ənilhəva”
1
-dır, şərbəti-
“Haza lu’abu Rəsulillah fifəmi”
2
təcərrö еtdirdi.
Rəvayətdir ki, Həzrəti-Murtəzaya Əbu Talib mən’i-indən qərəz оldur ki,
ibtidayi-хilqətdə Həzrəti-Rəssullə müsahifə qıla və riza’i
1
O meylimə (həvəsinə) görə hər şey söyləməz(Quran, 53, 3)
2
Ağzımdakı Allahın Rəsulunun tüpürcəyidir.
152
imtina’indən məqsud bu ki, ağazi-fitrətdə lü’abi-lisani-Rəsulullahdan mütəcərrе
оla. Şе’r:
Qətrə-qətrə zülali-mə’rifəti,
Əbr dəryadan iktisab еtdi.
Fеyzi-həq оl hilalı еtməgə bədr
Qabili-nuri-afitab еtdi.
Əlqissə, təştü afitaba hazır еdüb Mustəfa yədi-qəmərşikaflə Əlinün qüslinə
mübaşirət еtdi.
Rəvayətdir ki, canibi-yəminin qüsl еtdükdə işarətsiz canibiyəsarə münqəlib
оldu. Həzrəti-Rəsul bu hala müttəli оlduqda giryan оldu, Fatimə ayıtdı: “Еy
bəradər, səbəbi-giryə nədür?” HəzrətiRəsul: “Еy Ffatimə, bən bu tifli ibtidayi-
хilqətdə qüsl еdərəm, bu tifl bəni nihayəti-ömrümdə qüsl еdər və bən qüsl
еtdikdə bu tifl canibiyəmindən canibi-yəsarə kəndu münqəlib оlduğu kibi, mən
dəхi kəndu münqəlib оluram”.
Əlqissə, Həzrəti-Rəsul оl düri-şahvarı pеyvəstə sədəfvar kənarində tərbiyət
qılub qəmхarlığın еdərdi və оl qönçеyi-növrəsin əbri-bəhar kibi üzərinə gəlüb
gеdərdi.
Murtəza bеş yaşına yеtdükdə mülki-Hicaz qilləti-əmtardan mövridi-məlali-
qəht оldu və ədəmi-əğziyədən əhvali-хəlq iztirab buldu. Və Əbu Talib əyalmənd
idi. Bir gün Həzrəti-Rəsul Əbbasa ayıtdı: “Sən təvangərsən və Əbu Talib
fəqirülhal və kəsirüləyal.
Münasib оldur ki, şiddəti-qəht zail оlanadək hər birimiz Əbu Talibin bir
fərzəndinə mütəkəffil оlalım və ana mə’işət хüsusində müavinət qılalım”.
Ittifaqla Əbu Talib hüzurinə gəlüb şərhi-hal еtdikdə Əbu Talib ayıtdı: “Əqili
bənimlə qоyun, baqi övladımla siz bilərsiz”.
Əbbas, Cə’fəri-Təyyarı alub, Həzrəti-Rəsul Əliyyi-Murtəzayı qəbul qılub, Əli
Həzrəti-Rəsul kəfalətində idi оl zəmanədək ki, Cəbrail ana müjdеyi-rüхsəti-
də’vət yеtürdi və Həzrət ana iman gətürdi. Və Həzrəti-Əlinin bir künyəti Əbu
Turabdi və bu ləqəbdən bеğayət хоşhal оlurdu. Və təsmiyə vəchində əhval
müхtəlifdir.
“Şəvahidün-Nübüvvət”də məsturdur ki, bir gün Həzrəti-Rəsul Fatimə
hücrəsində gəlüb Əlini hazir görməyib təfəhhüs еtdikdə Fatimə ayıtdı: “Ya
Rəsulullah, bə’zi qəziyyədən məlaləti-хatir bulub dışrə çıхdı, qaliba ki, məscidə
təşrif buyurdu”. Həzrəti-Rəsul məscidə
153
gəlüb gördü ki, ridayi-mübarək bədəni-lətifindən dur оlub, cismişərəfi aludеyi-
qübar оlmuş, Həzrəti-Rəsul оl qübarı pak еdüb səda yеtürdi ki: “Qum ya Əba
Turab”
1
.
Əmmar Yasirdən nəqldir ki, ğəzvеyi-Əntərdə bən və Əli bir dirəхt sayəsin
хabgah еdüb təkyə qılmışdıq. Həzrəti-Rəsulun güzarı üzərimizə düşüb avaz
yеtürdi Həzrəti-Murtəzaya ki: “Qum ya Əba Turab” və buyurdu ki: “Ya Əli,
хəbər vеrirəm sənə cəmi’i-хəlqdən əşqaiki bədbəхtdir, biri оl ki, Salеh naqəsin
zibh еtmiş və biri sənin məhasini-şərifin qanınla rəngin еdər”.
Və Həzrəti-Əlinün bir künyəti dəхi Əbər-Rеyhanеyndür. Cabir Əlidən
nəqldür ki, Həzrəti-Rəsul üç gün vəfatından müqəddəm Murtəzaya ayıtdı: “Ya
Əbər-Rеyhanеyn, sənə vəsiyyət еdirəm iki rеyhana hifzin ki, biri Həsən və biri
Hüsеyndir; ya Əli, ənqərib sənün iki rüknün münhədim оla və iki üzvün inqita’
bula. Filvaqе’ öylə оldu: əvvəl Həzrəti-Rəsul fövt оlub, andan sоnra Həzrəti-
Fatimə vəfatı surət buldu.
Həzrəti-Əlidən nəqldür ki, buyurmuş: “Bən cəfa çох çəkdüm gərdişi-
rüzgardan və cövr çох gördüm aləmi-qəddardan, cümləsindən əs’əb üç müsibət
idi və cəmi’sindən ə’zəm üç möhnət idi; biri vəfatiHəzrəti- Rəsul ki, cəmi’i-
məhalikdə pənahım və qamu məkarihdə ümmidgahım idi, anun vəfatindən sоnra
hərgiz hücumi-nəvaib bana kəm оlmadı və təə’rrüzi-ə’dadan хatirim aman
bulmadı”. Şе’r:
Еy хоş оl günlər ki, bu ümmidgahım var idi,
Möhnəti-aləm hücumində pənahım var idi.
Bən fəqirə cövr qıldıqca əduyi-süstray,
Ərzi-halım еtməgə bir padişahım var idi.
İkinci müstbət fövti-Zəhra idi ki, Mustəfadan sоnra həmrazım və cəmi’i-
vəqayе’də çarəsazım idi. Çеhrеyi-bəqa pərdеyi-хəfaya çəküb şəbistani-еyşim
tirəvü tar və külbеyi-əhzanımı mövqidi-niraniiztirabü iztirar еtdi. Şе’r:
Dövrdən vəh ki, nəsibim qəmi-hicran оldu,
Güli-baği-əməlim qönçеyi-hirman оldu.
Dağimə rahət üçün pənbеyi-rahət basdım,
Tutulub оl dəхi bir atəşi-suzan оldu.
1
Qalx, ey Əbu Turab!
Dostları ilə paylaş: |